Regret

Pangsiyam

CHAPTER NINE

End.

Kumatok ako sa office ni Dad. Alam ko na ngayon at hindi na muling magbabago yung isip ko. Kakausapin ko mamaya si Gab pagkatapos ng pag-uusap namin ni Dad.

“Come in.” narinig kong sabi niya kaya pinihit ko yung doorknob at pumasok na.

“Dad nakapagdesisyon na po ako.” sabi ko noong nasa harapan na niya ako.

“And what's your decision?”

“Like what you said, I will dump him."

Napaubo lang si Dad at seryosong tumingin sa akin. “Are you sure about your decision?"

“Yes dad.”

“Baka pagsisihan mo lang huli?”

“No dad, ang mas pagsisisihan ko ay iyong pinaghirapan ng sarili mong pamilya yung kumpanya pero hindi maibibigay sa sarili niyang anak kundi sa iba pa, mas pagsisisihan ko yun. And lastly pinapaalala ko lang po sa inyo na may anak po kayo at ako yun.Sana po maging masaya kayo sa pinagagawa niyo sa sarili niyong anak.” sabi ko at umalis na.

“I will give you a day to dump him.” Ang huli kong narinig bago ko sinara yung pinto niya.

Napaiyak na naman ako dahil sa desisyon ko. Parang hindi ko ata kakayanin na wala na siya sa tabi ko sa isang araw. I will miss him so much.

Napahinto yung pag-iyak ko noong may nakita akong nakatayo sa harap ko. Ang lungkot at napalitan ng galit.Dahil sa kanya nagkanda-letche-letche yung buhay ko.

“Ano masaya ka na?” sabi ko habang nakangisi.

Pero siya ay nakatingin lang sa akin. Yung mata niya na parang may halong awa.

“Sorry--!”

“Aanhin ko yang sorry mo?! Fuck Kylie! Ang laki ng nawala sa akin! Siya lang ang kaisa-isahang taong pinahalagahan ako pero mawawala pa? Shit!" sabi ko at nagsimula na naming umagos ang luha galing sa mga mata ko.

“I’m sorry I didn’t mean to. Hindi ako ang may kasalanan kundi si Mommy. Palagi niya akong tinatakot kaya nagawa ko yun. Sorry sorry kasi naging duwag ako. Sorry kahit gusto kong sabihin yung totoo hindi ko magawa dahil ayoko na iwan na naman ako ng magulang ko, ayoko ng mag-isa. Ayoko ayoko! Sorry kahit gusto kitang maging bestfriend hindi ko magawa dahil sabi ni Mommy dapat kalaban kita sa lahat sorry!”sabi niya at umiiyak na din.

Natigilan ako dahil sa mga sinabi niya. Ang Mommy niya ang may kasalanan ng lahat?

“Ayoko talagang maging CEO ng company  niyo. Gusto lang ni Mommy yun kasi kapag ako yung naging CEO ibibigay ko naman agad sa kanya yun kaya siya na yung magiging CEO kaya thankful ako ngayon dahil alam ko na sayo na mapupunta yung kumpanya niyo. Sorry, Azy.” Sabi niya.

Wala akong nagawa kundi yakapin siya. Humagulgol siya habang yakap yakap ko. Mabait naman pala siya all this time pero naging bitch lang dahil sa nanay niyang impokrita.

“I’m sorry ulit.” Bulong niya.

“Okay lang.”

“Ang bait mo talaga ‘no? Kung ako sayo hindi na kita mapapatawad sa pinagagawa ko.” Natatawang sabi niya habang pinupunasan yung luha niya sa mata.

“Hindi kasi ako ikaw.’’

“Yeah. You’re an Angel while I’m a Demon. But can the Demon be friends with Angel?”

“Yeah, sure.” Sabi ko.

“OMG! Were besties now ha! Wala ng bawian. I’m so happy but can you don’t tell this to my Mom?” tanong niya and I nodded.