Gölgenin Aşkı ლ

Hayatın Hediyesiლ

Ağlamamak için kendimi zor tutuyormuş gibi derin bir nefes aldım. "Ben gerçekten böyle olacağını düşünmedim, anne," diye mırıldandım.

"Hamile olduğun ortaya çıkarsa ne olacak, ne diyeceksin? Umarım bebeğin babasını biliyorsundur yoksa seni tapınağa göndermek zorunda kalacağım, orada da bebeğinle yaşar gidersin. Senin gibilere olan şey bu."

"Bebeğin babasını biliyorum, merak etme."

"Kim o?"

Başımı kaldırıp ona baktım. İri, kahverengi gözleri ciddiyetle bana bakıyordu. Hala yumuşamış değildi. Bebeğin babasının ismini duyunca işler farklı olacaktı. Annemin de benimle aynı düşünceyi taşıdığını biliyordum. Tabii ondan minik bir gerçeği saklayacaktım. Bu gerçeği bilmesine hiç gerek yoktu. Minik bir tebessümle "Mirza Batur!" dedim. O bana inanmayan gözlerle bakarken yerimden hafifçe kıpırdandım. Rahat olmalıydım. Oyunum gerçeğimdi, hayatım bu şekilde şekillenecekti. "Hatırlarsan Maralay'a gitmeden önce Mirza için bir eğlence verilmişti. O gece sana bir yalan söyledim. Arkadaşlarımla kalacağım dedim ama ben o gece Mirza Batur'un yanındaydım."

Şaşkınlıkla "Ne?" dedi. Bana inanmadığı hala çok açıktı. Canımı sıkmasına izin vermeyecektim. Sakin olmalıydım. Sakince konuşmalıydım.

"Yalan söylemiyorum. Evet, Batur benden hoşlanmıyor ama o gece aramızda bazı şeyler farklı oldu. Gerçek beni gördü, ben de gerçek Batur'u gördüm. O beni seviyor, anne," dedim. Hafifçe gülümsedim. Batur'un beni sevmesini isterdim, gerçekten sevmesini ama ona göre şımarık bir kızdım. Hoş, bu şımarık kız onun karşısına bambaşka bir gerçekle çıkacaktı. "Onunla evlenirsem her şey çözülecek. Üstelik benden iyisini mi bulacak? Sanmıyorum."

"Tebrik ederim, en azından hamile kalabilecek en doğru insanı seçmişsin. Mirza Batur, beni şaşırttı. Herkes seninle evlenmemek uğruna kaçtı diyordu ama gerçek çok farklıymış."

"Onunla olan ilişkim beni ilgilendirir, anneciğim. Şu an kendisi benimle evlenmek zorunda. Hanedanlık içinde bir kaosa neden olmak istemiyorsa bu olmalı."

"Kanunlar bunu söyler ama Mirza'nın düşünceleri seni korkutmuyor mu? Ben hala sana olan bakışında ikna olmuş değilim."

Annemin beyaz ellerini tuttum. Onu ikna etmem lazımdı. Bu evliliğin olacağına sadece ben inanırsam başarılı olamazdım, ailemin desteği şarttı. "Anne, sen bile bana inanmıyor iken Batur bana nasıl inansın? Ailem beni desteklemezse Batur bebeği kolayca ret eder. Ben ise inancımız gereği tapınağa giderim. Eğer siz bana destek çıkarsanız her şey çok farklı olur. Babama da bu durumu söyle ve Sultan'ın üstünde baskı yapsın."

Tek kaşını kaldırmıştı. "Sultan Barlas, bunu kabul edecek mi?"

"Elbette kabul edecek. Hatırlarsan Sultan Barlas ve Ahsen Sultan beni çok istiyorlar. Erhanlı ailesini dünürleri olarak görmek isterler. Onlara aradıkları bahaneyi veriyorum. Bir bebek!"

"Farkında isen Mirza Batur yok. O olmadan nasıl nikah kıyılsın?"

Umursamaz bir havayla omzumu silktim. Bu konuyu da düşünmüştüm. "Talhin Sultanlığı tarihine bakıldığında Gonca Sultan da benimle benzer durumda olmamış mı? Eşi Sultan Altay savaşta iken onun yokluğunda nikahları kıyılmış. Gördüğün gibi oluyor."

"Babana her şeyi anlatacağım, o da gider Sultan Barlas ile konuşur. Madem bu işin bir yolu var, bu şekilde olur."

"Nazan Sultan'ın annesi olacaksın, benim güzel annem. Talhin Sultanlığı'nın gelecek hükümdarı benim rahmimde. Göreceksin, her şey sorunsuz gidecek. Sultan Barlas'ın karşı çıkacağını sanmıyorum. Ahsen Sultan da onaylar. Geriye ise sadece nikahın kıyılması kalır," dedim. Annemin yüz ifadesi yumuşamıştı, yanağımı hafifçe okşadı. Dediklerim aklına yatmıştı. Onu ikna edebilmiştim.