ทันทีที่บูมเสร็จผมก็รู้ว่าผมไม่ควรจะอยู่ตรงนี้ ผมต้องรีบออกไปจากที่ๆนี้ให้ได้ ผมแค่ไม่อยากเห็นภาพที่เอาแต่วนเวียนในหัวอยู่ตลอดเวลาหลังจากต้องพ่ายแพ้ในเกมส์นี้......แต่ก็ดูจะช้าไป เมื่อเสียงโห่ร้อง ดังเซ็งแซ่ไปหมด ผมที่เอาแต่มองพื้นก้มหน้าก้มตาจำต้องเงยขึ้นเพื่อมองภาพนั้น
กรี๊ด!!! วี้ดวิ้ว!!
เสียงเฮ และร้องแซวดังเข้าโสตประสาทไม่ไกล คนมากมายรุมดูคนสองคนที่ยืนหันหน้าสนทนากัน ร่างเล็กแสนคุ้นตากำลังมองไปรุ่นพี่อีกคนที่ยื่นเหรียญทองสวยที่เจ้าตัวเพิ่งรับมันมาหมาด เป็นดังคาดได้เหรียญแล้วก็ให้อีกคนทันทีเลยสินะ ไม่ได้พูดเล่นจริงๆสินะ....
เร็วกว่าความคิดขายาวประดับด้วยกล้ามเนื้อเร่งพาตนเองออกไปจากตรงนั้นทันทีก้มหน้าก้มตาเดินไปโดยไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย
ปึก
ร่างสูงทิ้งตัวลงอย่างหมดแรงบนเก้าอี้ไม้หินอ่อนสีสะอาดไม่ไกลมากนักจากสถานที่ที่เดินมา....สองแขนทิ้งลงสู่ห้วงแรงโน้มถ่วง พร้อมกับเปลือกตาขาวที่ปิดลงช้าๆ ปล่อยให้หยาดเหงื่อไหลซับตามโครงหน้าคมเรื่อยๆ เพียงแค่ได้ปิดตาลง ในสมองก็ซึมทราบรับทุกความรู้สึก และความนึกคิด...
ถ้าบอกว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้
ทำไมผมถึงลงแข่ง....เกมส์นี้
ทำไมผมต้องซ้อมหนักขนาดนั้น....
ทำไมผมถึงไม่สามารถมองภาพคนสองคนนั้นได้....
ทำไมน่ะเหรอ.....
เพราะผม.....
ชอบพี่จีมิน....
ผมรู้ใจตัวเองตั้งแต่ที่วันๆเอาแต่หอบพาสังขารไปเฝ้ารอใครอีกคนแบบนั้นอยู่เรื่อยๆทั้งๆที่ก็ไม่ใช่ธุระ เรียนก็หนัก สอบก็มี งานก็เยอะแต่ก็ยังเสนอหน้าไปรอเขาอีก แล้วผมก็รู้เหตุผลทั้งหมดที่ผมคอยเป็นห่วงใครอีกคน รู้ว่าทำไมถึงได้หวงอีกคนมากขนาดนั้น รู้ว่าทำไมถึงอยากปกป้องอีกคนเสียเหลือเกิน....
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My new mate #kookmin
FanfictionMy new mate เรื่องของนักศึกษาปีสาม คณะบริหาร สาขาบัญชี ที่มีชื่อว่า ปาร์ค จีมิน ผู้ที่ใช้ชีวิตประจำวันธรรมดาๆเหมือนคนอื่นๆ แต่ทุกอย่างก็เริ่มแปรเปลี่ยนเมื่อเฟรชชี่ปีหนึ่ง จอน จองกุก เด็กหนุ่มหน้าตาดีประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ที่ซึ่งเข้ามาร่วมใช้ชีวิ...
