The Kneel

3

Pasingit! Most of the people didn't know na pagsi God ang tinutukoy sa pagsusulat ay dapat capital letter ang una like god should be 'God', lord should be 'Lord', if you're referring to Him it should be capitalized (ang first letter)

Nethaly

Kanina nung nagising na ko at bumaba papuntang dining room para magalmusal ay napakatahimik. Hindi dahil walang tao, kundi huminto sa paguusap si Wade at Papa nang makitang dumating ako. Marahil masama ang loob nila sakin dahil sa ginawa ko kagabi.

Tama naman si Wade kagabi. Yes. I don't have the word 'sorry' in my vocabulary anymore. I despise that word ever since my mama died. That word was the most repeated words when she died. Una galing sa doktor, sunod sa mga nakikilamay, sa mga naaawa samin dahil sa dinanas namin. As if sorry would take my mom back.

"Queenie! Bar tayo mamaya! Ang boring eh! Malas talaga yung drag race! Nahuli tuloy tayo!" Nakangising labas ko sa kanya ng saloobin ko.

Umoo siya at tinext agad ang barkada na nagsireply agad ng oo. Nagusap pa kami ni Queenie ngunit pagkatapos ng ilang minuto ay naghiwalay rin kami dahil may gagawin pa daw siya at tapos niya nang kunin ang kailangan niya sa locker niya.

Binuksan ko ang locker ko at ilang segundo lang ay may tumunog na locker na animoy binuksan na hindi sa akin kalayuan. Sinara ko na ang aking locker pagkatapos kong ilagay ang mga notebook kong nagpapabigat sa bag ko.

"Some people just don't appreciate what they have and take things for granted." Wika ng boses ng lalaki. Napabaling ako sa kanya at kita kong inaayos niya ang kanyang locker at bag. Recognition flashed my eyes and then it hit me.

Siya yung lalaking nakabunggo ko noon! The one na nagrereview na sinabihan akong dapat hindi ako paharang-harang. Si ano si---- Zayne! Yun. I raised my right brow when he look at me for a second. Ang gwapo niya parin shet!

"Hindi ko alam kung bakit may mga taong katulad mo na binibigyan ng ganyan kaswerteng buhay samantalang may ibang naghihirap at nagpapakapagod makapagtapos lang ng pagaaral pero ikaw..." Sinara niya ang locker niya at isinukbit ang bag niya. Tinignan niya ko na parang inaunder estimate at umiling-iling

"Tsk. Tsk. Bakit kaya 'no?" Sabi niya and left me with my jaw dropped. Is that meant to offend me? Ano bang pakialam niya sa buhay ko? Ano ngayon kung ganito ako? Tss.

Well it's Friday and I won't mind if they get mad at me again because I'm going to the bar today. I'm at the center of the dancefloor, dancing like there's no tomorrow with a shot glass that contains whiskey.

Ininom ko ito ng straight at nilagay sa tray ng waiter na dumaan. Nagpatuloy ako sa pagsayaw. Lahat ng iisipin mo ay nawawala dahil sa alak at pagsayaw. Tanging ang indak at paggalaw mo lang ang iisipin mo or better yet wala kang iisipin kundi nageenjoy ka. At dahil nga Friday ay grabe ang inuman namin. Super hard drinks talaga ang natripan namin kaya isa ako sa nalasing. Buti nalang at nakisakay lang ako sa barkada kaya naihatid nila ako ng matiwasay dahil hindi naman lahat kami nalasing

Feeling ko sumasayaw ang lupa. Yung tipong umiikot siya o ewan! Medyo napansin ko namang pagewang gewang ako maglakad. Dumeretso kusina ako para uminom ng tubig.

"You're drunk again?" Malamig ang tono ng boses ng nagsalita. At dahil lasing ako ay di ko marecognize ang mukha niya pero dahil sa boses ay alam kong si Wade ito.

I giggled dala na ng kalasingan. "I'm not drunk. I'm just... I guess I am." And I giggled again. I don't know kung pano pa ako nakakapagsalita at nakakasagot kay Wade sa kalagayang ito.

Inalalayan ako ni Wade ngunit tahimik siya. I imagined him massaging his temple because of the irritation and frustration he's feeling towards me. Nang makahiga na ko sa higaan ay kinumutan niya na ako. I curled up on my bed then I heard him sighed heavily.