Regret

Pangsampu

CHAPTER TEN

End of all

Sinunod naman ni Dad ang usapan namin. And after I graduated, ibinigay na sa akin ang kumpanya, my dream. At habang silang dalawa ni Mom ay maglilibot nalang all over the world. Gusto daw kasi nilang magrelax dahil patanda na daw sila.

At habang ako, busy na ako sa kumpanya. Ang daming pipirmahang paperworks.

At dalawang taon ko na ring ginagawa ito..

"Bessy!!"

Napatingin ako sa sumigaw na matinis ang boses.

"Oh Kylie? What are doing here?"nakakunot ang noo kong tanong ditto.

Pero tumakbo lang siya at bigla akong niyakap. "OMG!! NATANGGAP NA AKO SA TRABAHO NA GUSTO KO!!"sigaw niya.

Natawa naman ako at kumawala sa yakap niya dahil hindi na ako makahinga. "Congratulations!"masayang sabi ko.

Two years ago, lumapit siya sa akin para sabihin na hindi talaga business management ang gusto niya kung hindi ang maging isang Culinary Chef.Pinag-aral siya ni Dad ng two year-course . At masaya ako ngayon dahil nagsisimula na siyang abutin ang pangarap niya.

"Thank you! At dahil magkakaroon na ako ng trabaho, Let's go! I will treat you."masayang sabi niya.

"Wait I don't know my schedule yet. Tatawagin ko lang yung secretary ko."

Tumango siya at umupo muna sa couch na nasa may gilid ng office ko.

Tinawagan ko si Miala para sabihin ang schedule ko. "Ma'am fully sched po kayo ngayon. After this hour you have a lunch meeting sa isa po nating investor kay Mr. Chan tapos po after nun 2:00 in the afternoon, may board meeting po and wala pa pong sinasabi kung hanggang anong oras poi yon matatapos. Lastly, may tumawag po sa akin na isang babae na gusto pong makipagkita sa inyo Siya daw po yung kaibigan niyo noong college si Ms. Elizabeth Mercado."

Napatulala ako noong narinig ko yung pangalan na yun. Two years na ang nakakalipas pero ngayon ko lang ulit narinig ang pangalan nay un. Sana lang ay hindi ko na rin marinig ang pangalan ng mapapangasawa niya.

"Decline the last. Busy kamo si Alliana at hindi siya mapupuntahan."sabi ni Kylie at tumayo na.

"Okay---!"

"No, Accept that, sabihin mong 8 pm I will come."sabi ko.

At hindi ko alam kung bakit sinabi yun.Hindi ko alam.

Noong nakaalis na ang secretary ko ay bigla akong hinarap ni Kylie. "Bakit mo naman ginawa yun? Tanga ka ba? Paano kung nandun din siya? Ano na ang gagawin mo?" inis na tanong niya sa akin.

Napangiti nalang ako sa sinabi ni Kylie. "I don't care kung nandoon din siya, hindi naman siya yung pinunta ko dun. Two years na din ang nakaraan. Move on na ako." sabi ko at saka umiwas sa mapanuring mata niya.

Napataas naman ang isang kilay niya at biglang natawa. "Talaga ba? Kung move-on ka rin naman ay itapon mo na yung mga gamit na binigay niya sayo dati." mapang-asar na sabi niya sa akin.

Sinamaan ko nalang siya ng tingin. Sanay na ako sa kanya dahil may pagkamaldita talaga siya. "Fine! Di pa din ako nakakamove-on! Happy now? I always try but I can't." pag-aamin ko dahil alam ko naman na halata niya.

It's been years, but I still can't forget about him, his smile, everything about him is like a sweet dream for me. But I chose to let him go, in order to reach my dreams. After all, you can't have everything, you need to choose, and I chose something that can't fulfill my heart.