My new mate #kookmin

{ XVI }

เมื่อคืนที่ผ่านมาผมแทบควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เพื่อไม่ให้ชกเข้าที่หน้านิ่งๆของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นรุ่นพี่

มิน ยุนกิ

ผมไม่สามารถให้อภัยเขาได้เลย ผมเข้าใจว่าเราทั้งคู่ต่างตกหลุมรักพี่จีมิน แต่กระนั้นเราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดที่จะดูแล ปกป้อง เป็นห่วงคนตัวเล็ก ซึ่งยุนกิไม่มีคุณสมบัตินั้น การที่พาเจ้าตัวไปดื่มแบบนั้นทั้งๆที่ไม่ได้สอบถามว่าอีกคนไหวไม่ไหว แถมยังปล่อยให้คนสกปรกมาแตะต้องกายบริสุทธิ์นี้.....

ผมจะไม่ปล่อยพี่จีมินให้ไปกับคนแบบนั้นอีก

"อืม....."

เสียงงึมงำจากร่างบางที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาที่ร่างสูงเป็นคนเอามาห่มให้ ต้องบอกว่าจัดการทุกอย่างเลยมากกว่า เพราะหลังจากที่เขามีปากเสียงเถียงกับยุนกิ คนตัวเล็กก็หลับคาอกเขาไปเสียแล้ว

กว่าจะเรียกแท็กซี่อุ้มคนตัวเล็กขึ้นหอก็ปาไปจะตีอะไรได้ เขาได้แต่ถอดเสื้อชื้นๆของอีกคนออกเช็ดตัวให้เพื่อไม่ให้ระคายตัวพร้อมกับเอาเสื้อใหม่มาเปลี่ยนให้ร่างกายอุ่นขึ้น ก่อนจะหลับไปข้างๆอีกคนด้วยความล้ามาทั้งวันเหมือนกัน

"ตื่นแล้วเหรอครับ"

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างๆหูขาวของคนตัวเล็กที่หันมาซุกอยู่บริเวณอกเขา จะว่าไปเมื่อคืนเขาหลับไปได้ไงกันนะ

ในสภาพ....เอิ่มแบบนี้

เตียงที่น่าจะนอนได้แค่คนเดียวแต่ร่างสูงก็ดึงดันที่จะนอนข้างๆอีกคนเพราะความเป็นห่วง สภาพคนตัวเล็กที่หลับพริ้มชวนน่าหลงใหลลมหายใจผ่อนออกสม่ำเสมอรดอยู่ที่อกเขาทุกครั้งที่เจ้าตัวหันมาซุก....