First Love Never Dies

[8] First Love Never Dies ♥

Pagkatapos ko marinig yun, one word lang masasabi ko.Ouch. Grabeng kahihiyan. To tell you the truth, I was also the class president of these guys since 2nd year. While we're in 3rd year I was even the 'Class President of the School Year'. But after hearing these words it's just ang sakit naman. Dahil sa sobrang hiya ko, hindi ko na magawang tumingin kay Sir Reyes at sa mga classmates ko. Tumungo na lang ako nun. So parang nahaharangan na ng buhok ko yung mukha ko.

'Back to topic tayo. This will be very short dahil may mga konting aayusin pa ako para dito okay? Magkakaroon tayo ng Basketball Game!' saad ni Sir.

'Nice! Ang tagal na rin ng huli nating laban ah...'

'Let me finish first Mr. Javier!'

'Sorry Sir.'

'Back to the topic. As I've said, there will be a basketball game. Section A is lucky because the Big 3 are here. It is us, teachers vs. you 4th year students.'

'What?!!' sabi nang buong klase.

'At first, the boys of sections A to F will compete. Mag lalaban-laban muna ang 6 sections ng 4th year. Kung sino man ang matitirang isang section, yun ang sectiong kakalabanin namin. While the girls will cheer for their section. In short, the girls will be the cheerleaders! The game will start next week.'

'WHAT?!' nagulat nman kami.

'Sir, how about the Student Government's plans  for this month?' tanong ni Anne.

'Don't worry about that. We already talked to the President. Okay. That's the only thing I have to tell you. Class dismissed. ' sabi ni Sir.

After that umalis na si Sir Reyes. Mga 10 minutes lang siya dun. Habang nagdi-discuss si Sir nakatungo lang ako. Yung Big 3 na sinasabi ni sir kanina, yun sina Joe, Richard at Bryan. I told that they were varisities right? Lahat naman ng classmates ko, worried. Both boys and girls. Girls, dahil daw kasi magiging cheerleaders sila. Yung boys naman, wala na daw kasing jersey yung iba. Hay.... Ang ingay sa room. Pumunta na muna ako sa may veranda para matahimik yung buhay ko. At isa pa. Naiilang pa rin kasi ako dun sa nangyari kanina. Maya-maya dumating si Joe.

'wae yeogiisseo? (Bakit ka nandito?)' sabi ko.

'Woah. Matagal-tagal na rin tayong di nagsasalita ng korean ah.'

'Alam ko. Namimiss ko na nga ang Korea eh. Teka. Bakit ka nga nandito?'

'Para samahan ka. Alam ko nararamdamn mo ngayon dahil kanina.'

'Bakit nga ba kasi ako naging Presidente pa? Aish! Napahiya ako kanina. Wala akong nasagot kasi totoo naman talaga yung sinabi ni Sir Reyes.'

'Ya! Huwag mong sabihin na nagpadala ka sa sinabi ni Sir? Hindi naman totoo yun 'no! Sa tingin mo bakit ka pa namin binoto as president? Simula 2nd year tayo, ikaw na president namin. Kilala ka na namin. Alam namin na isa kang great leader. Huwag mo na lang pansinin yung sinabi ni Jane. Alam mo naman ugali nun.'

'Salamat. Gumaan yun pakiramdam ko.'

'You're welcome.'

*Calling all students who are in the Student Government. Please excuse yourselves to your teachers and go to the Student Government room immediately. *

'Oops. That's my call. Got to go Joe.' Naglakad na ako papalayo sa kanya. 'Ya! Go back inside the room! Ikaw munang bahala sa kanila. (bumalik ako at sinabi sa kanya yun.'

'Kay.'

At ayun pumunta na ako ng Student Government room. Well I'm the vice-president of the Student Government.  Dapat daw ako yung president eh. Nung mag-cacampaign na, pinilit nung mga teachers na nagsisilbing guide sa government na kelangan ko daw tumakbo as President. Pero sinabi ko sa kanila that I am already a class president at hindi ko kaya pagsabayin ang dalawang yun. Siyempre, sino ba namang hindi mahihirapan dun? Dalawa trabaho mo. Isa sa classroom at isa sa school. Kaya nag-vice na lang ako. Nakarating na ako sa room at umupo na kaming lahat sa kanya-kanya naming pwesto.