The Warrior of my Heart

Κεφ.2

Ετσι το πρωι ήρθε γρήγορα και με εμένα να είμαι ακόμα με τα ρούχα της προπόνησης. Ετοιμαστηκα για σχολειο , οπου είναι οι τελευταίες μέρες πριν τις Πανελλαδικές.
Εφτασε και ο καιρός να ξεμπερδευουμε απο σχολεία και χαζομαρες.
Αφού ετοιμαστηκα εφτασα στο σχολείο και οι καθηγητές μας έδωσαν κάτι ασκήσεις για επανάληψη δεν μας κρατουσε κάτι άλλο στο προαύλιο.
Απο οτι καταλαβα όλοι οι συμμαθητές μου θα πάνε για καφέ.
Εγώ πάω σπίτι . Βασικά για μπασκετ θα πάω αλλά για εμένα το παρκέ είναι σπίτι μου.
Σαν αρχηγός της ομάδας έχω τα κλειδιά απο το κλειστό γυμναστήριο οποτε πηγαίνω και εγώ εκεί για ατομικη προπόνηση.
Μόλις μπηκα μέσα ο ήχος κλήσης του κινητού μου ακούστηκε.
"Ελα μπαμπά. " είπα
"Ελα κοριτσάκι μου; Που είσαι ;" με ρώτησε ο μπαμπάς και εγώ άφησα τα πραγματα μου στα αποδυτήρια .
"Ηρθα για να ρίξω κανενα σουτ . Εσύ ;" του απάντησα και άρχισα να λυνω τα κορδόνια μου έτσι ώστε να αλλάξω παπούτσια.
"Εγώ είμαι με τη μαμα σου στο σουπερ μάρκετ. Καλο διάβασμα " μου απάντησε και γελασα ξέροντας ποσο μαγαπαει .
"Ευχαριστώ μπαμπά.  Σαγαπαω" είπα και εκλεισα το τηλέφωνο.

Μέσα σε λιγα λεπτα είχα βάλει τα παπούτσια μου και είχα ξεκινήσει χαλαρό τρέξιμο.
Επόμενη προτεραιότητα μου ήταν το σκοινακι και μόλις είχα ζεσταθεί αρκετά ξεκίνησα τα λέι απ και τα σουτ.

"Πόση ωρα είσαι εδω;" άκουσα την φωνη του κόουτς να έρχεται απο την πόρτα.
"Εξαρτάται απο το τι ωρα ειναι τώρα " του απάντησα και άφησα την μπάλα στο καλάθι με τις υπολοιπες έτσι ώστε να πιω λίγο νερό.
"Είναι 15:30" είπε ο κόουτς και άφησε τα πραγματα του στο γραφείο.
"Ουοου πέρασε γρήγορα η ωρα. " είπα πιο πολύ στον εαυτό μου.
"Λια απο τι ωρα είσαι εδώ;" επανέλαβε ο προπονητης αυστηρά.
"Απο τις 11 κόουτς " του είπα πιο χαλαρά και εκατσα στο πάτωμα έτσι ώστε να ξεκουραστω.
"Τι εχεις φάει σήμερα; Και γενικά πες μου το πρόγραμμα σου απο το πρωι. " μου ζήτησε ο κόουτς και εκατσε δίπλα μου .
"Εχω πιει γάλα το πρωι και τσιμπησα και μια γωνία κουλούρι. " απαντησα και σκουπισα κάτι σταγόνες ιδρώτα που έσταζαν απο το κεφάλι μου.

"Ναι και για μεσημέρι;" ρώτησε αυτός ενώ σημείωνε κάτι στο μπλοκακι του .
"Τίποτα κόουτς . Μονο το πρωι έφαγα" απάντησα και σηκωθηκα για να πάω σπίτι.

"Ναταλία τι συμβαίνει ; Μίλησε μου ειλικρινά.  " μου ζήτησε και πήγα εκατσα δίπλα του.

"Κόουτς δεν ειναι τίποτα το σοβαρό. Απλα ειναι οι εξετάσεις και ξέρετε όλο αυτό το θέμα με τη μαμά . Δεν ξέρει τίποτα και φυσικα δεν μπορω να της πω ξαφνικα πως μαμά τα τελευταια 7 χρόνια κάνω μπασκετ και θέλω να παίζω για την υπόλοιπη ζωή μου. Είναι δύσκολο και για μένα και για αυτήν . Εκτός αυτου δεν έχω καλό προαίσθημα για το ματς του Σαββάτου" του απάντησα και έπαιζα με την μπάλα γύρω απο τον εαυτό μου.

"Καταλαβαίνω περιπου τι λες. Αλλά για το Σάββατο τι σε απασχολεί τόσο;" ρώτησε ο κόουτς και αρχισε να ρίχνει κάποια σουτ. 

"Σκουριασες κόουτς " τον ειρωνευτηκα αφού κάποια σουτ δεν ηταν εύστοχα.

"Βγαινεις εκτός θέματος. Αλλά τι να κάνουμε δεν είμαι 20 χρόνων Λία. " μου απάντησε με ενα ίχνος λύπης να διακρίνεται στη φωνη του.

"Ει κόουτς για εμας θα είσαι παντοτε 20. " του απάντησα και ενα χαμόγελο απλώθηκε στο προσωπο του.

"Θέλω να εισαι δυνατή το Σάββατο. Θέλω να τραφεις Οσο το δυνατόν καλυτερα. Στη μαμά σου τι ειπες για το Σάββατο;" με ρώτησε ο κόουτς ενω συνεχιζε να ρίχνει σουτ.

"Βόλτα με την Λινα.  Αν και δεν ξέρει πως δεν πολύ μιλάμε. Αλλά κάνω το κατα δυναμην " του απαντησα και εβγαλα το υπολοιπο κουλουρι απο την τσάντα μου παίρνοντας μικρές μπουκιες και ακούγοντας το στομάχι μου να απολαμβάνει το φαγητό.

"Πήγαινε σπίτι Λια. Ειναι ωρα για ξεκούραση . Εκτός απο τον αγωνα το Σάββατο μην ξεχνάς εχεις και την Τρίτη την έναρξη των πανελλαδικών. Τραβά διάβασε. " μου είπε ο κόουτς Ρήγας και υπακουσα.
Κατευθύνθηκα στα αποδυτήρια πήρα τα πράγματα μου και εφτασα στην πόρτα όπου ξαφνικα θυμήθηκα κάτι.

"Κόουτς ερχεστε λίγο εκτός γηπέδου;" τον ρωταω και μέσα σε δεύτερα είμαστε και οι δυο εξω απο το κλειστό.

"Τι επαθες πάλι;" με ρωτάει και ακουμπάει στον τοίχο καθώς σταυρωνει επιδέξια τα χέρια του μπροστά στο στήθος του.

"Σε ευχαριστώ Στέφανε" είπα και του χάρισα ενα φιλί στο μάγουλο.
Εχουμε πει με τον κόουτς πως μέσα στο γήπεδο θα υπάρχει η σχέση παιχτριας -προπονητη και εκτός γηπέδου θα υπάρχει η γνωριμία και η φιλία μας.

"Παρακαλώ μικρή " ακούω την φωνή του απο μακριά  ενώ ο αέρας έχει βουλωσει τα αυτια μου.
Φαντάζομαι αυτό το τεράστιο χαμόγελο να διακοσμεί το προσωπο του και ασυναίσθητα γελαω και εγώ.

Οχι δεν γουσταρω τον Στεφάνο. Είναι σαν τον μεγαλο μου αδελφό. Ειναι δίπλα μου οποτε τον χρειάζομαι.

Μόλις εφτασα στο σπίτι εκανα μπάνιο έφαγα απο το εξαίσιο φαγητό της μαμάς και άρχισα να κάνω ασκήσεις για τις Πανελλαδικές.

Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε και χωρίς να δω ποιος είναι το σήκωσα.

"Παρακαλώ ;"

"Ναταλία έρχεται ο Στέφανος να σε πάρει απο το σπίτι " είπε η μαμά μου και με ευκολία διεκρινα την αίσθηση του κλαματος στη φωνη της.

"Μαμα μου τι έγινε ;" την ρωτησα και άφησα όλο το σωμα μου να πεσει με δυναμη στον καναπέ.

"Ο.μπαμπάς καλη μου. Μάλλον έπαθε έμφραγμα " απάντησε η μαμά και αυτό ήταν αρκετό για την σύνθλιψη της καρδιάς μου.

Τσα.... 💘💘 καλη ανάγνωση