Natigil lang kami sa paguusap nang marinig na ang hudyat na tapos na ang klase.

"So , i think. Till we meet next time." Paalam ko kay Wynd

.

"Till we meet then" kinukuha na nya ang mga libro habang nagsasalita.

I smiled and arranged the books.

Dadalhin ko na sana ito nang magpresinta si Wynd na sya na lang ang magbubuhat nang mga ito at magbabalik.

"Okay lang ba?" Paninigurado ko.

"Of course, ikaw pa e malakas ka sakin. " bahagya akong natawa sa sinabi nya.

Inayos ko na ang gamit ko at sinukbit na sa balikat ko ang bag.

"Mauna na ako , Wynd" pagpapaalam ko sa kanya.

He glanced on me and smiled.

I wave him goodbye and turn my back at him.

Naglakad na ako papalabas nang library. Tiningnan ko ang relo ko.

May isa pa akong natitirang subject para sa araw na to. Binilisan ko na ang paglalakad dahil baka mahuli ako sa klase.

Sakto namang paglabas ko ay malakas na puwersang humila sakin papunta sa kung saan.

Nakita ko ang likuran nya at halos pumikit ako dahil kilala ko na kung sino sya.

Si Dan yon. Ramdam ko ang mahigpit nyang pagkakahawak nya sa palapulsuhan ko.

Pumipiglas ako pero sadyang mas malakas sya sakin. Nahila nya ko hanggang sa parking lot.

Pagkatapos ay pa tapon nya akong pinasok sa loob nang kotse.

Napasinghap pa ako nang maramdamang tumama ang balikat ko sa matigas na bagay.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at sinigawan na sya.

"Ano bang problema mo, Dan?!"

Halos magngingit ang ipin ko nang hindi sya sumagot man lang. He's acting like he didnt hear me at all.

"Ano ba?! Sabihin mo ano bang problema mo!!" Pilit kong pinapalakas ko ang boses ko.

Nakaharap ako ngayon sa direksyon nya at matatalim ang binibigay na tingin sa kanya.

I can see how tensed his jaw is. Bakit sya magagalit e wala naman akong ginagawang masama.

Bumuntong hininga ako at sinapo ang noo ko.

Nagagalit na ako sa maliliit na bagay na ito. I have a feeling that its because i talked to Wynd.

"Is it about Wynd, huh?! Napakababaw mo naman kung ganon." Panghahamon ko sa kanya.

Halos tumama naman ang likod ko sa upuan nang biglang humarurot nang mabilis ang sasakyan.

His stepping the gas, hard.

Nakalimutan ko pang mag seatbelt kaya halos natatangay ako nang kotse.

Kunapit ako sa pintuan nang kotse at halos hindi makapagsalita dahil sa tahip tahip na pagkabog nang puso ko sa kaba.

"Damn it, Dan. Slow Down!" Sita ko sa kanya.

Pero mas lalo lang bumilis ang pagpapatakbo nya sa kotse.

Nagtiis ako at mas hinigpitan oa ang hawak sa pintuan nang kotse.

Nakahinga naman ako nang maluwag nang huminto na ang sasakyan. Halos masubsob pa ako, mabuti na lang at nakakapit ako.

Humarap ako sa direksyon ni Dan.

"Ano ba--" hindi na ako nakatapos pa sa pagsasalita dahil lumabas na agad sya nang sasakyan. Pabagsak nya ring sinara ang pintuan.

Lumabas na rin ako sa sasakyan at nakita kong nasa bahay na kami.

Hinila nya na naman ako pero ngayon ay papasok na nang bahay.

Pabagsak nya akong tinapon sa sofa. I arched my back in pain.

"Nasasaktan mo na ako--"

" Stop it! Shut your mouth, Angeline. You make me really mad this time." Hindi ako makaayos nang upo dahil sa panginginig ng tuhod ko.

Nakatitig ako ngayon sa mga mata nya at kitang kita ko dun ang galit na dahilan kung bakit ako nanginginig ngayon.

"Bakit kailangan mo pang makipaglandian sa lalaking yon. Hindi ka pa pumasok sa klase mo para lang makipaglandian!" Nalaglag ang panga ko sa sinabi nya.

Again... pain strikes me. Masakit manggaling sa bibig nya ang salitang yon.

"What's the matter!! Hindi kasama sa parusa ko y-yon" nanginginig na ang boses ko ngayon.

Pero pinilit kong magpakitang malakas ako.

"Shut up! Nalaman ko pa kay Portia na nagpresinta kang sumali nang pageant sa University. Nag iisip ka ba!" Napapikit ako sa lakas nang pagsigaw nya sakin.

"Ano bang masama don ha!" Nagsisimula na namang uminit ang gilid nang mata ko.

Nakita kong nag igting ang panga nya at dinuro ako.

"Your acting like a bitch and you didnt know that. Ngayon , punuin mo pa ako, Angeline. Dagdagan mo pa ang mga kasalanan mo, para maging mabigat ang parusa mo. "

Hindi na napigilan nang mga luha kong tumakas sa mga mata ko.

"Tandaan mo, Gel. Kayang kaya kitang parusahan nang masakit" yumuko ako at pinunasan na ang mga luha ko.

Buong lakas akong tumayo at sunigaw sa kanya.

"I HATE YOU, DANFORTH!" Then i went upstairs to lock in my room.

Damn him.



Sinaktan na naman nya ako...

Can't be Yours (ON HOLD)Where stories live. Discover now