Forever Agape [FS#1]

LURKING DESIRE

"Aren't she grateful because there is no point of worrying since someone took the obligation of taking care of her child when it's hers in the first place?" Nakita ko ang mariin nitong pagpikit, minasahe niya ang sentido at tila nagtitimpi na lang sa akin.

Dumating ang aming pagkain, natigil lang kaming dalawa dahil doon. Nakita ko pang iniabot niya ang kanyang card, tumingin ako sa kanya na handa na naman sa isang debate. When the waiter left, humalukipkip ako at muling iniangat ang tingin sa kanya.

"Hurricane, please. Let's drop that and eat first, can we do that?" Ipinatong niya ang isang tela sa kandungan. Napailing na lang ako at kinuha na ang kutsara at tinidor.

This tastes bitter, maybe because of our cold fight, but I don't want to look ungrateful so I continue eating. We're both in silence, only the sound of the utensils made a noise.

Pinunasan ko ang gilid ng aking labi nang makita kong ibaba niya na ang hawak na kutsara't tinidor.

"Shall we talk about it now?" Paninimula ka, nagbuntong hininga ito at tumango. "What are we going to do with the money they're giving us? If you can't take it, think about it as payment because we agreed to this, well at least, for now."

Umawang ang kanyang bibig, tumingin siya sa kabilang direksyon. Tumigil ito sandali at tinanggap ang card na ibinalik ng waiter.

"I could spend all my money, Hurricane. Not that one, I won't touch it..." My right brow automatically raised because of what he said. "At ano? Isusumbat sa akin iyon kapag hindi nasunod ang gusto nila?"

Nang ibalik niya ang tingin sa akin ay para bang sinampal ako ng kaliwa't kanan nang hindi man lang niya ako hinahawakan, sa isang iglap ay tila napipi ako sa narinig. He rest his back on his chair as he crossed his arms.

"Alam kong alam mo na ang pakiramdam ng piliting gawin ang hindi mo gusto, pero alam mo ba ang pakiramdam na nasusukat lang pagkatao at halaga mo sa kung paano mo nagagawa ang kagustuhan nila?"

Kinagat ko ang labi, unti unti akong nagbaba ng tingin. 

"I just hope that you will never experience it, you don't have to know how it feels..." I remained in silence as I slowly nodded, sa ilang linggo matapos noong tumakas ako ay ngayon na lang ulit niya ako napagsabihan.

Bigla akong nahiya sa aking sinabi, nagiging mabuti ang tao ngunit ganoon ang insal ko. Sinabi ko pa sa kanyang isipin niya na lang na sweldo iyon, I'm sure I've stepped on his pride with my words.

"I'm sorry," I mumbled, hindi iyon labag sa aking loob dahil alam kong mali ako. "Hell, I'm sorry... I should've been careful."

"Uuwi na tayo," Mas lalong dumiin ang aking pagkagat sa labi, marahil ay hindi ko alam ang ibigsabihin 'non. Naramdaman ko ang kanyang pagtayo, wala akong nagawa kung hindi tumayo na rin.

Nakasunod lang ako sa kanya, hinintay niyang makalabas ako bago isinara ang pinto ng resto. Pinagbuksan ko ang sarili at pumasok, kaagad kong isinuot ang seatbelt at ganoon din siya. Seconds after he started the engine, we went our way back home.

Hindi ko gusto ang katahimikan namin, it isn't comforting at all unlike the other days that I enjoyed it. Nang makarating kami sa bahay ay mas nauna akong bumaba, kinuha ko ang gamit namin mula sa backseat at nag-tuloy tuloy papunta sa maindoor.

Napapikit ako at halos matampal ang sarili, wala nga pala akong dalang susi. Natigil ako roon hanggang sa buksan ni Hell ang pinto, hindi ko siya na siya pinabulaanan ng tingin at tumuloy na lang sa itaas.

Now, I feel so bad about it. Inihagis ko ang gamit namin sa kama at dumireto sa banyo. As I looked at my reflection in the mirror, I felt disgusted. Bukod sa paggamit niya ng sarili niyang pera, you even slammed him when he reminded you to update your Mom!