Red Eyed Gangster Princess

Chapter 45

DEMON POV

After I held their hands together, I turned them upside down. They were surprised by what I did.

"You don't really recognize what is in front of you, so let me introduce myself."

Tinanggal ko ang Contact Lens ko.

"Keah come here."

Lumapit naman siya at alam ko nagtataka din siya sa gagawin ko.

"Remove your contact lens. It's time for them to know who really is us."

It's time for you to know who we are and who the queen here in this school. After Keah removed her contact lens, we looked at them together, shock registered on their faces except Angelo, Dave, and Tristan.

"Nagulat ka ba kita Black Rose Princess a.k.a. Stacey?"

"Paanong?"

"Oh? bakit parang tinakasan kayo ng dugo sa sobrang putla?"

Tumingin ako sa kanila at kung kanina may emosyon pa ang mga mata ko, ngayon ay napakalamig na ng mga titig ko sa kanilang lahat.

"Ang tapang mo naman."

I cleared my throat then look at her with my cold stares.

"One more word from that mouth bitch and you'll lose it."

Akmang hihilahin niya buhok ko pero mabilis ang galaw ko kaya naman nahawakan ko agad ang kamay niya at pinipilit iyon sa likod niya at kinaladkad ko siya palabas ng room.

Stage....

Nandito kami ngayong lahat sa stage kung saan ngayon ay namimilipit sa sakit ng katawan itong babaeng ubod ng tapang na harapin ang kamatayan.Nakita kong papalapit si tita at nanlaki naman ang mga mata niya nang makita kami kaya naman bigla siyang tumakbo sakin at yumakap sakin. Lumapit naman ang ibang estudyanteng pina akyat niya sa stage para tulungan itayo si Stacey.

"Demon, my niece, what is this? I thought as long as you can hide it, you will hide it. You and your cousin will be harmed by what you are doing."

"Why auntie? Is it really necessary for Keah and I to hide the real us for the rest of our lives?"

Aunt just didn't say a word. I saw the microphone, so I grab it.

"Okay students listen carefully, I am the real owner of this school---i mean matagal na talagang pinamana sakin ito ng aking mga magulang pero dahil nga pribadong tao ako kaya ang tita ko ang namuno muna dito. Mabait pa ba ako sa lagay na ito kahit nasasaktan ako ngayon? Sa mga students na nagsanhi ng mga galos ko, get your bag and get out of this place. A bit of reminder, wag na wag niyo akong babanggain kung gusto niyo pang makita ang kinabukasan niyo."

Lahat naman ay nakayuko at hindi makatingin ng direkta sakin.

"Ang ganda ng mata ko di ba? Wag kayong mag alala, magiging patas ako sa inyong lahat. Ultimo mga staff and teachers ay magiging patas sating lahat."

Hinagis ko naman ang mic sa direksyon nila angelo na kasalukuyang nakatingin sakin at lumuluha. Tinignan ko ang mga taong nasa likod ko.

"Gusto ko bukas wala na ang pagmumukha mo dito stacey at sabihin mo sa amo mo na malapit na din kaming magharap."

Iniwan ko silang lahat na tahimik at ramdam ko ang takot nila saking lahat dahilan para bigyan pa nila ako ng daanan. Sumakay ako sa kotse ko at dun ko nilabas ang luha na kanina ko pa pinipigilan.