Misunderstandable Rule

Chapter 3

Florinda's POV

"You've been an ass, Dang! That was too much!" Sigaw sa akin ni Ayel pagkababang pagkababa pa lang namin sa kotse.

When Asher left, tumayo na rin ako at sinabi kay Ayel na I want to go home. Sa kotse pa lang, pinagagalitan niya na ako. She said that mali ako, ako yung masama at iba pa. Well, I can't blame her. Tama siya, it was too much hard. Ito yung mali sa akin. Kahit na maliit na bagay, lagi kong pinalalaki. And I hate it. So much. Hindi ko rin naman kasi kasalanan if I got pissed. Una pa lang, sinusuway ko na sila but they're just a hard-headed people. Am sorry.

"Ugh, you're so noisy, Ayel. Yea, I know what's my mistake! Can you just shut your bloody mouth?" Sigaw ko saka ibinagsak ang katawan sa sofa.

"Florinda, sinasabihan lang kita. Saka, bakit ka ba inis na inis sa pang aasar namin? Diba it's not true naman? Then why're you so affected?" Sigaw niya pabalik.

"I'm not affected, it's just.. your words are annoying me. I can't help but to protest!" Tumayo na ako.

"Ha! You're not affected pero nainis ka—"

I cut her off.

"Of course! Maiinis ako! Ang kukulit niyo—" Ako naman ang pinutol niya sa pagsasalita.

"Nakakaintindi ka naman ng jokes, diba, Dang? Eh baki—"

"It's not a joke anymore! Masyado nang... malalim!"

She smirked. "Malalim? Edi affected ka nga!"

"'YAN KA NA NAMAN SA KAKULITAN MO! I. AM. NOT. AFFECTED!"

"Hindi raw affected." Pang aasar niya pa na may halong ngisi.

"Not really anyway,"

"Ang hirap sayo, you're so in denial. Tapos, pati maliliit na bagay, pinalalaki mo. Pwede namang ayusin, pero pinalalala mo lang. 'Yan ang mahirap sayo!" Sigaw niya saka tumalikod.

Napanganga ako sa sinabi niya. What!?

I smirked bitterly saka pinaharap siya sa akin. "Sayo? Alam mong mahirap sayo? Ang hirap mong kausapin. Ang hirap mong pagsabihan! Hindi ka marunong sumunod. Ang kulit kulit mo. Hindi ka marunong umintindi." Namuo ang mga luha mga mata niya. "You know what? This argument will not work anymore. Lalayo si Asher, just deal with it. Stop your nonsense principles, and off to bed. I' d like to leave. Kanina pa," Dagdag ko.

Lumayas ako sa harap niya at umakyat para makapaglinis na ng katawan. Tuluyan nang tumulo ang mga luha niya. I think it's not my fault. I just know.

—————

Nagising ako nang medyo maaga. It's only quarter to six in the morning. Napasimangot ako nang maaalala kung ano yung nang yari kagabi. Bago ako matulog, narinig ko pang humahagulgol sa iyak si Ayel. I want to say sorry pero ang nasa isip ko, 'wag kasi siya yung may kasalanan. It's contradicting.

Tumayo na ako sa kama at inayos ang comforter saka isinalansan ang mga unan saka ako dumiretso sa banyo para mag toothbrush.

Pagkababa ko, nakita kong may mga nakahain na pagkain sa lamesa, who did this? Ayel? May note dun sa may lamesa,

'Dang, sorry na please? I know I've been a jackass last night. Please forgive me. I'm with Christian, see you later. Love you, my best friend. x -Ayel'

"Shit," I smirked.

Akala ko ako pa makikipag ayos. Sa katagal tagal na naming mag kaibigan, ako yung hindi makatiis sa away namin. Kaya I didn't expect na makikhbnnipagbati siya sa akin. Hindi ko namalayan, napangiti na lang ako.