The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 30

Το γέλιο της ήχησε στην αίθουσα. "Δεν ακολουθώ τις διαταγές σου" μίλησε ήρεμα, σταθερά. "Εγώ είμαι ο Χάρι Πότερ. Δεν μου πάει κανένας κόντρα. Είπα σταμάτα" προσπάθησε να ηρεμήσει την φωνή του. Δεν πίστευε αυτά που έλεγε. Δεν τα πίστευε πια. Το μυαλό του ήταν καθαρό, σαν να υπήρχε μια ομίχλη και αυτή έφυγε το ίδιο απότομα όπως ήρθε. Η Τζίνι για ένα δέκατο του δευτερολέπτου δίστασε. "Νομίζεις ότι ακολούθησα ποτέ τις διαταγές σου; Νομίζεις ότι όντως εσύ έκανες κουμάντο; Ας γελάσω" το χαμόγελο που απλώθηκε στο πρόσωπο της ήταν τρομακτικό. "Κανείς δεν ακούει την Τζίνι. Κανείς δεν δίνει σημασία στην Τζίνι. Ακόμα και η ίδια μου η οικογένεια δεν έδινε σημασία σε αυτά που έλεγα. Τότε ο μπήκε ο Τομ Ριντλ στην ζωή μου και επιτέλους ήξερα. Κρίμα που έπρεπε να σε χρησιμοποιήσω Χάρι αλλά το απόλαυσα, είσαι καλός σε ορισμένους τομείς" του έκλεισε το μάτι. "Πλέον δεν χρειάζεται να είμαι στην σκιά κανενός" πέταξε το ραβδί της στην άκρη της σκάλας. Σήκωσε τα χέρια της στο αέρα. Ο Χάρι ένιωσε ότι πνιγόταν. Ο Ντράκο δεν περίμενε αυτήν την φορά και την χτύπησε με ένα ξόρκι. Ο Χάρι ανάσαινε ξανά. 

Άρχισαν να τρέχουν. "Δεν μπορούμε να τα βάλουμε στα πόδια" φώναξε ο Ντράκο καθώς έστριβαν σε έναν διάδρομο. "Δεν το βάζουμε στα πόδια" απάντησε ο Χάρι. "Μπορεί να ήμουν θολωμένος.....". Παύση. Το πρόσωπο του σκοτείνιασε. "Αλλά θυμάμαι αρκετά πράγματα και αυτό θα μας βοηθήσει" πρόσθεσε. Έστριψαν ξανά. Ο Ντράκο είχε την αίσθηση ότι έκαναν κύκλους αλλά ποτέ δεν έβλεπε τον ίδιο πίνακα ξανά. Έφτασαν σε ένα δωμάτιο σχετικά μικρό. Άκουσαν βήματα να τους πλησιάζουν. Παραπάνω από ένα άτομο τους ακολουθούσαν. Μπήκαν μέσα και κλείδωσαν. 

"Συγνώμη.... πραγματικά συγνώμη" απολογούταν στον Ντράκο. Ο Ντράκο δεν μίλησε. "Η Ερμιόνη δεν σταμάτησε να πιστεύει σε εσένα" η φωνή του ράγισε στην προφορά του ονόματος της. Τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι την έχασε και το κυριότερο ότι την άφησε εκεί πεσμένη. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια του Ντράκο. "Εσύ δηλαδή δεν πίστευες σε μένα;" ο Χάρι μίλησε χωρίς να τον κοιτάει. "Εγώ πίστευα ότι έπρεπε να σε σκοτώσουμε". Σιωπή. Τα βήματα πλησίασαν την πόρτα αλλά το πόμολο ποτέ δεν γύρισε. Τα βήματα απομακρύνθηκαν. "Δεν έχει σημασία. Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε" ο Νέβιλ έσπασε την σιωπή μιλώντας ψιθυριστά. Του έκανε ο Χάρι νόημα να σωπάσει. "Θέλω να τους βρεις. Σκότωσε τους. Εκτός από τον Χάρι. Αυτόν φέρτον μου ζωντανό" ακούστηκε απέξω η φωνή της Τζίνι. Τα αγόρια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Οι φωνές απομακρύνθηκαν.