The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 23

"Μετά από σας δεσποινίς μου" την απάντησε ο Ντράκο. Άρχισαν και οι τέσσερις να τρέχουν. Οι δύο κοπέλες τους ακολουθούσανε αλλά θόρυβος ποδοβολητού δεν ακουγόταν. Ήταν μια παράξενη αίσθηση. Μετά από διάφορες στροφές φτάσανε σε μία πεδιάδα. Μπροστά τους απλωνόταν μια λίμνη. "Η λίμνη Loe" είπε η Ερμιόνη. "Ωραία μέχρι εδώ τώρα;" ο Φρεντ ψέλλισε. Ένα ρίγος σκαρφάλωνε στο κορμί του. Οι θάμνοι κουνήθηκαν. Οι τέσσερις ήρωες μας κόλλησαν ο ένας πάνω στον άλλο.

Οι θάμνοι υποχώρησαν και οι δύο κοπέλες εμφανίστηκαν. Το πρόσωπο τους είχε αλλάξει, είχε γεράσει. Γαμψά δόντια κοσμούσαν το πρόσωπό τους. Αίμα είχε μουντζουρώσει τα μάγουλά τους. Τα μάτια τους είχαν κοκκινίσει. Τα φορέματα ήταν ελαφρώς σκισμένα στον ποδόγυρο αλλά το περίεργο ήταν ότι είχαν αλλάξει χρώμα. Ήταν πλέον ασημί. "Και τώρα τι;" ψιθύρισε τρομοκρατημένος ο Ντράκο. Ο Νέβιλ τον κοίταξε αλλά δεν είπε τίποτα. Έδειχνε ότι σκεφτόταν. "Πως τολμήσατε να πατήσετε στο δάσος μας;" μία φωνή απλώθηκε στο μυαλό τους. Ο ήχος ήταν σαν κάποιος έξυνε μαυροπίνακα. Τα χείλη τους δεν σάλεψαν. "Οι καταπατητές θα πεθάνουν" ξανά είπε η φωνή. Το στόμα τους άνοιξαν και ένα απόκοσμο ουρλιαχτό βγήκε σαν τυφώνας. Η γη άρχισε να τρίζει. Ο ουρανός άνοιξε.

Μία σταγόνα βροχής πιτσίλισε το μέτωπο του Νέβιλ. Την σταγόνα ακολούθησαν πολλές. Μεμιάς η βροχή δυνάμωσε. Έπλενε το αίμα από τα μάγουλα των δύο πλασμάτων. Στην θέση τους εμφανίστηκαν δύο τατουάζ που έμοιαζαν με τρίαινα. Τα μάτια τους έλαμψαν. Στην θέση των ποδιών τους εμφανίστηκαν πλοκάμια. Τα μάτια της Ερμιόνης μεγάλωσαν στην όψη των πλοκαμιών. "Δεν είναι σειρήνες" τραύλισε "είναι Σασίλιες*". Ο Νέβιλ την κοίταξε παραξενεμένος. "Δεν μπορεί. Έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό". "Νέβιλ.... είναι σχεδόν ανίκητες" η Ερμιόνη του επέστρεψε το βλέμμα. "Όπως είπες σχεδόν" ένα χαμόγελο ξεχύθηκε στα χείλια του. Αμέσως άρχισε να ψάχνει στην τσάντα του.

Η μαυροφορεμένη Σασίλια άπλωσε το χέρι της και μια ριπή αέρα έφυγε από το χέρι της και έπεσε πάνω στον Νέβιλ. Εκείνος έχασε την ισορροπία του και έπεσε κάτω.

Πίσω τους ήταν η λίμνη μπροστά τους οι Σασίλιες. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ο Φρεντ τράβηξε το ραβδί του "avada kedavra". Κόκκινο φως έφυγε από το ραβδί του και έπεσε πάνω στην λευκοφορεμένη μάγισσα της θάλασσας. Η κόκκινη γραμμή χτύπησε το στέρνο της. Δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό. Τον κοίταξε στα μάτια και θα ορκιζόταν ότι χαμογέλασε. Άπλωσε το χέρι της άλλη μια ριπή αέρα έφυγε και έπεσε πάνω στον Φρεντ. Εκείνος έχασε την ισορροπία του αλλά μπόρεσε να μην πέσει. "Δεν της έκανε τίποτα" φώναξε σαστισμένος. "Είναι μυθικά τέρατα όχι μαγικά. Δεν τους επηρεάζουν τέτοιες κατάρες" η Ερμιόνη απάντησε καθώς απέφυγε μία επικίνδυνη ριπή αέρα που ερχόταν προς το μέρος της. "Και τι θα κάνουμε τότε;" ο Ντράκο την κοίταξε με την έκφραση που έλεγε ότι την εμπιστεύεται να βρει την λύση. Η Ερμιόνη όμως δεν ήταν σίγουρη.