My new mate #kookmin

INTRO

"บ้าเอ้ย!!!"

เสียงทุ้มสบถดังขึ้น สีหน้าบึ้งตึงที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนของชายหนุ่มเป็นผลให้คนตัวเล็กที่นั่งจดจ่อสมาธิกับตัวอักษรในหนังสือเล่มหนาจำต้องเงยหน้ามอง

"เป็นอะไร" ไม่ได้พูดอะไรมาก ยังไงซะคนตรงหน้าก็พร้อมจะโวยวายอยู่แล้วดูคิ้วหนาที่ขมวดเป็นปมแน่นนั่นสิ ไหนจะจมูกโด่งๆที่คอยแต่จะขยับฟุดฟิดแบบนั้น

"ก็มหาลัยอ่ะดิ ไม่ยอมสร้างหอในเพิ่มสักที เอะอะจะไล่พวกเราออกให้น้องปีหนึ่งมันอยู่"

"...ก็ปีหนึ่งอยู่หอในก็ดีแล้ว..."

"ดีบ้าไร เกรงใจคนบ้านไกลด้วยสิ เอ้อ!! มึงควรจะหนักใจดิวะ บ้านแม่มอยู่ตั้งปูซาน นี่ถ่อมาเรียนไกลอะไรถึงโซลตั้งสามปีวะ ยุ่งยากไหมละมึงเนี่ย แล้วถ้าโดนไล่ออกไปอยู่หอนอกล่ะวะ ค่าใช้จ่ายอื่นอีก หอนอกก็แพงกว่าหอในสุดๆไหนจะค่าครองชีพ..."

"มึงเป็นพ่อกูเหรอ.."

"จีมิน!!! นี่กูห่วงมึงนะ" ต้องยอมรับว่าที่อีกคนพล่ามมาซะยาวก็เพราะว่าเป็นห่วงเพื่อนตัวเล็กจริงๆ ก็ไม่ไงหรอกเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมปลายแล้ว เรื่องการเงินของบ้านอีกคน แทฮยองก็รู้ดีว่าแค่ส่งจีมินมาเรียนโซลทางบ้านก็ต้องกู้เงินมาจ่ายอยู่ตั้งเยอะ ถึงแทฮยองจะอยู่ปูซานเหมือนกันแต่เขาก็พอจะมีฐานะที่จะมองหอนอกไว้บ้าง แต่จีมินนี่น่ะสิ

"เขาจะประชุมเรื่องหออีกทีวันจันทร์หน้า เลิกบ่นซะที จะอ่านหนังสือ"

"เออ หนังสือมันดีกว่าความเป็นห่วงเพื่อนสินะ" จะบอกว่าแทฮยองทำตัวเป็นเด็กก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร แค่ใช้ชีวิตร่วมกับมันมาตั้งหลายปีก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนปกติ แล้วกิริยาท่าทางตอนนี้มันน่าตบให้คว่ำจริงๆ ผมได้แต่คิด เพราะยังไงมันก็เป็นห่วงผมจากใจ ผมรู้น่า... เพียงแค่ผมไม่ใช่คนที่แสดงความรู้สึกเก่ง....