STORM SEASON (Nederlands)

34. De eerste keer

Ze stopten bij een pizzeria en aten alles onderweg op. Terug bij het oude huis van Dawn namen ze afscheid. Jordan en Ethan gingen pas weg nadat Dawn beloofd had na te denken over het feestje de volgende dag.

Dawn ging meteen uitgeput in het grote bed liggen. Sanne kroop tegen haar terwijl Dawn naar het nieuws op haar telefoon keek. Er waren een paar doden gevallen toen de tornado een trailer park verwoestte maar verder was er alleen maar schade.

'Nu hebben we nog maar één dag,' zei Sanne.

'Dat wordt een drukke dag,' zei Dawn. 'Ik moet je nog heel veel laten zien.'

'Leuk,' zei Sanne. Ze had haar hoofd begraven in Dawn's oksel. Haar lichtblonde haar viel over Dawn's pyjama heen.

'Wil je echt naar dat feestje?' vroeg Dawn.

'Ja. Maar dat over je ex zei ik maar om te plagen.'

'Sorry daarvoor,' zei Dawn.

'Hoeft niet.'

'Als we naar dat feestje gaan zal Travis vast vervelend komen doen.'

'Jij kan hem wel aan,' zei Sanne.

'Ik ben blij dat je weet waar ik vandaan kom,' zei Dawn. Het was een beetje een vreemde zin maar hij moest eruit. Sanne lachte.

'Wil je een kus?' vroeg Sanne.

Dawn knikte.

Sanne kroop dicht tegen haar aan en gaf haar een lange zoen. Haar been bewoog tussen Dawn's benen en alles was opeens heel spannend. Voor Dawn het wist waren hun handen overal tegelijk en konden ze niet meer stoppen met zoenen. Ze had zich hier zo lang zo druk over gemaakt omdat Travis zo opdringerig was. Op den duur werd ze al zenuwachtig als haar vriendinnen het erover hadden. Maar nu hier met Sanne was het heel anders... Het was geen project of verplichting maar gewoon iets dat gebeurde en Dawn vond elke seconde ervan geweldig. Ze zat zo vol adrenaline dat ze pas na een uur in slaap viel.

Dawn werd wakker met Sanne in haar armen. Ze hadden hun pyjama de vorige avond niet meer aangetrokken en ze voelde de huid van Sanne over haar hele lichaam. Ze bewoog niet, om het moment zo lang mogelijk te rekken, maar het duurde niet lang voordat Sanne ook wakker werd. Toen Dawn haar een kus gaf bloosde ze en liet Dawn beloven niet te kijken als ze in haar blootje naar de badkamer ging. Dawn keek toch, niet eens stiekem. Alles klopte op dat moment, dacht ze bij zichzelf. Ze lag tevreden alleen in bed. Ze had het achter de rug, de eerste keer zat erop. Nu het eenmaal zo ver was begreep ze niet meer waar ze al die tijd zo moeilijk over had gedaan. Ze pakte haar telefoon en stuurde een berichtje naar Jordan.

Dawn:
Jordan je bent mijn held. Je hebt mijn leven gered op meer dan één manier

Jordan:
Betekent dat dat je naar het feestje komt vanavond?

Dawn:
God... ok, jij wint. We komen.