Gevecht Voor Het Leven/ Jerschall

24uurDHD 7

Pov. Pascall
Ik zat met Duncan en Ronald tevpraten terwijl de andere al aan het streamen waren, "blijven jullie de hele stream, niet dat ik jullie weg wil hebben hoor?" Vroeg ik "denk dat ik niet de hele stream blijf" zei Duncan en Ronald knikte "en jij?" Vroeg Ronald "ga het proberen maar voel me nogal moe" zei ik "je moet het aangeven als het niet gaat he"zei Duncan "weet ik" zei ik en stond op "ik ga even bij de andere kijken" zei ik en liep weg.
Ik ging op de schoot van Jer zitten die aan het stream was, "hoi" zei ik en Jeremy begon te lachen, in de chat begon iedereen me naam te spammen "hey guys" zei ik en Jeremy deed zijn armen om me middel en ik glimlachte naar hem "oke jongens stel maar gewoon wat vragen" zei Jer, we kregen veel vragen over onze relatie en hoe het met me ging, "wat vinden jullie nou zo speciaal aan elkaar" las Jeremy voor "euhm" zei ik zacht "dat hij vecht tot zijn doel bereikt is" zei hij en ik keek hem aan "ik ga zo lang mogelijk blijven vechten" zei ik en zag dat Jersmy waterige ogen kreeg en ik omhelste hem "ik ga jullie nog niet verlaten nog lang niet" fluisterde ik in zijn oor "anders gaan jullie even met ze tweeën zijn" zei Milan en glimlachte naar ons, ik stond op en trok Jer mee en om de hoek omhelste ik hem meteen "ik wil je niet kwijt; fluisterde hij "en ik jou niet" zei ik en keek hem aan "ik blijf vechten zo lang het mogelijk is" zei ik "weet ik" zei hij en ik sloot me armen weer om hem heen, ik legde me gezicht tegen zijn hals en zo bleven we een tijd staan.
Ik lag op een luchtbed en had me ogen gesloten, opeens werdt ik duizelig, misselijk en stekende pijn bij me hoofd en eerlijk ik was bang, ik voelde vingers door me haren gaan en een warm lichaam tegen de mijne en nuet veel later viel ik echt in slaap.

Ik opende me ogen en zag niemand, ik ging rechtop zitten en meteen kwam er een misselijk gevoel omhoog komen toch negeerde ik het en stond op terwijl ik dingen vast pakte om niet te vallen, alles deed zeer elke stap en vooral dat drukkend gevoel bij me hoofd.
Ik kwam bij de deur waar al die andere waren en meteen keken somigge aan en schenkte me een glimlach en alls werdt zwart.

Ja lang niet meer geuplode en ook nog is een klein kut stuk.
Ik heb nooit gedacht dat ik dit moeilijk vond om te schrijven maar is lange na niet geworden zoals ik wilde.
Maar goed nog een oaar hoofdstukken en het boek is klaar