[W TRAKCIE POPRAWY]
Historia o pewnej Elyosce, która przez przypadek dostała się do świata Demonów. Dziewczyna poznała tam nieustraszonego Strzelca, który postanawia pomóc jej dostać się z powrotem do siebie bez żadnych nieporozumień. Gdy nie udaje...
- Za nic nie dało się ciebie wybudzić. Słuchaj, wiem już jak znaleźć portal.
- Serio? Jak?
- Wstawaj to zobaczysz!
Na samą myśl o dostaniu się do Sanctum aż chciało mi się żyć. Wstałam szybko i poszłam za przyjaciółmi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ale jak to ja, mój entuzjazm szybko przemienił się w nudę. Droga ciągnęła się i ciągnęła, a ja straciłam ochotę na spacery po asmodiańskich ziemiach. Zbyt dużo nieprzyjemnych przeżyć. Jeśli ta próba przejścia na drugą stronę znów będzie nieudana, zacznę radzić sobie sama.
- Długo jeszcze? - szłam coraz wolniej, a chłopaki wręcz przeciwnie.
- Nie. - odparł Nev. - Im szybciej tym lepiej.
- A możecie mi w końcu powiedzieć gdzie idziemy? Bo tu nas raczej jeszcze nie było.
- Cicho.
- Oj, no weźcie! Nie lubię niespodzianek.
- Ta może ci się spodobać.
Weszliśmy w jakieś krzaki, a za nimi znowu las. Szłam za Asmodianami starając się nie spuszczać ich oczu, co było bardzo trudne, bo w tym lesie wszystko było inne - kolorowe liście, jasne ścieżki, zapach kwiatów... zdecydowanie najpiękniejsze miejsce w tej części Atrei.
- To tu. - powiedział Reson.
- Co to ma być?
Moim oczom ukazał się niewielki biały budynek i brązowymi drzwiami, które otworzył przyjaciel i pozwolił wejść do środka.
Wewnątrz było nawet przytulnie, gdyby nie wielki, szary, zakurzony stojący na środku pomieszczenia kocioł.
- No i po co żeście mnie tu zaciągnęli?
- Nie rozumiesz? Masz ten naszyjnik ze sobą?
- Oczywiście. - podałam go Resonowi.
- Co chcesz z nim zrobić?
Reson popatrzył na mnie uśmiechając się, z kotła zaczęła wrzeć woda. Chłopak nie patrząc na substancję bez zastanowienia wrzucił do niej biżuterię mojej mamy.
- Odbiło ci?! Coś ty zrobił?
- Poczekaj.
Załamana czekałam na dalszy przebieg wydarzeń, choć wiedziałam, że straciłam najcenniejszy przedmiot.
- Ty debilu, czemu?!
- No poczekaj chwilę.
Woda zaczęła wrzeć jeszcze mocniej, a kocioł zaczął podskakiwać. W gęstej parze wodnej dostrzegłam nieszczęsny naszyjnik, Reson chwycił za niego i podał mi go.
