BU SAVAŞI BERABER KAZANALIM

merhabalar..

Bundan iki yıl öncesinde şu an olduğumdan çok daha farklı bir yerdeydim. Her ay bir psikologa görünüyor, aynı zamanda da ilaç tedavisine devam ediyordum. Ailemle tartışmadığım bir gün neredeyse olmuyordu. Arkadaşlarımı birer birer kaybediyordum, gittikçe kendi yalnızlığımda boğuluyordum. Durum böyle olunca kendime zarar vermeden de duramıyordum. Çünkü o zamanlar tek kaçış yolum oydu.

Hiç umudumun olmadığı zamanlarda çok güzel insanlarla tanıştım. Ve hayatımı değiştirmek için -bana göre- çok büyük adımlar attım. Şu an 18 yaşındayım, ve psikoloji okuyorum. Benim gibi olan insanlara yardım edebilmek için. Çünkü ben karanlıkta, yalnız başıma hıçkıra hıçkıra ağlarken, kimse beni kurtarmaya gelmedi. Ne kadar zor olduğunu biliyorum. Çünkü ben kendimden nefret ederken, kimse bana güzel olduğumu söylemedi. Yalnızca bir kişi, kendimi uçurumdan atarken elini uzattı bana. Onun vesilesiyle de hayatım değişti. Bu kitabı yazmaya başlamam da bu sebepten dolayı. Bir kişinin bile dert ortağı olabilsem, bir kişinin bile gönlünde ufak da olsa bir umut yeşertebilsem, bu benim için çok büyük bir şey. Çünkü benim umut ışığım olan kişiye ancak bu şekilde teşekkür edebilirim.

Sizleri tanımasam bile, hepinizi ayrı ayrı çok seviyorum... Lütfen moraliniz bozuk olduğunda, bir arkadaş aradığınızda, mutlu olduğunuzda, hatta ne hissettiğinizi bilmediğinizde bile bana yazmakta çekinmeyin. çünkü birbirimizden öğrenecek çok şeyimiz olduğuna inanıyorum.