I Am Your Protector (Girl Friends) Series #2

Chapter 5: Feather Necklace

Third Person's PoV

"I will die." He saw how sad the girl is after she said it to him. 'Ang lupit naman ng tadhana sa babaeng 'to kung ganito lang ang magiging takbo ng buhay niya.'  Sa mga oras na 'yon ay gustong-gusto niyang mapawi ang lungkot sa mga mata nito. Gusto niya itong tulungan.

Gustong-gusto niya itong tulungan pero iniisip niya na awkward kung magsasama sila sa iisang kwarto. Hindi naman niya gustong i-take advantage iyon sa babae.

He couldn't utter a word so he chose to think about what would happen if he's with her. After two minutes of thinking the girl asked if he can lend his phone to her.

As soon as he handed it she grabbed it from his hand. Nagtype ang babae doon sa loob ng ilang minuto at mukhang nagreply naman ang kausap nito. Pinanood niya ang babae hanggang sa ibinalik nito ang phone niya. She met his eyes. "'Di ba, bakante 'yung katabing unit mo dito sa side," Sumenyas siya at itinuro ang kabila. "Aside sa unit room ni Jeraine at nung isa pa."

There are four room space unit of each floor. Hanggang fourth floor iyon at nasa second floor sila. Bakante ang isang katabi ng unit ni Jerone. Tumango siya sa babae. Nasesense na niya kung ano ang sasabihin nito.

"Magrerent na lang ako." Nakahinga siya ng maluwag matapos sabihin iyon ng babae.

"How did you know na bakante itong left side at kilala mo rin si Jeraine?"

"Syempre hindi lang dapat ikaw ang kilala ko 'no at dapat alam ko rin kung ano ang nangyari sa paligid mo. Tungkulin ko 'yon kasi 'di ba, proprotektahan kita?" 'Damn ang awkward pala kapag babae ang magsasabi nito.'  He wanted to bang his head now.

"Paano ka magre-rent?" Madami siyang tanong na para bang hindi maubos-ubos kahit magtanong na naman siya.

"Hindi mo ba napapansin na 'yung pusang puti na laging nasa labas ng grocery niyo at 'yung pusang niligtas mo kagabi e ako?" His face seemed amuse. "Sa umaga at gabi lang naman kita nababantayan e. Sa maghapon mo sa klase, syempre hindi na at nasa labas ako n'un. Pero alam kong safe ka sa loob ng University. Ayon, sa loob ng maghapon nagttrabaho ako. Same street lang tayo, sa coffee shop."

"Sinong tinext mo kanina? As far as I know, wala kang pamilya?" His forehead creased.

"Hindi ba p'wedeng kaibigan o kasama sa trabaho?"

Kahit napapahiya ay muli na naman siyang nagtanong, "What did you say?"

"I quit my job right there." She said calmly.

He wrinkled his nose, "Then paano ka makakapagrent dito? At 'yung iba pang expenses mo?"

"Umm, may ipon naman ako at don't worry how will I survive each day. May naisip na ako."

"Ano 'yon?" Kuryos na tanong niya.

She winked at him. Jerone's heart pounded with that. "Basta, malalaman mo mamaya." She made a peace sign.

Tumango siya. Akala niya walang-wala ito kaya nakikitira sa unit niya. Napansin siguro ng babae na hindi siya mapapakali kung titira ito space niya. "I really didn't know why you should protect me for what?" Wala namang nagtatangka na patayin siya o kung ano man. Gulong-gulo siya sa mga sinabi ng babae.

Kailangan niya kayang pagkatiwalaan ito?

"You should trust me Jerone despite of whatever negativities you're thinking about me. Alam kong nagaalangan ka pa. Pero sana pagkatiwalaan mo ako." Nabasa kaya ng babae ang iniisip niya? Is she has ability to read anyone's mind? Nagsisinungaling lang kaya ito sa kaniya na wala itong kakayanan tungkol dito?