I will be the sunshine in your life (#READINT2017)

Κεφάλαιο 3

"Εντάξει τότε πήγαινε. Κανόνισε όμως σύντομα να γνωρίσουμε τον μονάκριβο σου. Είμαι σίγουρη πως θα είναι υπέροχος όπως η μαμά του." Της λέω και αν και χαμογελάει την βλέπω να ταράζεται λίγο με αυτό που της λέω. Ίσως φυσικά να είναι και η ιδέα μου.

"Εντάξει καλή μου. Άντε καληνύχτα. Θα τα πούμε αύριο." μου λέει και κατευθύνεται προς το ντουλάπι πίσω από το μπαρ και παίρνει τα πράγματα της για να φύγει.

Εγώ προχωρώ προς την κουζίνα για να σερβίρω το γλυκό των καλεσμένων που δεν είναι άλλο από τάρτα σοκολάτας. Καθώς μοιράζω το γλυκό σε μικρά πιάτα το μάτι που πέφτει στο παράθυρο της κουζίνας που βρίσκεται μπροστά μου και πιο συγκεκριμένα έξω από αυτό, στον τοίχο του απέναντι σπιτιού. Πολύ λίγα μέτρα χωρίζουν την κουζίνα από το απέναντι σπίτι και έτσι μπορώ να διακρίνω μες το μαύρο σκοτάδι μια φιγούρα να στέκεται ακουμπισμένη εκεί. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πολλά και αυτό λόγω του κακού φωτισμού ή μάλλον λόγω του ανύπαρκτου φωτισμού σε εκείνο το σημείο αλλά μπορώ να ξεχωρίσω το αναμμένο τσιγάρο που βρίσκεται στα χέρια της ανθρώπινης φιγούρας απέναντι μου. Βλέπω καθαρά την κίνηση που κάνει όταν ανεβάζει το τσιγάρο στο στόμα και ξανά πάλι πίσω.

"Μα ποιος είναι; Λες να θέλει να κλέψει και περιμένει να φύγει ο κόσμος για να κάνει την επίθεση του;" Αναρωτιέμαι δυνατά αλλά και πάλι αμφισβητώ τις ίδιες μου τις σκέψεις.

Μα τι λεω! Πάει τρελάθηκα!

Κουνάω απηυδισμένη το κεφάλι με την τροπή των σκέψεων μου και συνεχίζω να σερβίρω το γλυκό στα πιάτα. Μάλλον κουράστηκα πολύ σήμερα με την προετοιμασία που είχα να κάνω και τώρα κάνω σενάρια με το μυαλό μου.

Δέκα λεπτά μετά και αφού ετοιμάσω το γλυκό για να σερβιριστεί με τη βοήθεια του Χρήστου το μοιράζουμε στους καλεσμένους. Επιφωνήματα και μουγκρητά ευχαρίστησης ακούω να βγαίνουν από τα στόματα των πρώτων που δοκιμάζουν το γλυκό και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ευτυχώς φαίνεται να απήλαυσαν από την αρχή μέχρι το τέλος το μενού σήμερα. Αν και οι ηλικίες που βρίσκονται εδώ μέσα εκτός από περίπου δεκαπέντε άτομα, δεν είναι μικρές παρόλ'αυτά όλοι εκτίμησαν τη δουλειά και την προσπάθεια που έκανα για αυτό το πάρτι που οργανώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

"Λοιπόν Ελπιδάκι, για πες πως πάει η εγκυμοσύνη;" ρωτάω την Ελπίδα η οποία βρίσκεται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.