The Pile | Vicerylle One Shot Stories

XXV. Don't

XXV. Don't

Karylle

Naninindig balahibo ko habang tinatahak ko ang daan pauwi sa boarding house ko. This feeling is so unusual, o baka napa-paranaoid lang ako kasi feeling ko may sumusunod sa akin eh. At naririnig ko pa yung mga pagkaluskos like someone is running so fast. And I can feel this cold feeling kahit na naka-jacket ako.

The place is just like what you see in movies, yung maraming dahon na nakascatter sa palaigid, may houses nga nanadadaanan pero tahimik naman at magkakalayo, meron din namang lamp post but light doesn't work for me, I mean oo maliwanag pero nanginginig parin ako sa takot. Gawd!

A few minutes of walk in fear ay nakarating naman ako ng safe sa boarding house ko. Okay, paranoid lang talaga ako. But seriously, I felt something so unusual.

Agad kong hinubad ang jacket ko, at dumiretso sa kusina para uminom ng tubig. Bakit wala pa yung mga kasama ko? Ala syete na ah.

Inilibot ko ang paninging ko sa kusina at nakitang nakabukas ang pinto papunta sa labas, papunta sa mga kakahuyan. And it was a bit windy which me shake in fear. Nasan na ba sila?

Agad akong nagtungo sa bandang ito, at isinara ang pinto ng dahan-dahan. Dahil screen ang upper part ng pinto ay tiningnan ko muna ang labas maybe nandun yung mga kasama ko. Ilang segundo rin nang may pigurang biglang sumulpot sa mismong harap ko, sa kabilang side pinto. Dahil madilim ay hindi ko nakita ang mukha nito pero I'm sure ba that was a figure of a tall man!

Dahil sa gulat at takot ay agad akong napa-upo when I jumped in fear, and may halo pa yung sigaw.

"Gaga ka! Si Anne 'to! Sobra-sobra na 'yang kape mo ah!" narinig kong sambit nito, habang tumatawa pa.

Still shaking ay dahan-dahan akong tumayo para pagbuksan si Anne. "You almost killed me in fear, Anne. Bigla-bigla ka nalang sumusulpot sa kung saan ka man galing, tapos sa mismong harap ko pa ah!" seryoso kong sambit nang mabuksan ko ang pinto.

"Huh? Eh naka-upo ka na diyan when I came up here, nung nakadungaw na ako sa screen. Ang akala ko nagulat ka kasi nakita mo akong naglalakad coming from the woods." napakunot naman ang noo ko when I heard what she said.

"Something wrong?" at siya na ang nagsara ng pinto. Kasunod ay sabay na kaming naglakad.

"W-wala naman. Basta sa susunod ano... Wag ganun." sagot ko at muling kumuha ng tubig para uminom. Feeling ko natuyuan ako sa takot kanina. "Nasan nga pala yung iba?" I asked her nang maubos ko na ang tubig sa baso ko.

"Sinabi nila na magpa-party sila. Isasama pa nga sana nila ako, I refused. Pagod na ako eh." sagot ni Anne na ngayon ay naka-upo na sa sofa.

"Hay. May meat pa naman sa ref diba? Ako na bahala sa dinner natin, ako na magluluto."

End of POV

Starting that very night, everytime Karylle will pass through every woody place umaga man or gabi, she always feel this nauseous and always has this feeling of being followed by someone. Kung saan ay she is having a hard time figuring out who is it.

It's been two weeks, at pati na rin sa pagtulog niya, she would suddenly feel like someone is staring at her, someone is watching her asleep. Isang beses nga she saw again a figure of a man, like what she what she saw when Anne scared her. That figure of a tall man she once saw.

Again, she's walking through the woods papauwi na sa apartment na tinitirhan niya. And the feeling of nauseous started to creep in her system now. She even felt dizziness all of a sudden, kahit na halos tatlong linggo nang nagyayari ito sa kaniya, hindi parin siya sanay sa ganoong pakiramdam.