My new mate #kookmin

{XIV}

                                                         

"!!!"

ผมถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว จะบอกเต็มปากเต็มคำว่าที่พูดเพราะเมาก็คงจะไม่ใช่ เพราะดวงตาที่สบมาหาผมไม่ได้ปรือเยิ้มด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่อย่างใด ประกอบกับหน้าที่จริงจังแบบนั้น ยิ่งทำให้คิดว่าพี่เขาพูดจริงๆ

ผมควรทำอย่างไร....

"ไม่ได้!!" หลังจากที่อดทนมานาน เด็กหนุ่มตะโกนห้ามออกมา แม้ทั้งคู่จะยังไม่ได้เยื้องกายเข้าหากันตามที่ถูกสั่ง แต่กระนั้นจองกุกก็ไม่ไว้ใจคนอย่างมินยุนกิ

"ทำไมจะไม่ได้ นั่นเป็นสิทธิ์ของฉันแล้ว"

"เฮ้ยๆ พอๆ ไอ้กิมึงเมาแล้วแหงๆ"

"กูไม่ได้เมา"

ไม่ว่าจะสถานการณ์ที่น่าอึดอัดระหว่างจีมิน หรือจะสงครามน้ำลายของจองกุก ยุนกิเอาแต่สร้างเรื่องให้นัมจุนต้องปวดหัวทุกที และเพราะอย่างนั้นทำให้เขาต้องรีบพูดแก้ปัญหาตรงหน้าซะก่อนจะแย่ไปกว่าเดิม แล้วก็ถ้าปล่อยให้อยู่แบบนี้ไปงานกร่อยแน่ๆ

"กลับโรงแรมกัน จีมินพี่ขอโทษแทนมันด้วยนะ"

"ไม่เป็นไร....ครับ"

"พี่กลับก่อนนะ ไปไอ้กิ" คนตัวสูงจัดการฉุดอีกคนที่ยังไม่หลบตาไปไหนจากคนตัวเล็ก จีมินได้แต่หลบตาเบือนหน้าหนีเท่าที่ทำได้

สรุปตอนนี้ก็กลายเป็นเหลือแค่ผม แทฮยอง และจองกุก ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยตั้งแต่ที่พี่ยุนกิเอ่ยปากแบบนั้น.....

"เออ จีมิน กูกลับก่อนนะ ดึกมากแล้ว" เพื่อนผิวเข้มเอ่ยขึ้นหลังจากซดเบียร์กระป๋องที่เหลือจนหมด พร้อมกับช่วยขนของเก็บทุกอย่างที่เรากินทิ้งกันเกลื่อนกลาด