DREAMCATCHER II MARVEL [TONY STARK]

BÖLÜM 11:GERİ DÖNÜŞ

Loş ışık. Hoş bir sohbetin işareti keyifli gülüşler ve zihne huzur dolu mesajlar yollayan violanın sesi. Muhtemelen herhangi bir yazar Vanessa'nın içinde bulunduğu durumu ancak böylesi bir yanılgıyla betimleyebilirdi. Oysa ki laboratuvarının beyaz parlak ışığını her daim buraya tercih ederdi. Konuşmalar gayet yapay ve gülüşler zorakiydi. Ve violaya gelince, en tiz tonda beyninin en dip noktasına ulaşan bu yaylı çalgıyı parçalamak istiyordu.

Şarabını tekrar doldurmak isteyen şık giyimli garsonu nazik bir gülümseme ile reddetti. Alkol bu işe tahammül etmesini kolaylaştıracak olsa da tüm duyuları en keskin haliyle kalsın istiyordu. Diken üstündeydi. Tereddütleri vardı. Ve seçim yapmak için dar bir zaman dilimine ve mekana sıkıştırılmıştı adeta. Andrew yemek boyunca bir çok kez inisiyatifi ele alıp ona nefes almak için kısa molalar hediye etse de, bir an önce bu işi bitirip evine dönmek için can atıyordu. Daldığı düşüncelerinden adam doğrudan ona seslenince çıkmak zorunda kaldı.

"Şarap hoşunuza gitmedi mi yoksa? Kendi mahzenimden getirttim. Bu gece için özel olarak seçmiştim."

"Hayır, kesinlikle mükemmel bir seçimdi Bay Mallick. Sadece buradan laboratuvara geçmeyi planlıyorum ve çalışırken zihnimin açık olmasını tercih ederim."

Adamı ikna etmek için cümlesinin sonunda tekrar gülümsemek zorunda kalmıştı. Bütün gece bu ifadeyi takınmaktan yüz kaslarının ağrımaya başladığını hissediyordu artık. Yine de görev icabı geldiği bu yemeğin ilgi çekici yanları da yok değildi.

Gideon Mallick oldukça değişik bir karakterdi. Kibar hareketleri kişiliğinin bir parçası mı yoksa durum gereği alınan bir tavır mı emin olamamıştı. Ama yemek boyunca adamın konuya büyük ölçüde hakim olduğunu görmek onu fazlasıyla şaşırtmıştı. Belki de paranoya yapıyordu. Gideon Mallick bu iş için kafası çalışanları desteklemeyi hobi edinmiş, parası ve hayalleri bol iş adamlarından biri de olabilirdi.

Yine de Rossen'in haftalardır sürdürdüğü şüpheli ve ısrarcı tavır gardını indirmesini engelliyordu. Rossen'i babasının arkadaşı ve patronu olarak tanısa da gerçekte onun hakkında ne biliyordu ki! Yıpranan sinirleri onu rahatlamaya davet ederken orta yolu bulup tedbiri elden bırakmamaya karar verdi. Bu yüzden korkuları paranoya olsun ya da olmasın, kontrolü ele alması en akıllıca olanıydı. O tüm bunları hesaplarken adam sabırsızca davranıp ondan önce bu bahsi açtı.

"Bu güzel sohbeti bırakıp iş konuşmak gerçekten çok tatsız olacak ama en azından olumlu bir karar vererek beni mutlu edeceğinizi umuyorum."

Bir anda sinir bozucu viola bile Vanessa'nın cevabını duymak için sesini kesmişti sanki. Masadaki herkes cevabını duymak için ona bakıyordu. Andrew bile. Herkesin tanıdığı o soğuk ukala kadının yine ardına sığınma zamanıydı işte.

"Rossen bundan da bahsetti mi bilemiyorum Bay Mallick. Gerçek şu ki genellikle çoğu insanın kabalık sayabileceği kadar açık sözlüyümdür. O yüzden size karşı da net olacağım. Buraya gelirken proje hakkında hiçbir fikri olmayan, sadece parasıyla duygusal tatmin yaşamak adına bu tür faaliyetlere katkıda bulunan birini bekliyordum. Ama konuya bu kadar hakim olmanız, işin ilerisi için açık fikirli ve heyecanlı oluşunuz açıkçası beni çok etkiledi."

Konuşmanın ortasında sözünü kestiğinde Rossen ondan sürpriz bir çıkış gelir korkusuyla soğuk terler döker gibiydi. Ama Malick muhtemelen iş adamlığının da verdiği tecrübeyle gelecek cevabı anlamıştı.

"Yani bunu olumlu bir cevap olarak kabul edebilirim."

Tabii ki edebilirdi. Ama Vanessa leyhine olacak her fırsatı değerlendirecekti ve bunu şu an şu masada yapması gerektiğinin farkındaydı.