Schrijfwedstrijd 2017

VR 2 ~@Celinaaaaa_

Welkom bij de 2e uitslag van de voorronde oftewel opdracht 1!

Beoordeling van het verhaal van: Celinaaaaa_

Het verhaal:

"Elena kom even naar beneden jouw vader en ik willen je iets belangrijks vertellen!" roept me moeder naar boven. Ik zucht, hopelijk is het goed nieuws.

Sjeses, ik heb me nog niet eens voorgesteld. Nou ik ben Elena- zoals jullie wel hebben gehoord- van Kenia. Ik ben 16 jaar en doe 4de jaars Havo. (Ik heb geen verstand van school en leeftijd ect. *kuch kuch ik haat school*) ik ben niet populair maar ook weer niet de nerd dus normaal, waar ik héél blij mee ben. Maar ik moet nu echt naar beneden, anders word me moeder helemaal panisch.

Ik loop met de trap naar beneden.
(het is ook moeilijk op van de trap te springen he?)

"Wat is er, waarom roepen jullie mij?" vraag ik wanneer ik beneden ben aangekomen. "Nou ik weet niet of je het leuk zal vinden dus we zeggen het meteen." zegt mijn vader. Onee please niks ergs... "We gaan je naar een kostschool sturen." zegt mijn moeder en ze kijkt weg. "Wat?! Waarom?!" roep ik uit van woeden. "Omdat jou vader en ik met werk naar Canada gaan en er is simpel weg geen plaats voor jou." zegt mijn moeder.hbjybjhb

Serieus?! Menen ze dat! Simpel weg?! Ze geven SIMPEL WEG niks om mij?!

Met een bom vol woede in mijn hele lijf ren ik naar mijn kamer. Hoe kunnen ze me dit aandoen?! Huh

Ik word wakker. Huh? Heb ik geslapen. Ik kijk op het klokje naast mij. 16:54. Sh*t we gaan zo avondeten. Kijk het eten is geen probleem, maar het feit dat ik dadelijk met mijn ouders in een ruimte ben.

Met tegenzin loop ik naar beneden.

"Schat. Het spijt ons." zegt mijn vader. "Ja vast." zeg ik bot terug. "Wij snappen dat je boos bent, maar je moet de volgende maand vertrekken." zegt mijn moeder. Ik zeg niks meer terug. Ik kijk in de keuken en zie een bord spaghetti staan, ik pak het bord en loop ermee naar de keuken. Vul een glas met was drinken en ga weer naar mijn kamer. "Wat ga je--" voordat mijn moeder haar zin kan afmaken sluit ik de deur van mijn kamer. Even rust.

Een maand later.......

Het is al een maand later en ik sta in mijn kamer met 2 volle koffers in mijn handen, opweg naar Schiphol. Ik kijk voor het laast naar mijn kamer en sluit de deuren. Dit word een langeee reis.

Wel wat saaie uren later........

Ik sta voor de kostschool. Ik kijk rond en ik zie wel bijna iedereen met een schooluniform. Please zeg niet dat ik er ook zo moet gaan bij lopen. Ik loop naar de bali om me aan te melden.

"Wie ben jij?" vraagt de vrouw aan de Bali. "Ehm.. Hallo, ik ben de nieuw Elena van Kenia." antwoord ik terug.
"Ja, klopt. Ehm hier is jouw rooster en jouw kamersleutel, als het goed is, is je kamergenoot binnen dus alle vragen kan je aan haar stellen." zegt ze. Ik knik en kijk op mijn sleutel. Kamer 305. Ik schat in dat het waarschijnlijk de derde verdieping is ofzo.

Ik had gelijk het is op de derde verdieping. Ik zoek naar mijn kamer. 301.....302......303.......304......305.... Wacht 305!

Ik doe mijn sleutel in de opening en draai hem open. Al snel zie ik een mooie kamer en een meisje op de bank liggen. "Ehm... Ik ben Elena je nieuwe kamergenoot." zeg ik als ik mijn koffer heb binnen gezet. "Hey, ik ben Stephanie." zegt ze. "Ehm zal ik je misschien helpen?" "ja graag." antwoord ik.

Ze brengt me naar mijn kamer. We zijn een leuk gesprek aan het voeren en ondertussen ben ik mijn spullen aan het uitpakken.

"Zullen we wat gaan eten ik heb HONGER?!!!" vraagt/schreewt Stephanie. Ik knik.