The Missing Wolf [Voltooid]

Hoofdstuk 62

Ik loop recht op Levi af. Als ik voor zijn neus sta geef ik hem een bitchklap op zijn wang. Hij draait zijn hoofd naar me toe.

'Wij tweeën gaan tegen elkaar. Als jij mij versla winnen jullie. Als ik jouw versla winnen wij. Deal?' Ik kijk hem vijandig aan.

'We vechten zonder wapens. Man tegen man.' Levi kijkt mij grijnzend aan.

'Vrouw tegen man.' Verbeterd Justin. 'Justin!' In mijn ooghoek zie ik Jill Justin meppen.

'Je mag geen hulp inschakelen en iedereen verlaat deze zaal. Ze wachten zonder met elkaar te vechten.' Zeg ik terwijl ik een aantal dolken van Jill pakt. Iedereen verlaat de zaal. Nataly werpt me een bezorgde blik. En verdwijnt dan stilletjes het zaal.

'Deal.' Levi verdwijnt plots. Ik kijk om me heen. Plots word ik van achteren gegrepen. Zijn arm zit om mijn nek heen. 'Je gaat het verliezen.' Lacht Levi duivels.

'In je dromen.' Mompel ik.

'Je heb alles al verloren. Het enigste wat je nog heb is jouw eigen leven.'

'Dat denk jij.'

'Je ouders en je oom heb je niet meer. Ik heb jouw oom eergisteren nog omgebracht. Jij en je mate verafschuwen elkaar. Ik kan je wel vertellen dat hij en zijn mage binnenkort in een huwelijksboot stappen. Ben ik nog iets vergeten? O ja. Die ene vrouw die je tot je 6e opvoedde. Ik heb haar samen met haar mate samen met je oom Alex omgebracht. Leuk hè?' Verteld Levi, terwijl hij me nog in een wurggreep vast houd.

'Je komt er niet mee weg.' Snauw ik.

Ik bevrijd me uit zijn greep en trap hem in zijn buik. Het blijkt geen effect te geven.

We cirkelen om elkaar heen. 'Heb ik je al verteld dat je een zusje heb van 15 jaar oud?' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Ik geloof je niet.' Ik kijk hem kil aan. 'Moet je zelf weten. Ik heb haar laten leven net als jouw ouders.'

Ik kijk hem zwijgend aan. 'Toen jij pas geboren was had ik jouw laten ontvoeren. Ik wist dat jij speciaal was. Bovendien wisten we dat jij ons aan een ondergang kon bezorgen. Helaas zijn mijn vampieren jouw kwijt geraakt. En heeft Vanessa jouw gevonden.' Grijnst Levi.

Waarom praat Levi zo veel?

Ik ren op hem af en ram mijn vuist tegen zijn oogkast aan. Een blauwe plek siert om zijn ogen heen.

'Dat was niet zo verstandig.' Hij ramt zijn vuist in mijn buik.

Ik tranformeer in mijn wolvenvorm. Ik neem een aanvallende houding aan.

'Schattige wolfje ben jij toch Allison. Maar helaas ben je dat niet meer zodra ik jouw heb geslacht.'

Debiel...

Ik val hem aan. Ik probeer in zijn been te bijten. Maar hij ontwijkt het snel. 'Tjaa.. Als vampier heb ik eenmaal het geluk om snel te kunnen bewegen.'

Ik transformeer terug. 'Waarom verander je weer terug?' Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog.

'Ik vecht liever in mensenvorm.' Reageer ik droogjes. Ik maag gebruik van deze gelegenheid om zijn neus te breken.

Er sijpelt bloed uit zijn neus.

Hij voelt met zijn vingers aan zijn neus. Als hij bloed op zijn vingers ziet plakken word hij kwaad.

Hij stormt op me af en ramt zijn vuist in mijn oog. Ik trap hem keihard tegen zijn knie aan. Hij trekt aan mijn paardenstaart.

Ik schop hem in zijn edelen. Hij laat onmiddelijk mijn haren los. Er flits een seconde pijnlijke blik in zijn oog.

'Gebruik maken van zwakheden van mannen, hè. Triest.' Hij cirkeld om me heen.

'In liefde en oorlog mag alles. En laat dit nou een oorlog zijn.'

Ik duw hem razendsnel tegen een kast aan. Een vaas van de kast valt naar beneden en valt kapot op Levi's hoofd.

Arme vaas.

Ik schop hem in zijn maag. 'Dit is voor Alex.'

Ik geef hem een harde klap tegen zijn wang aan. 'En dit is voor de mate van Vanessa.' Er komt een kras op zijn wang tevoorschijn.

'En dit is voor Vanessa.' Ik schop hem keihard in zijn edelen.

Hij duwt me omver. Ik val op de ijskoude vloer. Hij komt voor mijn voeten staan. Ik sta strompelend op.

Hij schopt zijn voet in mijn buik. Ik sta struikelend op.

Ik wil hem een klap geven, maar hij incasseert mijn klappen. Hij smijt me dwars door een glazen deur heen. Ik land tegen een ijzeren hek aan van de balkon. De balkon ligt akelig ver boven de grond.

Hij loopt grijnzend naar me toe. 'Wel, wel. Ik had het zelfs voorspeld.'

Ik sta met moeite op. 'Maak je geen zorgen om je dierbaren. Ze gaan dezelfde lot onder.'

'Klootzak.' Mompel ik.

Hij loopt dreigend naar me toe. Ik ram mijn vuist in zijn gezicht. Er verschijnt een rode plek op zijn wang.

Hij rent op het hek af. Terwijl ik ondertussen voor zijn gezichtsbeeld sta. Hij duwt me omver.

En dan zie ik mezelf naar beneden vallen.