Chapter 7: His Sweetdreams and Her Nightmare

Start from the beginning
                                    

Nagpatuloy na ako sa paglalakad pero hindi pa rin nawawala sa isip ko ang Rhenz na yun. Sa kaiisip ko sa kanya ay naalala ko na naman tuloy bigla ang famous group na Cupid Heartthrobs na kinabibilangan niya. Si Jeronne the snobber na classmate ko (hindi naman totally snober, medyo lang), si Paul na angel ko (joke xD), saka yung misteryosong isa pang member nila. Sino nga kaya talaga yun? Napapaisip tuloy ako. Ayy teka ano ba to? Siya na naman ang pumasok sa isip ko. Ah basta ang alam ko lang sa ngayon, si Paul my angel lang ang crush ko at wala nang iba. Akin lang siya. Hihi, joke lang. Kumikire na naman po si Meicah, pagsabihan niyo nga po. xD

* * *

SCYDE

"Mister Ravelo ano ba 'to?! Isang linggo ka pa lang na pumapasok sa school na 'to pero pangatlong pagpapatawag na 'to sa'yo! Alam mo? Hindi na talaga namin alam kung ano nang gagawin sa'yo!" ow yeah, pumutok ka lang sa galit hangga't gusto mo. I was called by this piggy Dean just to scold me for what I have than good(?) this morning. At nandito ako ngayon nakaupo sa office/kulungang baboy (may air-con nga lang) niya para lang sa isang senseless na reklamo??? What the—

"Nung una, nambastos ka ng Professor mo. Pangalawa, binuhusan mo ng coke sa ulo ang schoolmate mo dahil lang sa pinatid ka niya, e hindi naman daw niya sinasadya yun. At ngayon, nanapak ka naman ng classmate mo dahil sa nadumihan lang niya ang camera mo?! Ano pang susunod na gagawin mong kalokohan Mister Ravelo?" wait, let me think first. Marami e. Tulad na lang na lilitsunin kita, susunugin ko ang bahay niyo mamaya, at saka papasabugin ko 'tong school na 'to kasama ka. F:)ck! Kasalanan ko ba yun?! Gusto ko lang namang gantihan ang pakialamerong lalaking yun dahil sa dinumihan niya 'tong camera ko. D*rn! Kung hindi lang 'to Dean ng department namin e kanina ko pa 'to binigyan ng isang malupet na humahagupet na suntok. But of course, I won't do that. Still, I don't want to be kicked out in this University. So I need to show my temper for a while. For a while Scyde, just for a while.

"Marami ding professor ang nagrereklamo sa'yo Mister Ravelo. Bastos ka daw sa klase. Hindi ka na nga active sa class discussion, madalas ka pa daw matulog. Buti sana kung pumapasa ka sa mga quizes e, kaso lagi ka pang bagsak!" at lumalabas na ang mga ugat nito sa noo dahil sa galit habang sinasabi sakin ang mga yun. Gusto kong magalit na manapak na ngayon pero dahil sa nakikita ko na para siyang chicharon na priniprito, nakaramdam ako ng pagsakit ng tiyan ko. Hindi dahil sa gutom, kung hindi dahil sa mamamatay na ako katatawa dito.

"What are you smiling for?!" she scowled when she asked me that. Tinigil ko naman ang pagngiti ko at hangga't maaari ay ang pagtawa ko. But inside, I was laughing so hard. She was like a burning pig in a deep and very hot anger. I shook my head as my answer.

"Mister Ravelo." she called me again, her voice was mild and calm this time. Then I saw her sighed. Ow, watta mood swing huh. "I'm sorry to say this but... we need to suspend you."

"What?!" I shouted at the top of my lungs. "Suspend?! No!" What does she mean by suspend?! Hindi pwede mangyari yun! Unang una, dahil lang sa walang kwentang reklamo ay basta-basta na lang ako masusupend?! Pangalawa, kinuha ng g*gong yun ang Nikon Camera ko nang wala man lang paalam at dinumihan pa niya, sino bang hindi magagalit dun?! Dapat siya ang masuspend dito! And last, hindi 'to pwedeng mangyari dahil baka malaman 'to ng... Daddy ko. Sh!t!

"I'm sorry pero, kailangan na naming gawin 'to. Kahit kilala sa buong Maynila ang mga Ravelo dahil sa lo—" naputol ang sasabihin niya nang may biglang pumasok na babaeng istudyante na wala man lang pasabi. Bastos naman 'tong babae na 'to... but wait, she looks familiar to me. Did we met before?

Back to YouWhere stories live. Discover now