RÜZGAR'ın BESTE'si / Y.S.S. I - FİNAL

18.BÖLÜM - ŞİMDİ MUTLULUĞA İSİMLERİMİZİ YAZMA VAKTİ

"Gerçekten mi?"
"Gerçekten." Sonra kadına baktı. Kadınına... Yanaklarını okşadı. Neden onun karşısında bu kadar savunmasız, bu kadar zayıftı ki? O burada yokken her şey daha netti, öfkesi baki, affetmeyen kalbi çok katıydı. O bir buz kütlesiydi, bu kadında kavuran bir yaz güneşi. Onu gördüğü an tüm buzlar eriyip gitmişti.

Gözlerini yumdu Selim acıyla ve yıllardır içinde öfkeyle yoğrularak sorduğu soruyu, gözyaşları ile bu kez ona sordu, "Neden Rüya? Neden gittin? Beni, bizi neden terk ettin?" gözlerini açıp ona baktığında Rüya'nın hıçkırıklarla ağladığını gördü, "Ne yaşadın? Ne oldu? Benden uzakta ne cezbetti de seni beni terk ettin?"

Rüya yutkundu ve koltuğa oturup Selim'i de yanına oturttu. "Aslında gitmek istemedim Selim. Bunu söylemek çok zor ama ben gitmek zorundaydım. Neler yaşadım, nasıl günler geçirdim anlatamam," derken saçını çözdü. Geldiğinden beri hep topluydu saçı, peruğunu çıkarıp adamın gözlerinin içine baktı. Kısacık saçını gören Selim çıldırmıştı.

"Rüya? Saçların? Lanet olsun saçlarını neden kestin?" elini götürüp, kısacık saçlarını okşadı.
"Kesmedim... Döküldü, yeni yeni çıkıyor işte." Dudağını ısırdı acıyla gülümsemeye çalışırken, "Ben yurt dışına tedavi olmaya gittim Selim."

Bu doğru olamazdı. Bu... Bu çok çok fazlaydı Selim için. O an içinden 'keşke sevmediği için gitseydi' diye geçirdi, keşke benden kaçmak için gitmiş olsaydı... Duydukları çok ağırdı ve bunlar onu daha da çok öfkelendirdi. Onun tek başına o acıların içinde kalması Selim'in dayanabileceği bir şey değiöçldi. Ama Rüya'nın sözünü kesmedi. Çünkü her şeyi duymak istiyordu.

" O gün... Bebeğimizi kaybettiğim gün doktor bir hastalıktan şüphelendi ve bir sürü test yapıldı. En son rahim kanseri teşhisi konuldu." Rüya anlatırken o anları tekrar tekrar yaşıyor gibi yüzünü buruşturuyordu. Gözlerini sımsıkı kapadı ve sanki aklından o görüntüleri atmak istercesine başını salladı. "Çok zor zamanlardı. Cerrahi operasyon, bir dolu zaman sürecek tedavi süreci. Korktum Selim. Seni bu yolda yıpratmaktan ve benden bıkmandan korktum."

"Böyle bir şeyi nasıl düşünebildin Rüya? Nasıl gizledin? Senin yanında olmama neden izin vermedin?" sesi sonlara doğru yükselmişti.
"O zamanlar o doğru geldi. Poyraz, Rüzgar ara ara yanıma gelip gidiyorlardı. Zaten bir onlara izin veriyordum. Kimsenin beni o halde görmesini istemedim. O aciz, bitmiş halde beni gör istemedim. Zayıflamıştım, saçlarım yoktu, tükenmiş gibiydim. Ben o anlarda Rüya değildim. Aynalara bile bakamıyordum." Derin nefes aldı. "Selim..."

"Efendim bebeğim," dedi içten bir sesle. Avuçları yanağında, saçlarında geziyor, bu acıları tek başına yaşamış olmasına inanamıyordu.
"Şimdi sana söyleyeceğim şeyi ne olur iyi düşün. Çünkü ilerde ben bu yükün altında kalamam. Seni de benim yoksunluğuma, benim yalnızlığıma ve benim eksikliğime mahkum edemem."
"Rüya?"

"Ben bir daha anne olamayacağım Selim. Olamam..."
İşte söylemişti ve sevdiği adamın gözlerine bakıyordu. Ya onu saracaktı ya da 'yapamam' deyip bitirecekti.
Adam ellerini tuttu.

"Seni sevdim ben Rüya. Yüreğini, neşeni, gülüşünü ve bana yaramaz çocukları andıran bakışına aşık oldum. Ben seni tek başınayken sevdim. Ne bir fazlan vardı ne de bir eksiğin. Hala da gözümde öylesin. Sen benim kadınımsın... Tastamam ve her şeyinle... Saçların uzar, tenindeki yaralar iyileşir, ama neşeni kaybedersen, beni kendinden bir daha uzaklaştırırsan işte buna dayanamam. Asıl gülmezsen eksik olursun, dudaklarım dudaklarında olmazsa tamamlanamayız. Rüya biz seninle ikimiz bu yolda her şeydik, yine öyle olacağız. Kimi zaman birbirimize arkadaş, kimi zaman sevgili, dost her şey olacağız. Varsın olmayan tek şey çocuğumuz olsun. Eğer illa çocuk istersen de; çocuk edinme ya da koruyucu aile olmak için gerekli şeyleri araştırırım. Seninle hiçbir şey imkansız değil Rüya. Ama sensiz olmaz. Sen olmazsan olmaz, bundan sonra olamam Rüya." Kadın hıçkırıklarını tutamıyordu artık. Bu kadarını beklemiyordu. Kahretsin ki bu adamın hem canını başkasıyla acıtıp, hem de en büyük yarasını bu şekilde sarması adil değildi.