Love will remember

Μέρος 14ο

Χρήστος

Το βλέμμα μου συναντάει το δικό της μετά από 10 χρόνια. Νιώθω το ίδιο όπως τότε... την ίδια φωτιά, το ίδιο ρίγος. Πάντα τα βλέμματά μας όταν συναντιούνταν προκαλούσαν ''φωτιά'' μα πίστευα πως μετά από όλα όσα έγιναν θα είχε σβήσει. Έκανα λάθος...

Πρέπει αμέσως να σταματήσω όλο αυτό που νιώθω. Εκείνη διέλυσε τα πάντα. Με χώρισε χωρίς ουσιαστικό λόγο και πήγε και παντρεύτηκε έναν μεγαλοεπιχειρηματία για να ενώσουν τα πλούτη τους. Αμέσως απέκτησαν και παιδί. Πόσο πιο προφανές είναι ότι ήθελε να με χωρίσει επειδή ήμουν φτωχός για να παντρευτεί κάποιον πλούσιο? 

Με αγάπησε κι εκείνη, αυτό το ξέρω, το έβλεπα κάθε μέρα στα μάτια της, στο χτύπο της καρδιάς της. Μα πιο σημαντικό από την αγάπη για εκείνη είναι το κέρδος, τα πλούτη...

Με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο και διέλυσε όλα μας τα όνειρα. Δεν υπάρχει τίποτα πλέον που να μας ενώνει. Όχι, δεν θα με ξεγελάσουν και δεύτερη φορά τα μάτια της. Δεν την αγαπάω, όχι...τη μισώ....και αυτό δεν θα αλλάξει...

Η όψη της παραμένει ίδια όπως παλιά. Τώρα είναι ακόμα πιο όμορφη, πιο κομψή. Δεν είναι πλέον παιδί στα μάτια μου. Είναι μια ώριμη, πανέμορφη γυναίκα. 

Με κοιτάζει με έκπληξη. Λογικά ούτε εκείνη ήξερε για αυτή τη συνάντηση. Ο Αυγέρης οργάνωσε ένα καλοστημένο σχέδιο. Τι ήθελε να πετύχει άραγε ο αναθεματισμένος?

Εκείνη πλησιάζει με βήματα αργά προς το μέρος μας. Περνάει από δίπλα μου και νιώθω τη μυρωδιά της να εισέρχεται μέσα μου. Αχ αυτή η μυρωδιά. Ποτέ δεν την ξέχασα....

''γεια σας παιδιά'' ψελλίζει με τρεμάμενη φωνή. Είναι κι εκείνη αμήχανη, όπως όλοι μας..

''γεια Λυδία''  αναφωνούν όλοι με μια φωνή, εκτός από μένα που επιλέγω να μην την κοιτάξω καν στα μάτια και να στρέψω το βλέμμα μου στο πάτωμα.

Ακολουθούν κάποια δευτερόλεπτα σιωπής και αμηχανίας όταν ο Γιάννης παίρνει τον λόγο.

''Πάνο, ρε μπαγάσα τώρα το κατάλαβα...πήρες μηχανή?'' ρωτάει έκπληκτος. Το μεγάλο όνειρο του Πάνου πάντα ήταν να αποκτήσει τη δική του μηχανή μα η μητέρα του ήταν κάπως αυστηρή στο θέμα αυτό..

''ναι ρε, βέβαια η μάνα μου με έβαλε να ορκιστώ πως δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να προκαλέσει κάποιο ατύχημα..ξέρετε μετά τον αδερφό μου...'' επικρατεί άλλη μια σιωπή αμηχανίας, όταν η Λυδία αποφασίζει να ρωτήσει την ερώτηση που όλοι διστάζαμε..