เป็นช่วงเวลาจะอาทิตย์กว่าได้ที่ผมได้ใช้ชีวิตร่วมกับจองกุก เมทคนดีและใสซื่อ ตั้งแต่วีรกรรมวันนั้นผมก็จำทนนอนไปในสภาพที่ห้องเปิดไฟจ้าไปทั่ว เพราะจองกุกมีงานเข้ามาให้ทำเหลือเกิน จะว่าไปทำไมอาจารย์ถึงโหดกับเด็กปีหนึ่งอย่างนี้นะ ผมสงสัยจัง...
แต่ดีหน่อยที่พวกโมเดลที่ให้ทำไม่ต้องออกแบบเอง แค่ไปหาโมเดลที่ชอบแล้วเอามาต่อส่งเฉยๆเพื่อดูทักษะฝีมือ เพราะพื้นฐานยังต้องไปเรียนเพิ่มอีกที แต่แค่นี้สำหรับเด็กปีหนึ่งก็ดีแค่ไหนแล้ว....
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ผมสามารถทนกับแสงไฟตอนล้มตัวลงนอนได้ เพียงแค่เห็นร่างสูงที่ก้มหน้าก้มตาขะมักเขม้นกับชิ้นงานของตน ผมก็ลืมไปเลยกับแสงไฟที่รบกวนและแยงตานั่น....
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เด็กนี่มันเจ๋งว่ะ"
"แทฮยอง.."
"เออๆ กูขอโทษ กูไม่นึกมันจะซื่อขนาดนั้น"
"ใสกว่ามึง"
"ห๊ะ!! เดี๋ยวนี้มึงเอากูไปเทียบกับคนอื่นหรอมมม"
"ก็มันใช่ไหม อย่าไปเป่าหูอะไรน้องมันอีก"
"เชอะ กับมันนี่ดูแลดีจังนะมึงอ่ะ" คนตัวสูงกอดอก เบ้ปากอย่างเอาแต่ใจคิดว่ากิริยาท่าทางนั้นมันน่าเรียกคะแนนสงสารเหรอแทฮยอง....มึงพลาดละ
พลั่ก
"เฮ้ย ไอ้หมูมึงถีบกู!!" ผมไม่ได้พูดไรก็แค่อดทนกับท่าทีบ้าๆนั่นไม่ได้ร่างกายผมมันก็พาลกระเด้งออกไปอย่างอัตโนมัติแล้วก็ดูจะเป็นขาของผมที่มันทนไม่ไหวเรียกร้องที่จะส่งตัวออกไปบนเอวสอบของเพื่อนตัวดีให้ลงไปนั่งแอ้งแม้งกับพื้นห้องที่เต็มไปด้วยสายตาของนักศึกษาคณะที่ทยอยเดินออกจากห้องหลังหมดคาบ...
JE LEEST
My new mate #kookmin
FanfictieMy new mate เรื่องของนักศึกษาปีสาม คณะบริหาร สาขาบัญชี ที่มีชื่อว่า ปาร์ค จีมิน ผู้ที่ใช้ชีวิตประจำวันธรรมดาๆเหมือนคนอื่นๆ แต่ทุกอย่างก็เริ่มแปรเปลี่ยนเมื่อเฟรชชี่ปีหนึ่ง จอน จองกุก เด็กหนุ่มหน้าตาดีประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ที่ซึ่งเข้ามาร่วมใช้ชีวิ...
