Gevecht Voor Het Leven/ Jerschall

droom? 5

Pov. Pascall
Ik lag op het ziekenhuis bed, alles werdt afgekoppeld het is klaar en nu is het wachten wachten tot ik ga ze kunnen niks meer voor me doen. Ik stapte van het bed af met hulp van Jer ik kan bijna niks meer zelf me lichaam is te slap, en ik haat het, Jer hielp me in de rolstoel en hurkte voor me neer "ik wil dit niet Jer" huilde ik en Jer omhelsde me "je kan er niks meer aan doen" zei hij "ik wil dingen zelf kunnen doen maar ik kan helemaal niks" zei ik "je hebt gevochten Pascall maar je lichaam kan het niet meer" zei hij en tranen stonden ook in zijn ogen, "ik wil je niet verlaten" huilde ik en Jer nam me in zijn armen weer en ik huilde op zijn schouder "je kan het niet tegen houden" zei hij en ik keek hem aan "ik blijf van je houden Jer" snikte ik "en ik van jou" zei hij en voelde zijn lippen op de mijne en ik legde me armen om zijn nek, we lieten elkaar los en hij ging weer achter staan en duwde de rolstoel naar buiten en naar me huis.
Toen we bij me thuis waren deed hij de deur open en duwde me naar binnen en toen ik de woonkamer binnen kwam kwamen de tranen naar boven, familie vrienden stonden allemaal in me woonkamer "wat doen jullie hier" zei ik "voor jou" fluisterde Jeremy in me oor "dit wilde ik niet, ik wil niet de aandachtspunt zijn, ik ga toch dood ik wil helemaal niks en niemand om me heen" schreeuwde ik en rende met moeite naar boven en liet me vallen op me bed en huilde, waarom doen ze dit om me alleen maar kut te voelen, alsof ik geliefd ben bij iedereen en dan krijg ik alleen maar een kut gevoel omdat ik ze ga verlaten.
"Pascall" hoorde ik Jer zeggen en ik keek om en Jer liep naar me toe en omhelsde me "ik voel me kut Jer" zei ik en tranen rolde weer over me wangen "waarom dan" vroeg hij "ze geven om me Jer, en ik laat ze in de steek door deze kut ziekte" zei ik "ik snap het wel" zei hij "Jer ik wil jullie niet verlaten" huilde ik "het is jou schuld niet" zei hij en vreeg over me rug "jawel, ik ben gewoon een slappeling ik kan niks aan" schreeuwde ik huilend en Jer drukte me tegen zich aan en ik werdt rustiger "jij kan er niks aan doen" fluisterde hij en ik sloot me ogen maar niet wetend dat ik me ogen nooit meer open zou kunnen doen.

Ik schrok wakker en schoot rechtop, Jer en de andere keek me geschrokken aan maar het enige waar ik aan kon denken was die droom, ik leef nog!
Ik liet me weer achteruit vallen en ademde even goed in en uit "gaat het?" Vroeg Jer en keek me bezorgt aan "ja" zei ik zacht "heb je gedroomd?" Vroeg Harm en ik knikte "wat dan" vroeg Milan en tranen rolde over me wangen en ik voelde Jer zijn armen om me heen en ik drukte mezelf dichter tegen hem aan en legde me hoofd tegen zijn schouder "probeer rustig te ademen" fluisterde hij in me oor en ik deed wat hij zei ookal ging het moeilijk voor me gevoel, Jer aaide me soort van (weet niet hoe ik het moet uitdrukken)
op me achterhoofd "we laten jullie even" hoorde ik Joost zeggen en ik hoorde ze weglopen, Jer liet me los en liet me hem aankijken "wat heb je gedroomd?"  "Me laatste dag" zei ik zacht en Jer keek me niet begrijpend aan, ik legde me droom uit en daarna omhelsde Jer me weer "je gaat niet nu al weg" zei hij "je weet het niet ik kon zo gaan" zei ik "ga je niet" zei hij "je weet het niet Jer" zei ik en rukte me los uit zijn greep "Pascall doe even rustig" zei Jer en pakte me handen vast, en ik zei iets wat ik bijna nooit zeg "i-ik b-ben bang Jer" en ik kneep zachtjes in zijn handen, Jer liet me handen los en deed zijn armen weer om me heen en het voelde veilig.
"Ik ben bij je" fluisterde hij en ik legde me hoofd op zijn schouder en hij leunde zijn hoofd op de mijne, "ik wil straks naar huis Jer" zei ik "zal ik met je meegaan" vroeg hij "mag je zelf weten" zei ik "ik ga met je mee" zei hij en gaf me een kus op de zijkant van me voorhoofd "dankje Jer" zei ik "ik wil ook gewoon bij jou zijn" zei hij "en ik bij jou" zei ik, de deur ging open en Joost stak zijn hoofd door de deur en ik glimlachte "gaat het hier?" Vroeg hij "ja" zei ik en hij liep naar binnen "waarom ga je niet naar huis omdat je ook zo moe bent" zei Joost "ik ga straks ook" zei ik "en Jer gaat met je mee" zei hij en Jer knikte "jullie zitten echt aan elkaar vastgeplakt he" zei Joost en liet een glimlach zien "ja sorry" zei ik "hoef je geen sorry om te zeggen het is alleen maar schattig" zei Joost en ik glimlachte "maar ik ga Pascall wegbrengen" zei Jer en stond op en reikten zijn handen naar me uit en ik pakte ze vast, Jer trok me omhoog "hier" zei Joost en gaf me de krukken "dankje" zei ik en pakte ze en deed me armen door de gaten en we liepen nog naar de andere en zei ze nog gedag en shit en ondertussen had ik me moeder al gebeld dat ik naar huis wilde en dat Jer met me mee ging.

Skip rijsjuhh

We kwamen thuis aan en ik ging op de bank zitten en later kwam Jer aan me warme chocolademelk (heb ik gehad toen ik dit schreef nom nom) en ik glimlachte en nam het aan, me moeder was al naar bed gegaan en ik lag op de bank samen met Jer een film te kijken, na een aantal minuten had ik moeite met me ogen open te houden "zullen we maar slapen" vroeg Jer die plukjes haar voor me ogen weghaalde "is goed" zei ik en ging rechtop zitten en stond op, "wacht" zei Jer en ik keek hem aan "wat is er?" Vroeg ik en opeens tilde Jer me op en lag ik soort van als een baby in zijn armen "Jer" lachte ik en hij glimlachte en liep naar boven "ben ik niet zwaar?" Vroeg ik "nee" zei hij en toen we op me kamer kwamen liet hij ons vallen op me bed en hij hing boven me "ik hou van je" zei ik zacht "en ik van jou" zei hij en voelde zijn lippen op de mijne, "voor altijd" mompelde ik tegen zijn lippen.

~tijdsprong tot Donderdag~

Jeremy is al de hele week bij me en vandaag is weer de kutste dag van de week...
"Pascall" riep Jeremy "ik kom" zuchte ik en pakte me spullen en ging naar beneden, Jer gaat met me mee naar het ziekenhuis.
We zaten in de auto en ik staarde naar buiten, me hoofd gaat elke keer naar de 24uur stream, hoog waarschijnlijk kan ik gewoon niks als het zoals vorige week Zaterdag is ik kon letterlijk niks ik was te moe.
Ik voelde een hand op de mijne en ik keek om en glimlachte naar Jer "gaat het?" Vroeg hij "ja" zei ik en Jer focuste zich weer op de weg maar hield me hand vast.
Toen we bij het ziekenhuis waren melden ik me aan en kon meteen meelopen, we gingen eerst naar een kamer omdat ze iets wilde bespreken.
We gingen op een stoel zitten en Jer pakte me hand en ik kneep zachtjes in zijn hand, hij zag dat ik bang was, "ik moet even wat halen" zei ze en liep weg en ik keek Jer aan "wat denk je dat er is?" Vroeg Jer "ik weet het niet" zei ik en Jer spreide zijn armen en ik glimlachte en ging op zijn schoot zitten en omhelste hem, daarna ging ik weer terug op me eigen stoel zitten en die vrouw kwam weer binnen "wat wilde u bespreken?" Vroeg ik "je hoeft niet bang te zijn er is niks er aan de hand" zei ze en ik zuchte van opluchting "we willen alleen bloed laten prikken en een scan maken" zei ze "waneer" vroeg ik "we willen nu bloedprikken en morgen de scan" zei ze en ik keek Jer aan "hoelaat" vroeg hij "'s ochtends" zei ze "oke" zei ik, ze zei nog wat dingen, we liepen met haar mee en ik kreeg een band bij me spierbal en daarna namen ze bloed af.
Na een tijd lag ik weer in dat bed en alles was aangekoppeld aan me lichaam, Jer had weer me hand weer vast en met zijn duim vreef hij over me handholte, er kwam een zuster aan "gaat het" vroeg ze en ik knikte "Pascall we hebben een keuze voor je" zei ze en ik zuchte niet weer..
"Waarmee" vroeg ik, ze haalde haar hand door me haar en had een klein plukje vast "we hebben een capje wat er voor zorgt dat je geen haaruitval krijgt tenminste niet zo erg dat je kaal bent of kalenplekken maar wil je die?" Vroeg ze (leg het straks uit) en ik knikte "kom ik zo terug" zei ze en liep weg, ik draaide me hoofd weer naar Jer en hij glimlachte en ik glimlachte terug.
Ze kwam terug met een capje en op dat capje zat een lange buis, ik ging rechtop zitten en ze zette het capje op me hoofd en sloot de buis aan op een apparaat, koude lucht kwam dus uit die buis "wat doet die buis" vroeg ik "die geeft koude lucht waardoor je haar soort van bevriest en dan valt het niet echt uit" zei ze en ik knikte, ze liep weg en Jer ging op me bed zitten en ik schoof op en Jer ging naast me liggen, ik lag tegen Jer aan in een bolletje en hij vreef met zijn duim over me been, me ogen werden zwaarder "ga maar slapen" zei Jer zacht en ik sloot me ogen het laatste wat ik voelde was dat Jer een kus op me voorhoofd gaf en daarna viel ik in een diepe slaap.

Ik ga minder uplode want ja school begint weer en ik moet me focusen maar ik probeer zovaak mogelijk te schrijven dus ja

Uitleg over dat capje:
Door die buis gaat dus koude lucht waardoor je haren bevriezen soort van, het houd de uitval tegen, het voelt na een tijd erg koud op je hoofd (valerie had het en ze zei dat) dat is eigenlijk het enige wat die doet😂