Jak pisać, by czytali

22. Historia bohatera

Z okazji tysiąca wyświetleń, dzisiaj pojawią się dwie notki. Zaczynając pisać ten poradnik, nigdy nie sądziłam, że aż tyle osób będzie nim zainteresowanych. Przejdźmy już jednak do właściwego tematu tej porady.

Dla tych, którzy grali w którąkolwiek z części gry The Sims, zapewne wielką uciechą było tworzenie wymyślonej postaci i późniejsze kreowanie jej życia. Bowiem dopóki nie stworzymy bohatera, istnieje on nigdzie indziej, jak tylko w naszej wyobraźni.

O tworzeniu charakteru oraz innych takich było, więc skupmy się na po prostu na historii.

Każdy z nas ma jakąś przeszłość, a z nią zaś wiążą się wspomnienia. Wpadki, marzenia, śmieszne sytuacje, złe uczynki i wypowiedziane słowa, które za wszelką cenę chcielibyśmy cofnąć. Wszystko to zostaje z nami do końca życia, chyba, że ktoś nieodwracalnie traci pamięć.

Minione wydarzenia wpływają na dopiero co kształtującą się przyszłość, zresztą tak samo, jak rodzina. W dzieciństwie to z rodziców czerpiemy wzór czy innych, bliskich nam osób. Oni dają nam rady, wskazują co dobre a co złe.

Czasem nasze obecne zachowania mogą wynikać z przeżyć, mających miejsce bardzo dawno temu.

Filozofii chyba starczy, lecz miała ona ważny cel. Głównie pragnęłam wykazać, że przeszłość naszych postaci też się liczy. Bohater jest bezuczuciowym egoistą, ale musi to z czegoś wynikać. Nikt nie przyswaja sobie złych cech i zachowań od tak.

Oczywiście teraz przykład, by wszystko pokazać w praktyce. Naszemu bezuczuciowemu egoiście nadamy imię Graver, czyli pierwsze, wylosowane w generatorze imion. Pora napisać nieco o jego przeszłości.

Graver od dzieciństwa żywił wielkie przywiązanie do rodziców. Gdy miał zaledwie cztery lata, jego ogarnięta depresją matka popełniła samobójstwo. Ojciec odszedł niecały rok później, zostawiając małego chłopca na głowie starszego brata, Nestafa, który w tamtym okresie był już pełnoletni. Tamten początkowo całkiem dobrze opiekował się młodszym, ale po pewnym czasie Graver zmuszony był nauczyć się samodzielności. W końcu i Nestaf odszedł, a wtedy chłopak ostatecznie zdecydował, że nigdy nikogo nie obdarzy żadnym uczuciem, innym niż nienawiść.

Teraz omówmy sobie ten zaiste niecodzienny przypadek. Po nieszczególnie krótkim opisie, większość mogła dostrzec w naszym Graverze coś więcej niż tylko dwie wymienione ponad pochyłym tekstem cechy.

Chociaż Graver był małym chłopcem, zapewne kochał swoich rodziców i nawet nie myślał o ich stracie. A tu nagle jego matka popełnia samobójstwo, potem traci ojca. Sami pomyślcie, jakbyście się czuli, tracąc coś, co uważaliście za wiecznie i trwałe. Na pewno pojawiłby się smutek, w późniejszym czasie nawet żal do tych osób.

Graver zaczął dorastać, kolejne lata mijały. Z ich biegiem coraz bardziej odczuwał ból na myśl, że już nigdy nie zobaczy bliskich. Samo to, że brat w późniejszym czasie przestał się nim zajmować, musiało pójść na jego samoocenę. Może w głębi duszy obwiniał siebie samego za wszystkie te nieszczęścia?

Po analizie tej historii dochodzimy do wniosku, że jego decyzja może wcale nie była taka zła. Tyle razy w ciągu paru lat życia został zraniony, że za żadne skarby nie chciał ponownie przeżywać rozczarowania.

Tym jeszcze dosadniej udowodniłam, że przeszłość postaci ma związek z jej obecnym życiem, działaniami, a nawet celem.

Opisując historię bohatera, choćby tylko dla siebie, osiągniemy o wiele lepiej skonstruowaną postać. Można najpierw wypisać cechy naszej postaci, wymyślając do nich historię albo całkiem na odwrót.

W każdej notce staram się jak najdokładniej wyjaśnić dany problem, ale zawsze można zapytać w komentarzu lub prywatnej wiadomości.

Ostatnie pytanie na koniec. Czy chcielibyście może notkę o interpunkcji, gramatyce, poprawnym zapisie dialogu itp.?