My new mate #kookmin

{XVIII}

เป็นค่ำคืนที่แสนยาวนาน

ผมไม่สามารถข่มตาหลับได้

ภาพตรงหน้าที่มักจะเป็นใบหน้าคมที่หลับพริ้มไม่ต่างจากเด็กน้อย คอยแต่จะปัดป่ายผ้าห่มออกจากตัวหากแต่กระนั้นก็นอนขดด้วยความหนาวเหมือนเด็กๆ เป็นทุกๆคืนหากเขาไม่ได้หลับไปเสียก่อน เขาก็มักจะลุกมาห่มผ้าให้ร่างสูงเสมอๆ มีบ้างในบางช่วงที่เขาเผลอจะอมยิ้มเมื่อได้ยินอีกคนละเมออกมาเป็นชื่อเขา แม้มันจะเบาแต่เขาก็ได้ยินมันชัดเจน

แล้วคืนนี้

เขาจะทำใจหลับได้ลงเหรอ ในเมื่อจองกุกเข้ามาเป็นเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว

ถามว่ามีไหมที่เด็กนั่นจะไม่กลับห้องหลายๆวัน มันก็มีนะ เป็นเรื่องปกติแต่เขาก็เบาใจที่ยังไงอีกคนก็กลับมาแน่ๆ

แต่ตอนนี้มันต่างไป.....

....ไม่รู้ว่าอีกคนจะกลับมาเมื่อไร

เหมือนรอคอยอย่างไร้จุดหมาย

นั่นยิ่งทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกของร่างสูงที่ต้องมานั่งรอคนขี้ขลาดแบบผม

.

.

.

"เฮ้ย มึง ไมตาบวมตุ่ยแบบนั้น"

"....."

"เฮลโล่วววว"

"...."

"จีมิน มึงตัวร้อนจังวะ"

ฟุ่บ

มือป้อมๆยกขึ้นปิดปากคนเป็นเพื่อนทันทีเมื่ออีกคนเริ่มมาวอแวรุงรังใส่ เพราะเห็นเพื่อนตัวเล็กมีท่าทีเหม่อลอยมาตั้งแต่ช้าแล้ว แถมตาตี่ๆที่มันดูบวมผิดปกติ ไหนจะจมูกรั้นๆที่ดุเหมือนเสียดสีหรือถูมาจนแดง ปากอิ่มนั่นก็ดูบวมเจ่อ เมื่อกี้ก็เอามือไปทาบหน้าผากมนอีกคนก็เหมือนมีไข้ร้อนจี๋เลยทีเดียว