KOR

31.Üfle De Söneyim

'Sanırım açlığım yer değiştirdi.'

'Hiç yer falan değiştirmesin bir daha duş alamam!' diye şikayet ettim.

'Peki' dedi muzur ifadesiyle gülerek. ' O zaman bende bir duş alayım.'

Kaşlarımı çatarak, keyifle yataktan kalkmasını izledim. Sanki böyle keyifli olmaması gerekiyordu ya ? Hem niye sırıtıyor?

Garip bir yavaşlıkla yanımda geçerken durumun anormal olma sebebini anlamaya çalışıyordum ki Aren fazla geç kalmadı. Arkamdan bana sarılarak üzerimdeki havluyu çözdü. Ön tarafım tamamen açıldığında hangi akla hizmet bornozumu giymemiş olduğumu düşündüm. En azından onu böyle alamazdı üzerimden.

'Aren!'
'Yapma ya bak kızlar damlar şimdi!' dediysem de dinlemedi. Çoktan beni kucağına almış , daha demin çıktığım duşakabine götürüyordu .

'Görürsün sen bunun acısını çok pis çıkartacağım senden!' diye tehdit ettim.
Beni duşakabinin içine sokmuş üzerime suyu açarken gülüyordu.
Daha demin çıkmış olduğum için ilk anda ılık akan su üzerime akarken Aren geriye çekilip üzerini çıkartmaya başladı.

Tamamen soyununca girip ardından kabini kapatınca dediğini yapmış olmanın sevinciyle baktı gözlerime. İri bedeni zaten pek büyük olmayan kabini kapladığında bana düşen kişisel alan mesafesinden çok daha azıydı.
Akan suyun altında bana bir adım atınca gayriihtiyari bir adım geriye çekilince sırtım soğuk duvara değdi. İrkilerek ileriye gittiğimde kollarının arasına girmiş oldum. Kazananın o olduğunun farkında dudaklarıma eğilmesini izledim. Her ne kadar eninde sonunda kazanacağıni bilsem de! Derin bir nefes aldım. Su ıslak saçından süzülerek dolgun dudaklarına kadar geldi ve o küçük aralıktan içeriye kaydı. Kendimi bir an kalpli emoji gibi hissettim. Bu görüntüye hayır diyemezdim ki , kazanan o olsundu zaten.

Geçen yarım saatin ardından uzun uğraşlar sonucu kıyafetlerimi giymiş, saçlarımı kurulamış odadan çıkıyordum.
Kuyruğum gibi mutfak yolu boyunca beni takip eden Aren merak etmeme sebep oluyordu. Acaba bu ne kadar daha böyle sürecek ?

Tam dolaba yönelecekken donatılmış masayı görünce sabah sabah ikinci kere emojiye dönmüştüm. Ben dertli dertli acıkmış karnımla ne hazırlayacağımı düşünürken , yok yok diyebileceğim bir masa karşımda hazırlanmış duruyordu.
Bunu kesinlikle kızlar hazırlamış olamazdı!

Sevinçle Aren'e döndüğümde yüz şeklimden dolayı olacak ki sırıtıyordu.
'Sen mi?' dedim şaşırarak.

'O kadar da değil ama neticede fikir benim.'

'Ya inanamıyorum sana!' demem ile kollarına atılmam bir oldu. Ufak da olsa yine az önceki öfkemi unutmuştum.

Beraber masaya yerleşmiş ben kıtlıktan çıkmış gibi yerken o sakindi. Sakin olabilirdim ama beni bu hale getirmiş olan oydu. O yüzden de alaya almıyordu zaten ya , farkındaydı.

Biraz olsun karnımı doyurduktan sonra, geçte olsa kızlar aklıma gelmişti.
'Kızlar eve gelmedi mi ?'

'Ben nereden bileyim?'

'Senin arkadaşlarınla gitmediler mi ,daha gelmemişler baksana.'

Çayından bir yudum alıp , 'Eren'i arayayım.' dedi.

Iphone unu çıkartıp gayet resmice Eren Doğan diye kaydettiğini kuzenini ararken beni nasıl kaydettiğini merak etmiştim.
Bende olan Aren kaydını Arenciğim olarak değiştirmiştim. Kalıbının, duruşunun hiçbir şekilde 'ciğim' takısı ile alakası yoktu ama ismini o şekilde görmek beni aşırı şekilde eğlendiriyordu.