Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 36

Όπως και αυτός άλλες φορές, δεν είχα όρεξη. Γιατί δε γινόταν να με αφήσει ήσυχη τέλος πάντων; Εγώ δηλαδή πως τον άφηνα κάθε φορά που είχε νεύρα;

Αμέσως κατσούφιασε. Είχαμε σταματήσει στα μισά της διαδρομής και με κοιτούσε με παράπονο.

Εγώ ξεφύσηξα αγανακτισμένη και έτριψα τα μάτια μου.

"Συγνώμη, Yoongi...." ψέλλισα. "Απλά είμαι κουρασμένη από το σχολείο και δεν χάρηκα και ιδιαίτερα με αυτά που άκουσα." Προσπάθησα να δικαιολογηθώ.

Εκείνος μου έκανε 'σσσς' τραβώντας με στην αγκαλία του. Μέσα της, μέσα στην ζεστασιά που εξέπεμπε ένιωσα τα βλέφαρά μου να κλείνουν κι έμεινα εκεί, να ευχαριστιέμαι την θερμοκρασία του, το άγγιγμά του και το άρωμά του.

Θα μπορούσα να μείνω εκεί για πάντα.

"Δεν πειράζει, μωρό μου. Αλήθεια σε ζηλεύουν όμως." Επέμεινε.

Χωρίς να μπω στον κόπο να ξεθάψει την μούρη μου από εκεί που την είχα χωμένη μέσα στο μπουφάν του, τον ρώτησα γιατί το έλεγε αυτό.

"Καταρχήν, γιατί είσαι όμορφη. Πολλά αγόρια στο σχολείο το παραδέχονται και αυτό είναι σπάνιο καθώς το δυτικό πρότυπο ομορφιάς διαφέρει από αυτό που θεωρούμε εμείς 'ομορφιά'." Ξεκίνησε.

Δεν κολακεύτηκα και τόσο γιατί δεν πίστεψα λέξη. Δεν θεωρούσα τον εαυτό μου ιδιαίτερα όμορφη. Θέλω να πω δεν ήμουν και από θα κοριτσια που ούτε σέλφι δε καταδέχονταν να βγάλουν.

Πάντα πίστευα πως ο καθένας είναι όμορφος με τον δικό του τρόπο και όσον αφορά την δική μου εξωτερική εμφάνιση, ήξερα πως υπήρχαν κορίτσια πολύ πιο ωραία από εμένα.

"Κατα δεύτερον, γιατί είσαι το κορίτσι μου." Είπε και εγώ έπνιξα ένα γελάκι.

Εκείνος όμως το άκουσε και διαμαρτυρήθηκε καθώς με έβγαζε από την αγκαλιά του.

"Δε κατάλαβα! Ξέρεις πόσο πολυπόθητος είμαι στις κυρίες;"

Όσο πιο πολύ γκρίνιαζε, τόσο πιο δυνατά γελούσα.

"Οι μισές από το σχολείο μας με θέλουν! Ή τουλάχιστον με θέλανε. Τέλος πάντων, ξέρεις πόσο τυχερή είσαι που είμαι το αγόρι σου;" συνέχισε το παράπονό του.

Παρόλο που με πονούσε η κοιλιά από τα γέλια, τεντώθηκα και τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του τον φίλησα στο στόμα.

"Ναι, ξέρω!" Του είπα και κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να ηρεμήσω λίγο με το γέλιο.

"Και δε χρειάζεται να μετρήσω πόσες σε θέλουν για να νιώσω τυχερή! Φτάνει που σε έχω!" Του χαμογέλασα.