De 3 nichtjes en de 21 mormeltjes

Hoofdstuk 15

Bij Ebbenzwartje

"Dat wist ik helemaal niet," zei Rozenroodje verbaasd. Het was ongelofelijk hoe veel meer de tuinman over bloemen wist dan zij.

"Dan weet je het nu," zei de tuinman en hij glimlachte naar haar.

"Maar nog lang niet alles," zei Rozenroodje. "Vertel eens verder."

De prinses verbaasde zich erover hoe leuk deze ochtend was. Haar stiefmoeder was haar bed nog niet uit, het niet-ochtendmens dat ze was, dus konden zij in de tuin werken en witte anjers planten. Ze was teleurgesteld toen ze voor haar veiligheid moest ophouden, omdat haar stiefmoeder hen anders misschien zou ontdekken.

Ergens in de middag kwam haar stiefmoeder naar buiten. Ze had een verschrikkelijke loopneus en niesde aan één stuk door. De tuinman gaf een kneepje in haar hand. Ze schrok een beetje en keek zijn kant op. Ze had helemaal niet gemerkt dat hij die had gepakt.

"Leuk uitzicht, hè?" zei hij.

"Ja, dat vind ik nou ook!" stemde Rozenroodje in.

Ze keek weer naar haar snotterende stiefmoeder. Dit zou ze niet lang volhouden. Straks zou zou Rozenroodje naar haar toelopen en dan kon ze haar voorstel doen. Óf de kroon aan haar stiefdochter geven óf haar hele leven lang ziek rondlopen.

"Ha... Ha... HATSJOE!!!" Haar stiefmoeder niesde weer.

Gnagnagna. Gepaste wraak.

Bij Ebbenzwartje

Ebbenzwartje installeerde zich weer in haar kamer. Terwijl ze de saxofoon die ze van de dwergen had meegenomen neerzette, vloog er een duif door het raam naar binnen. Hij had een brief van Rozenroodje met zich mee. En eentje van Sneeuwwitje. Eerst las ze die van Rozenroodje. Ze was nieuwsgierig hoe het er op moment aan toe ging tussen haar en haar stiefmoeder.

Lieve, lieve Ebbenzwartje,

Fijn dat je het goedgemaakt hebt met je stiefmoeder. Gaat het nog steeds goed? Met mij in ieder geval wel.

Ik ben zo blij! Mijn stiefmoeder heeft zich eindelijk overgegeven! De tuinkabouters hebben haar net zolang gepest - door middel van een zekere allergie voor witte anjers die ze heeft - tot ze het helemaal zat was en bereid was om haar kroon af te staan, als ze maar ophielden met pesten. Maar ik wilde hem niet meer. Ik heb een paar dagen met de tuinman van het paleis doorgebracht, die ons het paleisterrein had binnengemokkeld, en heb me gerealiseerd dat ik het veel leuker vind om tuinvrouw (of tuinman, weet ik veel hoe je het zegt) te worden dan koningin. De kroon heb ik afgestaan aan de jongste dochter van mijn stiefmoeder, Hemelblauwtje. Zij zal een goede koningin zijn, in tegenstelling tot haar stiefmoeder en haar oudere zus, Grasgroentje, die ik overigens heb verbannen voor ik de macht aan Hemelblauwtje schonk. Ik blijf wel bij het paleis in de tuin werken, waar ik haar een beetje in de gaten kan houden. De tuinkabouters blijven bij me.

Groetjes en knuffels van Rozenroodje.

Ebbenzwartje glimlachte. Toen ging ze verder met de brief van Sneeuwwitje. Die was minder vrolijk.

Beste Ebbenzwartje,

Fijn dat je stiefmoeder toch niet zo gemeen is als de mijne. Mijn stiefmoeder heeft vandaag wéér geprobeerd me te vermoorden. Met een kam. Gelukkig kwamen de dwergen thuis en trokken de kam uit mijn haar, zodat ik weer bijkwam. Ik had gewoon niet gezien dat de vrouw die langskwam mijn stiefmoeder was. Ze had iets met haar uiterlijk gedaan, ze deed alsof ze verdwaald was. Ik had gewoon medelijden met haar en liet haar binnen. En toen deed ze het dus, met die kam. Ik ben bang dat mijn stiefmoeder nog een poging gaat wagen.

Stuur je snel een brief terug?

Groetjes,

Sneeuwwitje.

Ebbenzwartje moest de brief drie keer doorlezen voor haar hersenen het als waarheid accepteerden. Haar nichtje was weer bijna vermoord! Dat moest een keer ophouden. Eigenlijk zou Sneeuwwitje gewoon moeten leren dat ze vreemdelingen niet altijd kon vertrouwen, vond ze. Maar dat zag Ebbenzwartje niet zo snel gebeuren. Sneeuwwitje was te begaan met de wereld om haar heen.

"Als Sneeuwwitje zichzelf niet tegen haar stiefmoeder kan verdedigen," mompelde ze tegen zichzelf, "moet ik dat maar doen." Ze ging op weg naar haar stiefmoeder om te vragen of ze naar haar nicht toe mocht gaan.