Welke ships?||fanfictie over de Squad

2. Geen thuis voor Joost.

Pov Joost
Woest doe ik de deur van mijn huis open. Nikky komt naar me toe, 'Wat is er schat?', vraagt ze lief. Ik kijk haar aan in haar ogen. Ze kijkt terug, 'Het is weer zo ver hè?', vraagt ze. Ik knik en laat me in haar armen vallen.

'Je moet je mentor vertellen over je ouders, dan begrijpen ze het wel', zegt Nikky na een tijdje. 'Dat kan ik niet, Nik, dat weet je toch?', ik denk terug aan toen ik het Nikky vertelde.
Ik heb huilend tegen haar aan gezeten. De tranen waren niet te stoppen. Ik laat mijn tranen niet zien, aan niemand!

'Ga maar naar de keuken, daar staat eten voor je', zegt Nikky terwijl ze wen blik richting de keuken werpt, langzaam knik ik en strompel naar de keuken .

Ik pak een handdoek en leg die op mijn buik. 'Wie heeft je in je maag geslagen?', vraagt Nikky die de keuken in komt lopen. 'De kleuter met de muts', antwoord ik bot. 'Link?', vraagt Nikky voor de zekerheid. Ik top met mijn ogen, 'Nee de buurman....', zeg ik.
'Hmpf,' antwoord Nikky.

'Sorry, ik ben het gewoon zat', zeg ik schuldig. 'Arme bengel', antwoord Nikky. Ze loopt naar me toe  en gaat op mijn schoot zitten. Ik trek haar tegen me aan.

Zo blijven we een tijdje zitten. 'Joost, huil je nou?', vraagt Nikky ineens. 'Nee', antwoord ik.  'Echt niet?', vraagt ze nog een keer.

Ik weet niet hoe ze het doet, maar ineens begin ik te snikken. Ik denk weer terug aan hoe ik thuis kwam met mijn rapport. Ik was 8 en zat in groep 5....

Flashback Joost
'Goed gedaan Joost, je hebt in totaal maar 2 onvoldoendes gehaald in alle toetsen tot nu toe', zei mijn juf tegen mij. Ze legde de grote witte map op mijn tafeltje..

Alles was goed, ik had deze week nog geen ruzie met mijn ouders gehad en mijn zusje en ik hebben elkaar niet hoeven troosten.

Toen ik de rest van de schooldag vrolijk had afgemaakt kwam ik thuis. Mijn vader stond in de deuropening te roken. 'Dus je hebt je rapport vandaag gekregen, Joost', zei mijn vader terwijl hij de peuk die hij net nog in zijn mond had op mijn uitmaakte.

Tranen stonden achter mijn ogen, 'Ja vader', antwoordde ik zacht. Ik haalde de map uit mijn tas en gaf hem met 2 handen netjes aan mijn vader. 'Alstublieft', zei ik nog. Mijn vader gaf wen knikje naAR BINNEN.

Snel liep ik naar binnen en zette mijn schoenen netjes op hun plek, hing mijn jas aan ren kleerhanger. En liep met mijn schooltas naar de woonkamer en door naar de keuken.

Ik zere mijn spullen netjes in de vaatwasser en spoelde de dop van mijn  beker af.

Toen ik naar mijn kamer wilde gaan om netjes mijn huiswerk te gaan maken kwam mijn vader binnen.

Hij keek ontzettend kwaad. Hij liep naar mij toe en greep me bij mijn haar vast. Met een harde ruk trok hij me aan mijn haar tegen de muur aan.

Schreeuwend en krijsend van pijn lach ik op de grond. 'Weet jij wat wij doen met kinderen die onvoldoendes halen?', vraagt mijn vader. Ik knik huilend. Blijkbaar niet anders had je wel voldoendes gehaald.

En met dat gezegd e hebben loopt hij de kamer uit. Ik wil naar mijn kamer gaan, maar er is een grote kans dat mijn vader me daar op zou wachten...

'Joost je MOET naar boven', spreek ik mezelf streng toe. Ik loop naar boven met een klein beetje zelfverzekerdheid. Ik ga snel naar mijn kamer.

Na een paar uur komt mijn vader van de zolder. 'Joost? Ach die red zich wel', zegt hij. 'Hoe weet je dat?', hoor ik mijn moeder zeggen, 'schat, rustig maar. Hij heeft zijn led geleerd.'

Ik hoor nog hoe mijn vader mijn moeder naar beneden stuurt. Dat deed hij vaker. Dan kon hij nog naar mij of Nikky.

'Hey Joost', begint mijn vader. Ik hoor gestommel buiten de deur. Mijn moeder is weg. Die luisterde ons altij af tot ze het goed vond. Dat was dus wanneer mijn vader rustig aan begon....