+ 20

592 67 26
                                    


Sohee's P.O.V


"So, you want to marry Jimin, so that kung makasal kayo, mapapasakamay ng dad niya ang kompanya? But Seul, alam naming gaano ka-sama yung dad niya at baka ibankrupt niya lang ang kompanya namin!" Taehyung said and yumuko ako.


Pano na'to? Paano ko masesave si Jimin? Di ko na alam.. Kailangan ko siyang i-save para magiging okay na ang nakaraan.. At babalik na kami ni Jimyeon sa present.

Pero paano? Paano? Sohee.. mag-isip ka please..


"Bestfriend ako ni Jimin pero.. kung ang kompanya ang isasakripisyo, di ko kaya Seulgi.. Matagal kong pinoprotektahan to.. Tapos alam naman nating ang sama ng dad niya, siya pa nga yung nagdakip kay Jimin." Irene just held his hand, she was also close to crying. 

"Pero.. si Jimin.. diba sabi niyo it's been five months.. Five months na nasa kamay siya ng dad niya? Baka anong nangyari sa kanya at-" Taehyung cut me off.

"I'm doing the best I can. Pina-iimbistigahan ko na sa police ang kaso for almost five months. Naghahanap pa rin sila ngayon kung saan siya, but isa lang ang impormasyon ang nakuha natin. All we know that nasa kamay siya ng dad niya." 

"At Seul.. until now, we don't know their address. They moved out." Irene said and held Taehyung's hand tighter habang nakayuko.


Teka.. nakakakilig ah. May pureber talaga kayo, no buts. Pati sa seryosong usapan, ang sweet eh. Hehehehehe

Okay balik sa topic.

"Also Seulgi, please pack your things. We're going to Canada tomorrow. You will be staying there, together with Yeri, Wendy, Suga at Jungkook. They agreed of staying together with you. At kami, dito lang kami. Don't worry, we will be providing your needs." Irene said and smiled at me.


Teka.. Canada? Wait..

Oh god, ba't sumasakit ang ulo ko?

And why I am remembering Seulgi's memories, even though inside her body was me?


Little did I know, I lost consciousness again.


"Seulgi!"




FLASHBACK

"Seul, if dad still keeps on chasing us, we will go to Canada okay? Dun natin papalakihin si Jimyeon at Sohee.." Jimin smiled and hinawakan ang tiyan ko.

It's been 6 months.. Malapit na silang lalabas.. They are twins by the way, and we're going to name them Jimyeon and Sohee. Identical to our names.

Malapit kami sa puno na nasa gilid ng bahay namin. We are sitting in a bench while watching the scenery infront of us. It is so peaceful and quiet.. Sana ganito nalang palagi.

"Kung dun na tayo titira sa Canada, malamig ngayong December kaya mag-ingat ka ah? Tapos.. naiimagine ko tuloy yung kambal na naglalaro sa snow pa'g malaki na sila.." he laughed at pinasandal ako sa shoulder niya.

"Let's make sure, na makaalis tayo ah? Let's be happy together.. forever.. Jimin.. Mahal kita." I said and he looked at me while smiling sweetly.


"Mahal rin kita Seul.. forever.."





I woke up crying.. So if that didn't happen, Jimyeon and I are both siblings.. Pero ang tadhana.. 

So it was planned all along?


Jimyeon and I.. I guess we're meant to be..


sweeter than fiction° p.jm & k.sgWhere stories live. Discover now