Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 33

Άρχισε να ψάχνει σε μια γωνιά του δωματίου όπου είχα τα παπούτσια μου.

"Κανά τακούνι δεν έχουμε;"

Με χλεύαζε και ήξερα πάρα πολύ καλά το γιατί.

Βλέπεται μικρή, ήμουν αγοροκόριτσο. Πολύ περισσότερο από ότι είμαι τώρα, δηλαδή.

Είχα πάντοτε το μαλλί κοντό, φορούσα αθλητικά και έπαιζα μπάσκετ καλύτερα από τον καθένα.

Ήμουν μέχρι και στη σχολική ομάδα, μαζί με τα αγόρια και έκανα τον μπαμπά μας περήφανο.

Συχνά, πρέπει κι εκείνος να με έβλεπε σαν τον γιο που δεν είχε.

Γιατί ο Ήθαν δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του κυρίου Κόλμαν. Δεν έπαιζε καλό μπάσκετ, ούτε του άρεσε να ντύνεται σπορ. Απεχθανόταν την φασαρία, ήθελε ηρεμία. Του άρεζε να ζωγραφίζει και να διαβάζει.

Για να λέμε την αλήθεια, ο Ήθαν ήταν διαφορετικός με έναν τρόπο που δεν άρεζε στους στενόμυαλους γονείς μας.

Συγκεκριμένα, το μόνο κοινό που είχα με τον αδερφό μου ήταν πως και στους δυο μας άρεσαν τα αγόρια!

"Τι θέλεις;" τον ρώτησα.

"Μια εξήγηση." Απάντησε.

Δεν περίμενα να μπει στο ψητό τόσο σχετικά γρήγορα. Πίστευα πως θα με τυρανούσε λίγη ώρα ακόμα.

"Για ποιο πράγμα; Τι έκανα;"

Τα μάτια του μίκραιναν καθώς με κοίταξε με μίσος.

"Καλύτερα να ρωτάς τι δεν έκανες, Κίρα-Λουίζ!"

Δεν καταλάβαινα σε τι αναφερόταν. Είχαν συμβεί πολλά πράγματα, άλλα μικρής και άλλα μεγαλύτερης σημασίας.

Το μόνο που ήξερα ήταν πως αναμένονταν καβγάς.

"Τι δεν έκανα, Ήθαν;" αναστέναξα.

Είχα μια υποψία για το τι ήθελε να πει.

"Δεν τους εμπόδισες, Κίρα!" Με αποκάλεσε πρώτη φορά σκέτο 'Κίρα'. "Με διώξανε από το σπίτι και δεν έκανες τίποτα!" Φώναξε.

Αυτό το τελευταίο με χτύπησε σαν τρένο. Άλλο να το υποψιάζεσαι κι άλλο να το ακούς να βγαίνει από το στόμα κάποιου.

"Ήμουν δώδεκα, τι ήθελες να κάνω!" Φώναξα κι εγώ.

Είχαμε ξεπεράσει πολύ γρήγορα το όριο της ήρεμης συζήτησης. Τώρα βρισκόμασταν και οι δυο μας στο στάδιο των φωνών και της φασαρίας.