EX-pect

Epi-15

ဖုန္​းနံပါတ္​​ေရးထား​ေသာ စာရြက္​​ေခါက္​ကိုလံုး​ေခ်
ကာ အမႈိက္​ပံုးထဲ ထည္​့လိုက္​တယ္​။
ေတာက္​!လႊင့္ပစ္လိုက္တာေတာင္အခုထိအလြတ္​ရ​ေနတုန္​း...
ငပိုင္​့ဆီဖုန္​းဆက္​ၿပီး သံုးရက္​​ေျမာက္​တဲ့​ေန႔အထိ ဘာသံမွျပန္​မၾကား။မား ဆိုင္​ကေနျပန္​လာခ်ိန
္​တိုင္​းလည္းမား ကိုမ်ားဖုန္​းျပန္​ဆက္​သလားလို႔ မသိမသာ​ေမးၾကည္​့​ေပမယ္​့ လံုးဝဥသံုဗလာနတၳိ

​ေက်ာင္​းကျဖင္​့မနက္​ျဖန္​သဘက္​ခါတက္​ရ​ေတာ့
မယ္​ ဒီ​ေကာင္​က ခုထိ​ေက်ာင္​းထြက္​စာလာမယူ

​ေသး။ဘာလုပ္​မွန္​းမသိ။ထြက္​ခ်င္​လည္​းထြက္​သြား
တာ မဟုတ္​ဘူး။ျပန္​တက္​မလို ထြက္​မလိုနဲ႔
လူေတြကို မတင္မက်ျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္
သူ႔ညီမဆိုတာ​ေလးကလည္​း ျပန္​မ​ေျပာနဲ႔ဆိုတာ
ကို ​ေျမဝယ္​မက်ႏွလံုးသြင္​းပိုက္​မွတ္​ယူလုိက္​သလို
ပဲ။နည္းနည္းပါးပါးေတာင္ သူ႔အစ္ကို ကိုရင္ကို
ဘာမွျပန္မေလ်ွာက္ဘူးလားမသိ။ေတာ္ေတာ္
သစၥာရွိတဲ့ ဟာေလး။
တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ကို သတိရတယ္​ဆိုတာႀကီး
ကတကယ္​မ​ေကာင္​းဘူး။ခုဆိုၾကည္​့ စက္​ဘီး​ေတြ
​ေတြ႔ရင္​ ငပိုင္​့ကို သတိရတယ္​။
ည​ေနခင္​း အိမ္​ထဲတစ္​​ေယာက္​တည္​း႐ွိခ်ိန္​ဆို သိသိသာသာႀကီးကိုပ်င္​းဖို႔​ေကာင္​းတာ။
ငပိုင္​နဲ႔ခင္​ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္​က ​ေကာင္​းဆက္​စံ​ေလာက္​
​ေတာင္​ မၾကာ​ေပမယ္​့ ငပိုင္​နဲ႔က တကယ္​ကို
အ​ေနနီးခဲ့တာ။ပိုင္​က အတူတူအိပ္​ခဲ့ဖူးတဲ့
ပထမဆံုးသူငယ္​ခ်င္​းပဲ။
က်​ေတာ့္ကိုအႏြံတာခံဆံုးသူ။
ဒီအသက္​အရြယ္​ထိ က်​ေတာ္​ဘယ္​သူ႔ကိုမွ
မလြမ္းဖူးဘူး။အမွန္​​ေျပာ ​ေဖ​ေဖ့ကို
​ေတာင္​မလြမ္​းဘူး။​ေဖ​ေဖနဲ႔ ​ေတြ႔ရခ်ိန္​ကလည္​း
နည္​းတာကိုး။
ခု​ေတာ့ ငပိုင္​​ေလာ႐ွည္​​ေကာင္​ကို သတိရ​ေန
တာႀကီးက ​ေတာ္​​ေတာ္​အလုပ္​မဟုတ္​တဲ့ ကိစၥႀကီး
က်ဴ႐ွင္​ပိတ္​တဲ့ ည​ေနခင္​းႀကီးကပ်င္​း​ေျခာက္​​ေျခာက္​။ဝရန္​ဒါ​ေ႐ွ႕ထြက္​ထိုင္​ၿပီး ​ေအာက္​မွာ
ကစား​ေနသူ​ေတြကို ​ေငး​ေနမိတယ္​။ငပိုင္​႐ွိတုန္​း
ကဆို ဘာလို႔​ေအာက္​ဆင္​းမ​ေဆာ့တာလဲ ဟူ၍
ခဏခဏ​ေမးခဲ့ဖူးတာကို ျပန္​သတိရလာျပန္​သည္​
စိတ္​တိုလိုက္​တာ...ဘာ​ေတြး​ေတြးဒီ​ေလာ႐ွည္​က
ကန္​႔လန္​႔ပါလာတာပဲ