Ze renden en renden, kilometers lang, niet wetende of ze achtervolgd werden of niet. Toen ze bijna bij de poort waren hielden ze halt.
'Oke,' zei Haruto. 'Wacht hier terwijl ik de poort open. Gaat het lukken?'
'Ja.' antwoordde Ayame.
Haruto draaide zich om en zette een pas voorwaarts, maar verder dan dat geraakte hij niet. Ayame had zijn hand vastgepakt en trok hem naar haar toe. Hij pakte haar vast in een innige omhelzing en kuste haar haren. Ayame's ouders keken hun aan alsof ze een spook gezien hadden, maar daar trok het koppel zich niets van aan. Ze hadden per slot van rekening al genoeg doorstaan. Haruto liet haar los.
' Ik zal maar eens gaan.' zei Haruto en hij verdween het bos in. Eens hij weg was, spraken Ayame's ouders haar aan.
'Wie is dat en hoe lang kennen jullie elkaar al?'
'Dat is Haruto. We hebben elkaar deze morgen ontmoet, maar intussen is er enorm veel gebeurd. Maar dat is allemaal voor zodadelijk.'
'Ayame...'
'Nee, we moeten ons haasten. Het is veel te gevaarlijk hier. Ik leg straks alles uit. Nu moeten we eerst zien dat jullie veilig zijn.'
Ayame's ouders keken haar ongerust aan en leken even te twijfelen, maar knikten toen instemmend. Ayame legde haar hand op de boom. 'Laat me er alsjeblieft door' dacht ze.
De poort opende. Ayame nam haar ouders bij de hand en samen stapte ze door de poort naar Alfheim. Hikaru kwam al meteen aanlopen.
'Gelukkig, je bent ok! We waren bang dat er iets mis zou lopen. Jullie zijn veilig nu.'
'Dat heb ik alleen aan Haruto te danken. Hij heeft zich opgeofferd om ons te redden.' Ze zag het gezicht van Hikaru vertrekken. 'Hij is ok nu. Ik heb hem kunnen helen.'
'Helen? Hoe heb je dat gedaan?'
'Ik sta blijkbaar in connectie met Chiyo. Ik hoorde haar zeggen wat ik moest doen.'
'Je bent door de godin gekust! Dat is een hoogst uitzonderlijke gave!'
'Wat bedoelen jullie hier allemaal mee? Wat is dit voor nonsens?' vroeg Ayame's moeder.
'Er is vandaag heel wat gebeurd wat jullie nog niet weten mama... Ik ben niet wie ik dacht dat ik was... Maar nu ik er zo over denk, wisten jullie hier niet al meer van?'
'Wat bedoel je?'
'Dat ik niet jullie biologische dochter, maar een geënte elf ben...'
Opeens kijken haar ouders haar heel schuldig aan. Ayame's ogen schieten vol tranen.
'Waarom hebben jullie nooit iets gezegd?'
'Hoe konden we je dit ooit vertellen? We moesten dit ook doen om je te beschermen tegen Suzu. We zouden alles doen om je veilig te houden, zelfs sterven.'
'Mama... Papa...' Ayame viel snikkend in haar ouders hun armen. Het was zo nipt. Te nipt! Haar ouders suste haar.
'Het komt wel goed meid, het komt wel goed.'
