The Gullible Hearthrob's Love

Chapter 5

TINITIGAN kong maigi kung ayos ba ang suot ko. I wore a baby pink button down shirt na tinernuhan ng knee length maong skirt at white sneakers. Eversince i went to Canada nakahiligan ko na ang kulay na baby pink, i feel light and young whenever i'm wearing one, kaya sinigurado ko na mayroon akong iba-ibang design na ganito ang kulay.
 

Papunta kami ngayon ni Kuya Saac sa anniversary ng Our Lady of Fatima Foundation, Inc. Isa sa mga napili namin na lugar kung saan pwede ilunsad ang aming medical mission. So far, ito pa lang ang pinagkakaabalahan ko. Ayaw naman ni Mama na magtrabaho agad ako. Magpahinga naman daw ako since apat na taon din akong nagpakadalubhasa sa trabaho. At bilang masunuring anak ginawa ko naman.

"Sam-Sam! Bilisan mo!"

I rolled my eyes in annoyance, masyadong excited si Kuya! Dito na nga natulog kagabi para daw hindi siya mahirapan magdrive and also to make sure na hindi ako late sa usapan. You know me being the lazy one. Kaya eto, ang aga ko. I took a last glance on my face bago kinuha ang bag at bumaba na. There, i saw my cousin na mukhang inip na inip.

"Ang tagal mo.."

"Tss. Ma alis na kami!" Hindi ko na hinintay ang sagot ni Mama. Deretso na akong sumakay sa SUV ni Kuya Saac, agad din naman niya itong pinaandar. "Ang excited mo naman masyado Kuya." I sarcastically say as i put my seatbelt on.

"I don't wanna be late. Nakakahiya kila Sister."

"Uh-huh.." I answered at agad isinalpak ang headset. I'm not in the mood to talk. So I close my eyes trying to fall asleep but failed. Bigla na lang kasi pumasok sa isip ko ang mukha ni Tobi kahapon.

He looks confused and..hurt? Why is that? Should i ask him? May basehan naman ang galit ko sa kanya di ba? He broke my trust. And therefore i believe that when one's trust is shattered it can never be the same again. No matter how hard you try to put it back.

I know na nasaktan ako, dahil gusto ko si Tobi. Gustong-gusto to the point na kung hindi ko lang priority ang pag aaral noon baka naging kami. But i'm thankful that it didn't turned out that way, cause the pain would be deeper kung nagkataon. I sighed, bahala na si Lord kung anong plano niya. Alam ko naman na hindi ko siya maiiwasan. We had the same circle of friends plus, kaibigan din niya ang pinsan ko. I just need to be strong.

"We're here." Napamulat ako sa sinabi ni Kuya.

"Bilis naman.." I removed my headset and stretched my arms. Hindi naman ganoon kalayo ang byahe namin pero parang napagod agad ako.

Bumaba ako ng kotse at agad bumungad sa akin ang malamig na hangin, this place is a safe haven for those who love nature. Masyadong maraming puno kaya hindi ramdam ang init. Malayo din sa polusyon. Nasa tapat kami ng light blue na gate kung saan may nakasabit na tarpaulin. Our Lady of Fatima Foundation, Inc. 10th year Anniversary,  is what written on it.

"Let's go." Dala-dala na ni Kuya Saac ang malaking bag kung saan nakalagay lahat ng kakailanganin namin dito sa event. Atubili akong sumunod at ng saktong makapasok kami ay pareho kaming natigilan dahil sa bumungad sa amin.

"Magandang umaga po! Maligayang pagdating!"

I can't help but smile in awe. Kids wearing red shirt are smiling widely at us. Napasapo ako sa dibdib ko. God! I've always had a soft heart to kids. Nakakatuwa. "Hello! Goodmorning din!" Masigla kong bati habang kumakaway pa. Ang saya sa pakiramdam!

"Ay ang ganda at ang gwapo!"

"Oo nga!"

"Mag asawa kaya sila?"

"Parang hindi naman. Magkamukha sila e!"

Marahan kong siniko si Kuya Saac na nakangiti lang din sa mga bata. "Asawa? Eww.." I chuckled. Madalas talaga kami mapagkamalan ni Kuya na magkasintahan o mag asawa dahil siguro sobrang close kami at palagi pang magkasama.