"Korkuyorum." "Korunmuyorsun ve ben de beceriksizce korunmaya çalışıyorum." "Olmuyor, bir daha öyle bir korku yaşamak istemiyorum." "Yapamam Aren."
Bakışlarımı konuşmam boyunca sabitlediğim kanepeden kaldırıp Aren'e baktım. Sakin, ılımlı gözüküyordu.
"Tamam." dedi gözüktüğünden daha sakin bir ses tonuyla.
Nasıl bir şey demez? Sanırım bir yaşıma daha giriyorum!
"Uyuyalım o zaman olur mu ?"
"Olur." diye onayladım şaşkın bir şekilde. Allah allah.
Kalkıp yatak odama doğru yürüyünce bende peşinden ayaklandım.
"Üzerimi çıkarabilirim öyle değil mi?" diye sordu eli kemerinde izin alır gibi.
Anlayamıyordum. Darılmış mıydı bana?
"Tabiki." diye cevapladım. Dolaptan şort atlet pijama takımımı çıkartıp üzerimi değiştirirken bana hiç bakmadı. Kendi işini hallettiğinde yatağa girdi ve gözlerini belli bir yere sabitleyip oraya bakmayı sürdürdü. Çok mu yanlış bir şey söylemiştim ben ?
Işığı kapatıp yatağa girdiğimde hiç kıpırdamadı. Bir süre gözlerimin karanlığa alışmasını umarak bekledim. Uyumadığını biliyordum. Kesin kızmıştı bana.
Bir iki dakika içerisinde birden Areni yanımda hissettim. "Ne yapıyorsun?" dememe kalmadan dudaklarım dudaklarıyla örtülmüştü. Beni dinlemeyeceğini , tahmin etmeliydim. Sonuçta söz konusu Arendi!
Ellerim onu durdurmak istercesine omuzlarına gitti ama bu tabiki imkansızdı. Bedeninin yanında öyle küçücük kalıyordum ki onu sözlü ikna etmekten başka çarem kalmıyordu.
"Beni dinlemiyorsun!" diyebildim en nihayetinde dudaklarını aşağıya indirdiğinde.
"İstiyorsun , bana karşı koyma."
"Hayır gerçekten istemiyorum."
Bir çırpıda üzerimdeki atleti çıkartıp göğüslerime kapandığında demin söylediklerimi sorguluyordum. Beni ikna etmeye çalışıyordu!
"Aren!" "Benim isteklerimin de önemi var!"
"Evet var , bende sana istediklerini veriyorum ya."
Ben engel olamadan şortum ve çamaşırım üzerimden çıkmıştı ve ağzı bana başka hiçbir şans bırakmıyordu. Hissettiğim şehvetten dolayı gözlerimi açık tutmakta zorlanırken tam anlamıyla teslim oldum. Bu hissettiğim onu itemeyeceğim kadar mükemmeldi.
Rekor sayılacak bir sürede büyük bir inleme koyvermemle ağzı benden ayrıldı ve az önceki yerini bedeni kapladı. Kendini içime iterken sadece "Bunun hesabını soracağım!" diyebildim. Gerisi yoktu. Onunla kaybolmuştum.
Yeni güne gözlerimi açarken ruh halimde ki huysuzluğun etkisiyle kaşlarım çatık ve yüzüm asık bir şekilde uyandım. Bir de yanımda yatan herifin yüzündeki huzura bak! Of, niye bu kadar yakışıklı gözüküyor!
Evet, dün gece ona göre garip davranmıştım ama bu başıma gelen şeyden kaynaklanıyordu. Beni tahrik edip benimle birlikte olmasını değil anlayış göstermesini tercih ederdim.
Yataktan kalkıp banyoya geçtim. Hava oldukça sıcak olduğu için ılık suyla kısa bir duş aldım. Çıktığımda Aren hala uyuyordu. Gözlerimi zorla çıplak gövdesinden alıp derin nefesler aldım. En iyisi kahvaltı hazırlamak olacaktı.
Kendimi odamdan dışarı atıp yolumun üzerindeki Senanın odasını kontrol ettim. Gelmemişti. İkisi bir haltlar karıştırıyordu belli. Nasıl olsa bir iki güne kalmaz dökülürlerdi.
36.Arenin Kayıp Kuzeni
En başından başla
