Can't be Yours (ON HOLD)

SEDUCING 11:

Nakalma ako, lalo na nang banggitin na naman nya ako sa buong unang pangalan ko.

Tama sya , male late lang kami kung hindi pa ako lalabas at paiiralin ko tong nararamdaman ko.

I have to act normal infront of him. Kaya kahit na medyo kinakabahan pa ako ay hindi ba ako nagdalawang isip pa na lumabas na nang kwarto.

Unlike his position awhile ago. He's now a meter away from the door while crossing his arms on his chest.

Napabuga ako nang hininga.

Bakit kailangan nyang maging gwapo sa kahit anong anggulo. Wala na bang hustisya para sa mga babaeng hindi na kinakaya nang puso ang pagtingin sa kanila.

Nagbaba ako nang tingin lalo na nang pinaglandas nya ang ang dila nya sa ibabang labi nya kasabay nang pagngisi nya.

Hindi ko na talaga kaya... nagwawala na ang buong sistema ko.

I never see him smirk in my entire life that were together.

Mag aangat pa sana ako nang tingin sa kanya para tingnan ang pag ngisi nya pero nauna na itong bumaba sa hagdan.

Naiwan ako doon na halos kapusin na nang hininga.

Sumunod na agad ako sa pagbaba at ganun na lang ang pagkamangha ko nang makitang may nakahanda nang pagkain sa lamesa.

Wala kaming katulong sa bahay kaya halo kami kami lang ang gunagawa nang mga gawaing bahay. Kasama na ron ang pagluluto.

Pero hindi ko pa naranasang ipagluto nang isang John Danforth Lowry.

Nagmamadali akong bumaba nang hagdan. Pero nang makita kong napagawi si Dan sa akin ay nagdahan dahan na agad ako.

Ayoko masyadong ipahalata ang pagkasabik ko.

Duniretso na ako sa upuan at umupo. Nag init naman ang pisngi ko nang maramdamang umupo na rin sa harap ko si Dan habang nakatingin sakin.

Napayuko ako para itago ang pamumula. Masaya ang nararamdman ko ngayon.

Hindi ganito sya ganito sa pakikitungo sakin kaya nakakapanibago.

Napapansin ko rin ang madalas na nyang pagsasalita.

"Let's eat" agad kong kinuha ang kubyertos nang marinig ko ang sinabi nya.

I can see on my peripheral vision that he's staring at me.

Pero nang nag angat ako nang tingin ay nakatingin na sya sa plato nya.

Walang nagsasalita saming dalawa at ramdam na ramdam ko ang pagkailang.

Pinilit kong makakain nang maayos. Kahit naiilang akong ibuka ang bibig ko at lumunok ay pinilit ko pa ring kumain.

Susulitin ko na ang pagkakataong kasabay ko syang kumain.

"Angeline, how's your sleep" napatigil ako sa pagsubk nang pagkain nang magsalita sya.

I looked at him... Mabuti na lang at hindi sya nakatingin sakin at malaya ko syang natingnan bago nagsalita.

"O-Oo , nakatulog naman ako nang maayos" nag init na naman ang pisngi ko.

Ipinilig ko ang ulo ko para alisin ang alalang muling pumasok na naman sa utak ko.

I can still remind it clearly. Darn it.

"Thats good. Come here" napalunok na naman ako sa sinabi nya.

Hindi ko makapaniwalang tiningnan si Dan.

Tiningnan ko sya na para bang sinisigurado kung tama ba ang narinig kong sinabi nya.

"Im serious, Come here" hindi ko alam pero parang may sariling utak ang mga paa ko at dahan dahan akong tumayo at pumunta sa pwesto nya.

Halos hindi ko na naman maalis ang tingin ko sa kanya.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko nang hinawakan nya ako sa magkabilang balikat at tiningnan ako mula ulo hanggang paa.

Nakita kong tumigil ang tingin nya sa gitna nang hita ko.

"Are you sore?"

Nasamid ako nang marinig ko ang seryoso nyang tanong sakin.

Nakita kong kinuha nya ang baso ko nang tubig at binigay sakin. Nagulat ako sa tinanong nya.

Why do he have to be this straightforward. Crap.

Uminom agad ako nang tubig at ilang beses na umubo.

Nang okay na ako ay hindi ko na napigilan syang sagutin.

"No, im not" tinititigan nya ang mga mata ko para siguraduhing nagsasabi ako nang totoo.

Ilang sandali lang ay napagawi naman kami sa pintuan nang may kumatok.

"Dan babe, Let me in!!" Nakita kong agad na tumayo si Dan at pumunta sa direksyon nang pintuan.

Pagbukas nya nang pintuan ay parang nakawalang aso ang pamilyar na bulto nang babaeng yon na kumapit kay Dan.

The bitch is here... Portia.