The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 16

Για την WitchAthina που ήθελε πιο νωρίς κεφάλαιο xD ;)
--------------------

Η Τζασμίν γέλαγε. Έριχνε την μία κατάρα μετά την άλλη. "Crucio" η φωνή δεν προερχόταν από την Τζασμίν, η οποία πλέον είχε πέσει στο πάτωμα και ούρλιαξε από τον πόνο. Η κατάρα είχε έρθει από τον Ντράκο. "Δεν γίνεται αυτό. Μα πώς" διπλώθηκε ξανά από τον πόνο. "Σου άνοιξα το σπίτι μου". Κατάρα. "Σου έδωσα δουλειά". Κατάρα. "Σου έσωσα την ζωή". Κατάρα. "Και αυτό είναι το ευχαριστώ σου;". Κατάρα. "Αυτό;".

Ο Νέβιλ είχε πλησιάσει την Ερμιόνη και της έδινε ένα βότανο να μασουλήσει.  Η Ερμιόνη έτρεμε. Τα μάτια της ήταν πρησμένα. Έτρεμε. Ο Ντράκο την κοίταξε. Τα μάτια του βούρκωσαν. "Γαμώ το μου Τζασμίν" ένιωσε τα δάκρυα του καυτά να τρέχουν στο μάγουλο του. "Avada Kedavra" ψιθύρισε. Η Τζασμίν ξέσπασε σε ένα τρομερό τρέμουλο και γέλαγε. Ναι γέλαγε. Δεν ούρλιαζε. Δεν φώναζε. Απλά γέλαγε. "Μαύρισε η καρδιά σου Πρίγκηπα ή όχι ακόμα;" εξαφανίστηκε σπάζοντας σε χίλια κομμάτια, το οποία αιωρήθηκαν για λίγο και μετά εξαφανίστηκαν. Ο Ντράκο γκρεμίστηκε πέφτοντας στα γόνατά του. Άρχισε να κλαίει. Έκλαιγε με λυγμούς. Ο Νέβιλ άφησε την Ερμιόνη στον Φρεντ να την πάει στο δωμάτιο της και έτρεξε στον Ντράκο. Ο Ντράκο τον πήρε αγκαλιά. "Όχι κι άλλος Νέβιλ... όχι κι άλλος.. Δεν αντέχω άλλο" ο Νέβιλ τον έσφιξε πάνω του. Ο Σείριους πλησίασε τρέμοντας. "Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αντεπιτεθούμε" είπε γονατίζοντας μπροστά στον Ντράκο. "Πρώτα θα επαναφέρουμε την Ερμιόνη" είπε ο Νέβιλ αποφασισμένα. "Μα αυτό μπορεί να πάρει μέρες" αναφώνησε ο Όλιβερ. "Δεν έχει σημασία, πρέπει να γίνει. Τέλος". Όλοι σώπασαν μπροστά στα λόγια του Νέβιλ. Πήρε τον Ντράκο και απομακρύνθηκαν από την τραπεζαρία.

Όλοι πήγαν στα δωμάτια τους. Ο Νέβιλ προχώρησε προς το δωμάτιο του Ντράκο βαστάζοντας τον στον ώμο του. Τον έβαλε να ξαπλώσει. Έκανε μεταβολή να φύγει. Ένα χέρι γραπώθηκε στο δικό του. "Μην φύγεις σε παρακαλώ" η φωνή του Ντράκο τον ακινητοποίησε. Έκατσε στο κρεβάτι. "Ξέρεις όταν ανακοίνωσε το καπέλο ότι ήμουν Γκρίφιντορ ένιωσα ότι οι γονείς μου θα ήταν περήφανοι για μένα. Επιτέλους κάποιος θεώρησε ότι είμαι αρκετά γενναίος, αρκετά άξιος. Η γιαγιά μου θα έσκαγε από το κακό της. Τελικά όμως, στην πραγματική ζωή, δεν έχει σημασία τι κοιτώνας είσαι....". "Νέβιλ είσαι γενναίος και άξιος. Δεν χρειάζεται ένα καπέλο να σου το πει. Σου το λέω εγώ" τον διέκοψε ο Ντράκο "στο κάτω κάτω της γραφής ο Χάρι ήταν Γκρίφιντορ και είδες τι έπαθε" . Ο Νέβιλ χαμογέλασε αλλά το χαμόγελο ήταν αρκετά αδύναμο. "Ντράκο πρέπει να ξεκουραστείς. Αύριο θα έχουμε πολύ δουλειά". "Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά η ώρα είναι έξι το πρωί, είναι ήδη αύριο"  ο Ντράκο κοίταξε τον Νέβιλ προσπαθώντας να αστειευτεί. "Άρα έχεις έναν λόγο παραπάνω να κοιμηθείς" του έκλεισε το μάτι και απομακρύνθηκε.