❤WattpadRomanceTr Tarihi Baştan Yazan Kurgular Kategorisi❤
Demir ve Ametist'in aşk için verdikleri mücadele.
Maralay'ın Veliaht Begümü Aşina ve Talhin Sultanlığı'nın Mirzası Batur birbirlerine ilk görüşte âşık olmuşlardır. Mirza barış için kendisi...
Oy ve yorumlarınızı benden esirgemezseniz, çok mutlu olurum.
Bölüm Şarkısı: The Weeknd - I was never there
Yayın Tarihi: 24.08.2022 (21:20)
Yorumlarınızı merakla bekliyorum! Lütfen kendinizi belli edin. :)
ლ
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Talhin Sultanlığı – Başkent : Alkant
Nazan
Tam artık saray sakinleşir, durulur diyordum bir olay patlak veriyordu. Bu sarayın bir kazan gibi kaynamasına neden olan kişi demek Aşina değilmiş, bunu anlıyordum. Sarayı kaynatacak, karıştıracak birileri mutlaka oluyormuş. Ben safmışım. Aşina gitse bile gidişinin izleri öyle hemen silinecek gibi durmuyordu.
Sarayı karıştıran Zülal'di. Arkasında bir mektup bırakıp kaçmıştı. Mektubunda bir daha onu arayıp, sormamızı kendisinin Aşina'nın abisi Manay'ın peşinden gideceğini yazıyordu. Salak kız! Bir erkek için hayatını karartmıştı. Barlas Han, düşman ülkeye kaçan kızına kızdığı için peşine düşmeme kararı almıştı. Kendisini Manay Beg'e uygun görmesini kabul edememişti. Hanedan üyelerinin yazılı olduğu kitaptan adını sildirmişti. Ahsen Sultan, kızı için üzgündü. Gülfem'se bu duruma sinirdi. Kendisinin yapamadığını kardeşi yapmıştı. Batur mu? O bunu düşünmüyordu. Kendisini içkiye ve eğlenceye veren adam, kardeşinin saraydan kaçmasını umursar mıydı? Onu destekliyordu. Kendisinin yapamadığı şeyi yaptığı için canı gönülden kutluyordu. Hatta kendisinin yardımcı olduğu söyleniyordu ama Batur'un buna yönelik açıklaması yoktu.
Ah, Batur! Evliliğimiz bir işkenceydi dersem yalan olmazdı. Sürekli olarak beni iğneliyor, küçük görüyordu. Sevişiyorduk, bunu yapmıyoruz diyemezdim ama her seferinde beni Aşina gibi görmesi beni yoruyordu. Nazan'dım ben, Aşina değil. Neden kulağıma eğilip Aşina diye fısıldıyordu? Canımı acıtıyordu. Her seferinde kendime sabret ve pes etme diyordum. Her şeyin bir bedeli vardı ve benimki de buydu. Sabır diyordum, sabır! Oğlum olacaktı ve bu işkence bitecekti.
Gülfem yanımdaydı. Canı bu olaylardan dolayı çok sıkkındı. Evli olmasına rağmen Manay'a üzülüyordu. Her geçen gün soluyordu desem abartmazdım. Aşk acısı bu olsa gerekti. Seni günden güne solan bir güle çevirmek. Böyle acı çekmediğim için kendimi şanslı hissediyordum.
Kasnağımı bırakıp Gülfem'e baktım. "Gülfem, neyin var?" dedim. Boş bakışlarla bana bakmıştı.
"Hiç," diye mırıldandı.
"Aklında hala Manay varsa, sil onu. Sen evli bir hatunsun, ne diye aklında başka bir erkek olur? Üstelik evleneli çok oldu. Şimdi değişen şey ne? Zülal kaçtı diye kendi kendini yiyip bitiriyorsan hiç doğru değil."
"Olmuyor, Nazan, olmuyor. Kalbimden de ruhumdan da silinmiyor. Tam sildim derken Zülal'in yaptığını düşünerek kendime kızıyorum. Ben de aynısını yapabilirdim, niye yapmadım diyorum."
