My Boyfriend For A Day[COMPLETED]

Chapter 1

"Paper dance! Paper dance!" Malakas na hiyawan ng mga classmates ko. Napa-iling nalang ako at muling ibinalik ang mga mata ko sa hawak kong Cellphone.

Here we go again. My classmates and their stupid childish games. We're grade 10 for pete's sake and they're playing like I child. I shook my head for disagreement.

I am Stephanie Laciana. Grade 10 student and currently stuck to bunch of crazy people which are my Classmates. I'm an introvert they say but actually I'm not. Well, may be they say that because I am very picky on my friends and company. Well, enough of my self.

So, I'm on a very bad situation right now because currently my classmates wanted to play childish games inside our classroom and they're really absolutely wild like monkeys finally free from their cages. Blame this to the SC President and all its subordinates.. And also the school head and teachers.

Today is our year end program so our Council President decided to why not have a party per each classroom since its the last time that we'll see each other before we go off for vacation and really, I'm not enjoying this mess. I want to go home but they, my classmates and our Classroom President won't allow to open the door. And I was like, what? Boring my self out of this cage like classroom. They secured it with a lock and have two persons to guard it. Great. They're crazy, really crazy.

Bumuntong hininga nalang ako. Well, better yet waste my time reading texts on my cellphone while watch them free themselves like psycho's fresh from a mental institution. Napaka-Wild nila. Sobra. With the loud music echoing my eardrums, I know soon my ears would get damage if I won't leave this place.
Hindi ko alam kung bakit pero dumapo ang mga mata ko sa isang taong may kausap na babae sa sulok ng classroom. Nagtatawanan sila at mukha silang masaya. Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kanila pero nahagip kong napatingin din siya sa akin. Geez, nagwawala ang puso ko!!

"Stephanie!" Despite sa lakas nang musika ay narinig ko parin ang tawag ng pangalan ko. Lucky, gumagana pa ng maayos ang tenga ko. Napaangat ang ulo ko sa kung sino mang tumawag saakin at sinalubong ang mata ko ang isang kulay black na jacket. Nangunot ang noo ko at inangat pa ang paningin ko kung sino yun.

"Steph! Halika!" Bago pa ako makapagtanong kung bakit ay hinla na niya ako at muntikan pang mahulog ang phone ko kung hindi ko lang nasalo sa ere.

"Hoy! Ano ba?" Malakas kong daing pero di niya ako pinapansin. Porket ba mas malakas siya sa akin ay hindi niya dapat ako inaakay kung saan saan.

"Stephen!" Malakas kong sigaw sakto namang huminto na kami. Hinabol ko ang hininga ko at dinama ko ang katawan ko kung may masakit. Maliban sa pala pulsuan kong hawak ng malaki at magaspang na kamay ni Stephen ay wala na nang sumasakit.
Sunubukan kong tanggalin ang kamay ko sa pagkakahawak niya pero hindi ko nagawa. Siguro ay nakita niya ang paghihirap ko kaya kusa siyang bumitaw. Mabilis naman akong napahawak sa palapulsuhan ko, inaasahan sa maliit na pagmasahe ay mawawala ang sakit.

"What?" Malakas na sigaw niya sa akin. Ala eh siya pa ang may ganang magtanong nang ganyan sa akin? Hindi ko na napigilan ang kamao ko na dumapo sa braso niya. Eh hanggang dun lang ang abot ko eh. Kompara sa height niyang mala-6 footer, hanggang 5'5" lang ako.

Pero bago pa makadapo ang kamao ko sa kanya ay naramdaman kong umangat ang mga paa ko sa ere. Napapikit at napatili ako ng malakas nang maramdaman kong may nakahawak sa aking likod at likod ng binti para suportahan akong buhatin. Nagwala ang mga paa ko para makawala. Letchugas!! Ipapapatay ko ang may pakana nito!! Mangiyak-ngiyak na ako nong maramdaman ko ang dahan dahang pagtapak ng mga paa ko sa lupa. Sinapak ko ang unang madapuan ng mga kamay ko.

"Aray!!" Daing ng taong nasapak ko. Huminga ako ng malalim at dahan dahan pare huminahon ng konti bago ko iminulat ang mga mata ko. Nabungaran ko si Stephen na sapo ang balikat at hindi maipaliwanag ang mukha. Dumadaing sa sakit pero natatawa. Isa pa tong baliw.

"No. 1, 4 at 3 OUT!" Pinukaw ang atensyon ko sa nagsalita sa mikropono pumainlalang ang malakas na musika, Hindi ko napansin na itinigil pala nila yun kanina. May nagsialisan malapit sa pwesto ko at narinig kong nag-yes itong katabi ko. Sinapian na siguro. Napailing nalang ako at binalak ko nang umalis sa pwesto ko pero mabilis niyang nahila ang kamay. Letche plan! Bakit nanaman?!

Hinarap ko ang may pakana at tinapunan ko ng matatalim kong mga mata. Hoping na sana sa pamamagitan nito ay bumulagta ang taong nasa harapan ko.

"Easy steph. Chill ka lang" nakangisi niyang paliwanag habang nakataas ang mga kamay parang sumusuko.

"Shut up Mr. Delgrado! I don't have time for your games! Leave me alone!" Matigas kong sabi at tinangka kong humakbang palayo sa kanya ng muli kong naramdaman na umangat ako sa ere. This time, inipit niya ako sa dibdib niya at hawak ng braso niya ang likod at ang parteng baba ng pwet ko para suportahan akong di mahulog. Bastos! Napatili muli ako at hinampas ang mukha niya gamit ang dalawa kong kamay. Letche! Namboboso toh ah!

Pero kahit anong gawin ko. Steady lang siya at parang wala lang ang mga ginagawa kong pananakit sa kanya. Ang laki pa nga ng ngiti! Bago ko pa masabunutan ang buhok niyang gulo gulo at parang di sinuklay ay ibinaba na niya ako. Isang malutong na sapak sa braso ang natamo niya sa akin pero narinig ko lang ang nakakainis na tawa niya mas uminit tuloy ang ulo ko sa sira ulong ito.

"2 at 5 Out!"
Narinig ko muli ang boses sa mikropono. Malakas kong narinig ang buntong hininga niya. Bago pumainlalang muli sa ere ang malakas na musika.

"Steph, please only this one pagbigyan mo naman ako" maliit ang boses niyang sinabi sa akin. Muntik ko nang hindi marinig sinabi niya sa sobrang hina pero dahil magkalapit lang kami ay rinig na rinig ko.

Napailing nalang ako. At umalis sa tabi niya para bumalik sa inuupuan ko kanina. Pero na tigil ako sa paglalakad nang may maalala ako. Letche! Yong cellphone ko!! Mabilis kong hinanap sa bulsa ng pantalon ko. Putek! Wala pala akong bulsa! Nasaan na yun?! Mabilis akong tumingin sa sahig, pero hindi ang cellphone ko ang nakita ko kundi isang pares ng converse na sapatos. Umangat ang ulo ko para tingnan kung sino yun pero mabilis siyang yumuko na parang may pinulot sa sahig. Dumako rin ang paningin ko dun. Inilapag lang pala niya yung dyaryo at tinapakan. Saktong tumigil ang musika at umangat muli ako sa ere.

"You only left me with no choice, Stephanie. Ibabalik ko tong phone mo pero dito ka lang sa tabi ko hanggang sa matapos ang larong ito" mahinang bulong niya sa tenga ko na may halong pagbabanta. So nasa kanya pala ang phone ko!

"6 at 7 Out! Only two are left at the floor!! Number 8 and 9!!"

Bumalik muli ang musika. At ibinaba na niya muli ako sa sahig.

"Anong number natin?" Tanong ko matapos akong bumuntong hininga ng napakalalim.
Nakita kong lumawak ang ngiti niya sa labi.

"Number 8 tayo" malaking ngiti niya at ipinakita ang likod niya na may nakapaskil na no. 8. Napailing nalang ako. Hay, bahala na basta makuha ko ang cellphone ko.
_____________________________

PLEASE VOTE AND COMMENT. I WOULD LOVE TO HEAR FROM YOU.

--AngelTenshi