Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 25

"Θέλω να φύγω!" Δηλώνω.

"Και εγώ να φάω. Έχει ένα Isaac Toast λίγο πιο κάτω. Πάμε." Λέει και ξεκινάει να πάει προς τα αριστερά.

Εγώ όμως δεν ακολουθώ παρά μένω στο σημείο όπου ήμουν τρία μέτρα πίσω του.Σταυρώνω τα χέρια μου στο στο στήθος μου για να δείξω την αποφασιστηκότητά μου.

Εκείνος ξεφυσάει λες και έχει να κάνει με μικρό παιδί και κουράστηκε. Έχει κλειστά τα μάτια του και δεν τα ανοίγει ούτε στη συνέχεια, που μου μιλάει.

"Κίρα, αν δεν έρθεις εδώ τώρα..." ξεκινάει.

"Τι;" τον διακόπτω. "Τι θα μου κάνεις;"

Μου ρίχνει ένα βλέμμα θανάτου. Ξαφνικά νομίζω πως πεινάω κι εγώ.

Όμως όχι, δε θα περάσει πάλι το δικό του.

"Εγώ θέλω νουντλς." Του αντιτίθομαι, του γυρνάω την πλάτη και πηγαίνω στα δεξιά που υπάρχει ένα noodle bar.

Ικανοποιούμαι όταν βλέπω πως με ακολουθεί από την αντανάκλασή του στο τζάμι της βιτρίνας ενός καταστήματος.

'Άντε γιατί.'

Παίζω με το φαγητό μπροστά μου χωρίς να βάζω μπουκιά στο στόμα μου όμως.Ο περισσότερος θυμός μου έχει περάσει και τώρα με καταβάλει η θλίψη. Δεν έχω όρεξη.

Δε νιώθω πια την επιθυμία να τον πνίξω δηλαδή.

"Γιατί δεν τρως;" η φωνή του μου υπενθυμίζει που βρίσκομαι.

Παρατάω κάτω τα τσοπ στικς μου σε αντίθεση με εκείνον που βάζει άλλη μια μπουκιά στο στόμα του και τη μασουλάει.

"Έτσι." Πεισμώνω.

"Θύμωσες;" ρωτάει καθώς καταπίνει την μπουκιά του.

"Α μπα!" Είναι η σειρά μου να τον ειρωνευτώ.

Μπουκώνεται ξανά.

"Που σε είπα έτσι;" ρωτάει ξανά όταν αφήνει κάτω τα ξυλάκια του και σκουπίζεται με μια χαρτοπετσέτα. Έχει τελείωσει ενώ εγώ δεν έχω καν αρχίσει.

"Έκανες μήπως κι άλλα πράγματα που θα με κάνουν να θυμώσω;" τον ανακρίνω.

Παρόλο που δεν πεινάω, κάνω μια προσπάθεια να φάω γιατί λειπάμε τα λεφτά που έδωσα τσάμπα. Και γιατί η ευχάριστη μυρωδιά των νουντλς μου γαργαλάει βασανιστικά εδώ και ώρα τα ρουθούνια.