Kasım Çıkmazı (Tamamlandı )

bölüm 2

Eve yaklaştıkça geriliyordu eşyaları hazırlayıp buradan ayrılmak onun için kolay değildi ama yapmak zorunda kalmıştı. Başka şansı yoktu. Belki de yeni hayatı ve okulu onun için farklı olacaktı. Sürekli kendine bunları söylüyor gitmek için ruhunu ikna etmeye çalışıyordu.

Evinin bulunduğu sokağa döndüğünde yavaşlamıştı. Derin derin nefesler alarak kendini sıkmıştı, bir sabah uyandığında hayatını mahvedecek şeyler duymayı beklemiyordu. Yavaşça arabasını giriş kapısından geçirerek evin önüne park etmişti. Arabadan inerek ev kapısının önünde açılmasını beklemeye başladı. Kapı açıldığında hiç kimseye bakmayarak geniş holden geçmiş yukarı odasına yönelmişti ki annesinin sesini duydu.

" Hayat "

Bir an duraksamıştı cevap vermek için ruhu çırpınıyordu ama öfkesi cevap vermesini engellediği için hiç bir şey demeden yukarı odasına çıkmıştı. Yeşim hanım yüzünün asılmasını umursamadan kızının peşinden odasına çıkmıştı. Belki de elinde kalan tek değerli şey kızı olduğu için o kadar çok önem veriyordu.

Çalınan kapının ardından Hayat içeri girmesi için komut vermemişti. Ama Yeşim hanım başını uzatarak odaya girdiğinde kızına bakıyordu.

" Hayat tatlım "

" Yeşim işim var "

" Biliyorum şuan gitmemi istiyorsun ama bir dinle beni "

" Ne istiyorsun "

" Gitmeye  karar verdiğin için sevindim unutma Hayat ne yapıyorsak senin için yapıyoruz sen bizim en değerli varlığımızsın "

Genç kız elindeki bavulu dalga geçercesine yatağa fırlatarak alaylı bir yüz ifadesiyle  annesine dönmüştü.

" Bana değer verseydiniz buradan gitmemi istemezdiniz beni onlardan ayırmazdınız "

" Ölmüş.... "

" Sakın sakın bir kelime daha etme Yeşim "

" Hayat tatlım dinlesen bir eminim sende bizi haklı bulacaksın. " 

" Yeşim seni kırmak istemiyorum."

" Pekala ben gidiyorum aşağıda bekleyeceğim. "

Yeşim arkasını dönüp gitmek üzere odanın kapısına vardığında aklına gelen şey ile bir kaç saniye bekledi. Gözleri dolmuştu, tek kızını kaybetmek üzere gibiydi ama çoktan kaybetmişti zaten.

" Hayat.... eğer gitmek istemezsen seni göndermem "

Kapıyı arkasından kapatarak çıkmıştı. Merdiven korkuluğundan tutunarak ayakta kalmaya çalıştı. Yavaşça çıktığı merdivenleri inerek güçlü adımlarla eşi Haldun'un yanına indi.

Genç kız annesinin dedikleri ardından sinirle elindeki askıları yatağa atmıştı. Kenarına oturarak dolan gözlerini sildi. O ağlamazdı kolay kolay kimse ona göz yaşı döktüremezdi ağlamamayı soğuk zeminlerde gece yarıları ağlayarak yalnızlığı tek başına atlatmaya çalıştığı zamanlarda öğrenmişti o zamanlar onu şimdiki olduğu kişiye dönüştürmüştü. Kendini Gregor Samsa gibi hissediyordu herkes için küçük yaşlarda çabalamaya başlamış ama bir gecede her şeyini kaybetmesine sebep olacak dönüşümü yaşadıktan sonra tiksinilen birisi olmuştu. Herkes ona iğreltiyle karışık acıma duygusuyla bakarken korkuyorlardı. Yaşananlar ise yavaş yavaş ruhunu parçalayarak öldürüyordu. Kalan eşyalarını da almak için ayağa kalkmış kuruyan yüzünü iyice silmiş bavulunu yerleştirmeye başlamıştı. Bir süre devam eden işinin ardından önce banyoya giderek yüzünü yıkamış daha sonra son kez odasında sigara içmek için paketini almıştı. Ardından tüm dolabını boşalttığından emin olarak bavulu kapatmıştı.

Yeşim hanım eşinin yanına geçerek dik başlılığını göstermişti.

" Haldun,  Hayat gitmek istemiyor "

" Peki bunu biz ona sorarak mı kararlaştırdık tatlım "

" Gitmek istemediği bir yere gönderemeyiz "

" Ne yapalım her yerde sorun çıkarmasını mı bekleyelim "

" Hayır ama o bizim kızımız istemediği şeyi yaptırmayız "

" Yeşim üç yıldır düzelmesini bekliyoruz peki yaptığı şey ne "

" Olabilir ama "

" Olamaz Yeşim,  daha fazla onun çocukluğunun sonuçlarını biz ödemeyeceğiz "

" O bizim tek çocuğumuz Allah aşkına bir düşünemez misin "

" Yeter o İzmir'e gidiyor ve konu kapandı. "

Merdivenden aşağıya atılan bavul sesi ikisini de korkutmuştu. Hayat, konuştukları bütün şeyleri duymuş hiç bir tepki vermeden hole inerek annesine bakmıştı.

" Yeşim gidiyorum "

" Al şu uçak biletini "

" Gerek yok arabamla gideceğim "

" Hayat o kadar yolu gidemezsin "

" merak etme en fazla ölürüm "

" Tatlım..... "

" Pekala bir sıkıntı ya da para ihtiyacın olursa beni aramayı unutma "

" Peki "

Hayat, arkasını dönerek bavulunu eline almıştı. Kapıya yönelerek yardımcının açmasını bile beklememişti.

" Hayat beni bekle seni geçireyim "

Genç kız aldırmadan dışarı çıkmıştı. Haldun bey eşinin kolundan tutarak gözlerine bakmıştı.

" Yapma ne olursun, burada zarar gören tek kişi sen oluyorsun. "

" O benim kızım Haldun, sen bunu unutmuş olabilirsin ama ben unutmadım. "

Yeşim kızının peşinden arabasına kadar takip etmişti. Olacakları az çok tahmin etmesine rağmen bekliyordu. Hayat dönüşüme uğrarken sadece kendi ruhunu değil annesinin ruhunu da kırmıştı ve bu hata asla düzelmeyecekti. Kırılan bir kalp düzelebilirdi ama ruh asla iyileşmezdi.

" Hayat ne olursa olsun beni aramanı istiyorum unutma ben senin annenim benim için değerlisin "

Hayat, hiç bir şey demeden arabanın kapısını açmıştı.

" Son bir kez sarılmama izin versen başka bir şey istemem "

Genç kız hiç bir şey demeden arkasını dönerek annesinin sarılmasına izin vermişti. Kadın öyle bir sıkı tutup kokusunu içine çekmişti ki sanki zilyonlarca yıl geçmiş gibiydi aradan, şefkati bulmak için gitmek gerekiyormuştu.

İkiside dolan gözleri silmemişti ama genç kız kendini sıkarak geri göndermeyi başarmıştı. Arabaya binip gitmeden önce tek söylediği şey babasıyla ilgili olmuştu.

" Keşke babamda sevseydi biraz "

Arabaya binerek hüzün bulduğu  şehirinden bağlarını koparmak için sürmeye başlamıştı. Bu sadece Lucifer'in tatile çıkması gibiydi uzun olarak hesaplanılmış ama aslında sebeplerden ve duyulan sevgilerden dolayı kısa sürecek bir tatildi.

Devam edecek...

*Gregor Samsa; Dönüşüm adlı romanın baş kahramanı.
*Lucifer;Lucifer adlı dizinin baş kahramanı.