Εμείς ; {TYS17}

Δεν αντέχω...

Θάλασσα, τα έχω κάνει θάλασσα...
Σε μια νύχτα την ζωή μου χάλασα μαζί σου...
Θάλασσα, τα έχω κάνει θάλασσα...
Κι από τότε δεν μπορώ να ζήσω δίχως το κορμί σου.

Τον άκουσα να ρουφάει την μύτη του και να ξεφυσάει.

Έκλαιγε;

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ήθελα να βάλω και εγω τα κλάματα.

Πήρα βαθιά ανάσα και έφυγα πίσω απο τον τοίχο. Άνοιξα την εξώπορτα και την έκλεισα με δύναμη για να με καταλάβει. Αμέσως σταμάτησε την κιθάρα και το τραγούδι.

Προχωράω δήθεν ανέμελα στον διάδρομο προς τα δωμάτια μας και όπως προχωράω πέφτω επάνω του, την στιγμή που βγαίνει απο το δωμάτιο του.

"Ήρθες;"με ρωτάει.

"Για να με βλέπεις."λεω λίγο πιο απότομα απ'ότι θα ήθελα.

"Τώρα γιατί ασπάζεσαι;"μου λέει και μου φράζει το δρόμο ώστε να μην περάσω για να πάω στο δωμάτιο μου "Δύο εβδομάδες τωρα δεν μιλάμε ρε Μαργαρίτα, τι γίνεται γαμώτο;"

"Δεν γίνεται κάτι. Απλά δεν είμαι στα πολύ καλά μου, δεν φταις εσύ."ψεύδεσαι Μαργαρίτα.

"Ψεύδεσαι Μαργαρίτα."τι στο καλό διαβάζει το μυαλό μου;

"Για πες μας τότε εσυ τι έχω. Να μάθω κι ολας."του απαντάω και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω απο το στήθος. Αυτόματα τα μάτια του Ιάκωβου καρφώνονται εκεί πέρα και για λίγο δεν μιλάει. Μόλις καταλαβαίνω τι γίνεται κατεβάζω τα χέρια μου και δαγκώνω τα χείλη μου νευρικά, κοιτόντας αλλού.
"Θα μου πεις; Τι θα γίνει;"τον παρακινώ.

Καθάρισε τον λαιμό του και κάρφωσε τα μάτια του στα δικά μου.

Ανατρίχιασα.

"Πιστεύω ότι σε πείραξε που κατέκρινα τον Πέτρο."λέει και με κοιτάζει λες και περιμένει να τον διαψεύσω. Πανέξυπνος είναι πάντως.

"Δηλαδή απο ολο αυτό εσύ πιστεύεις ότι με πείραξε αυτό με τον Πέτρο;"τον ρωτάω και με το ζόρι δεν τον χτυπάω, ειδικά όταν κουνάει καταφατικά το κεφάλι. "Μάλιστα, δηλαδή το ότι έφερες γκόμενά δίχως την άδεια μου, μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και παραλίγο να βγάλετε τα μάτια σας μπροστά μου, δεν σου πέρασε απο το μυαλό;"

Γούρλωσε τα μάτια του και με κοίταξε με απορία "Τι έγινε Μαργαρίτα;"με πλησιάζει "Ζηλέψαμε που έφερα κοπέλα μέσα στο σπίτι;"με ρωτάει.

Τον πλησιάζω και εγώ και είμαστε τόσο κοντά που λίγο ακόμα να κουνηθούμε τα χείλη μας θα κολλήσουν. "Όσο ζήλεψες και εσύ για τον Πέτρο."λέω και χαμογελάω "Ιάκωβε."